FanFic.nl

Zoveel-shot

Dag 163. Deel 2.

Vijf minuten lang was Zayn stil. Na mijn solo had ik iemand keihard "Aaawh!" horen roepen waarna er een paar kletsen klonken, wat ge-au en toen was het stil. Vijf minuten lang. Zayn leek het hele liedje te door spitten. Fluisterde soms wat zinnen, blikte soms op me neer en wreef daarna in zijn ogen. Ik had één couplet gezongen en één refrein, en natíºíºrlijk haalt hij die ene zin eruit die het meeste waar is. 
"Waarom ben je bang voor me?" vroeg hij zacht. Hij keek niet naar me op, raakte me niet aan, leek amper tegen mij te spreken, meer tegen zichzelf. Ik dwong mezelf het te vertellen, de waarheid te zeggen.
"Ik ben bang dat je me pijn doet." fluisterde ik, nog zachter dan Zayn had gedaan, als dat al mogelijk was. Sinds wat een eeuwigheid had geleken, keek hij op, zijn ogen groot.
"Dat zou ik nooit doen!" riep hij zacht uit. Ik schudde mijn hoofd.
"Dat weet ik ook wel. Maar het is gewoon... Stel dat... Stel dat het niet werkt. Ik hou van je, Zayn. En wat ik al eerder heb verteld, als je al met een ander meisje flirt, doet het pijn. Of als de paparazzi overal foto's van maakt, ook al is het gewoon een fan die je een kus op de wang geeft, of een fan die jóu kust, het zal pijn doen." ik slikte en schold mezelf helemaal verrot. Waarom moest ik nu al huilen? 
Zayn legde zijn hand onder mijn kin en hief mijn gezicht op. Ik keek weer in zijn donkere mooie ogen, die nu fonkelden, wat het helemaal af maakte.
"Alisha, wil je alsjeblieft mijn meisje zijn? Ik beloof dat we het rustig aan doen, niks haasten." zijn woorden drongen langzaam tot me door. Ik? Zijn meisje? Ik werd afgeleid door Zayn, die zijn lippen aflikte. Als gehypnotiseerd staarde ik naar zijn lippen, die glommen in het felle witte licht van het trappenhuis. 
Ik besefte amper wat er gebeurde. Het ene moment keek ik naar zijn lippen, die ik wilde kussen maar dat nooit zou toegeven, het andere moment zaten die lippen op de mijne geplakt en had ik mijn ogen dicht. Ik voelde me anders dan vanochtend. Ja het was vanochtend toen ik bijna direct weer bevroor. Maar nu ik had toegegeven waarvoor ik bang was, Zayn me had gevraagd of ik de zijne wilde zijn, voelde zijn lippen écht goed. Zijn tong gleed langs mijn lip en langzaam opende ik mijn mond. Zayns handen gleden door mijn haar, langs mijn armen en over mijn rug terwijl we elkaars mond verkenden. Mijn handen lagen tegen zijn borst aan en uiteindelijk duwde ik hem ook zachtjes weg. Een tikkeltje gekwetst keek hij naar me op.
"Kom." ik stak mijn hand uit. 
"Wat wil je doen?" vroeg hij terwijl hij naast me kwam staan.
"Naar de jongens." ik keek hem fronsend aan toen hij zijn hoofd schudde.
"Harry." zei hij alleen maar. Ik knikte en perste mijn lippen tot een streep.
"Hoe-" Zayn onderbrak me.
"We gaan hier nu gewoon weg." fluisterde hij terwijl hij me enthousiast aan keek. Ik kon geen nee zeggen. Zijn gelukkige houding, zijn flonkerende ogen, en zijn lippen op de mijne, haalden me zonder moeite over. Hij pakte mijn hand en rende de trap af. Beneden stapten we in de auto en toen reden we weg. Ik had werkelijk geen idee waar hij me heen bracht. Eerst zoefde Londen oorbij, daarna auto's op de snelweg, bomen en bossen, weides. 
"Waar gaan we heen?" vroeg ik, mijn nieuwsgierigheid en ongeduld niet meer ondercontrole kunnen houdend. Zayn lachte.
"Ver weg van de paparazzi." antwoordde hij enkel. Met een zucht draaide ik me weer naar het raam en keek naar buiten. Ik voelde Zayns hand op mijn been, heerlijk warm, vlinders stormden door zowel mijn buik als door mijn hoofd. Ik kon niet helder meer nadenken, alleen maar aan Zayn en Zayns aanwezigheid. 

* * *

ik lag in Zayn's armen op het zachte gras, kijkend naar de sterren. Na een lange tijd rijden waren we dan ook echt op de lage berg aangekomen en keken we uit op een prachtig dal en zag je een stuk verderop een lichtbaken, Londen. Ik had mijn ogen uitgekeken en Zayn had me zodra het echt donker werd, meegenomen naar het gras en me de sterren laten zien. 
Ik kroop wat dichter tegen hem aan en drukte mijn lippen vlak onder zijn oor. 
"Het is echt heel mooi, bedankt dat je me hier heen hebt gebracht." fluisterde ik. Hij lachte even naar me maar keek toen weer op naar de sterren. Ik zag dat er wat was, zijn ogen lachten niet mee.
"Wat is er?" vroeg ik zacht terwijl ik me op mijn zij draaide en mijn hoofd op mijn hand liet steunen.
"Nou... Nee laat maar." hij keek me vanuit zijn ooghoeken aan. Ik legde mijn hand op zijn wang en drukte mijn lippen op die van hem.
"Vertel het me, alsjeblieft." prevelde ik.
"Over vanmiddag." fluisterde hij terug. Ik knikte, liet mijn hand naar zijn borst glijden.
"Toen ik vroeg of je mijn vriendin wilde zijn, heb je niet echt ja of nee gezegd, ik heb je gewoon gezoend." zijn stem was nog steeds zacht, en hartstikke onzeker. Ik glimlachte.
"Ja." fluisterde ik nu.
"Ja in 'ja, dat klopt' of in 'ja, ik wil je vriendin zijn'?" de sterren weerspiegelden in zijn ogen, wat ze nog meer liet glimmen en flonkeren.
"Beiden." fluisterde ik terwijl ik langzaam op hem klom, aan elke kant een been. Glimlachend kuste ik hem. Al snel lag hí­j op mí­j, zaten mijn handen in zijn haar en schoven zijn handen onder mijn shirt.
"Zayn?" vroeg ik zacht toen hij mijn lippen even losliet.
"Ja?" fluisterde hij terwijl hij zijn mond naar mijn nek verplaatste. Ik huiverde maar ging toch verder.
"Zullen we het niet haasten vergeten?" direct kwam hij iets rechterop zitten, zodat hij me in de ogen kon kijken. Zijn handen streken mijn haren uit mijn gezicht.
"Weet je het zeker?" vroeg hij, zijn lippen op een paar millimeter van die van mij verwijderd.
"Heel zeker." prevelde ik. En toen overbrugde í­k die laatste afstand, trok hem dicht tegen me aan. Al snel lag zijn shirt naast ons op de grond, terwijl meerdere kledingstukken snel volgden. 

Reacties: