Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » Maji Irina Grazoni » 1. Een vreemde snuiter
Maji Irina Grazoni
1. Een vreemde snuiter
Maji POV
“Komen eten”¯, klonk het droog door de luidsprekers. Oh, wat haat ik dit weeshuis toch. Het is precies een plek waar nooit gelachen wordt. Zuchtend liep ik met Nicci en Jiri naar de eetzaal. Ik begon de harde patatten op te scheppen toen er een melding weergalmde in de zaal:
“Wilt Maji Grazoni zich melden bij het secretariaat.”¯
‘Nee, ik wil niet’ wou ik schreeuwen, maar stond toch op. “Nicci , let goed op dat Jiri genoeg eet , hé.”¯
Ze keek me aan met zo een natuurlijk-ik-ben-geen-sukkel-blik en Jiri met een ik-ben-geen-klein-kind-meer-ik-kan-echt-wel-voor-mezelf-zorgen-blik. Hoofdschuddend liep ik de zaal uit, nagestaard door iedere wees. Aangekomen bij het secretariaat bleef ik braaf voor de deur staan wachten. Er klonken harde stemmen vanaf de andere kant van de deur.
“Waar blijft dat kleine kreng nu toch?”¯ hoorde ik de stem van die akelige secretaresse zeggen.
“Wind je toch niet zo op en noem haar zeker geen kreng !”¯ klonk een rustige , warme mannenstem. Ineens vloog de deur open en stond ik oog in oog met Mevr. Kinkboom, de secretaresse.
“Ah, hier ben je eindelijk , kleine lastpost.”¯ “Wat moet ik hier doen ?”¯ “Deze meneer moet u spreken en waag het niet om onbeleefd te zijn, hé !”¯ Nu merkte ik de meneer ook op. Hij had zo een lange baard en haar dat hij die als muts en sjaal kon gebruiken. En het raarste waren nog zijn kleren , maar die waren echt raar. Een heel lang gewaad met een lange lichtgroene mantel. Wie deed nu zoiets aan?
“Ah, mejuffrouw Grazoni , wilt u me leiden naar uw slaapkamer?”¯
“Uh, ja, ja, natuurlijk”¯, stamelde ik verbluft.
Ik leidde de vreemde snuiter naar mijn kamer, waar ik hem de stoel aanbood en zelf op mijn bed ging zitten.
Ik wachtte in stilte af tot hij iets ging zeggen.
“Ik heet professor Perkamentus.”¯
“Professor ?”¯ vroeg ik.
“Ja, ik ben het schoolhoofd van Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocuspocus.”¯
Hekserij ? Hocuspocus ? Zweinstein ?! Mijn wenkbrauwen trokken zich vragend samen.
Ik deed mijn mond open om te vragen wat dat betekende , maar hij onderbrak mij: “Je bent een heks”¯, zei hij, vreemd genoeg, niet op een beledigende toon - zoals Mevr. Kinkboom wel altijd doet - maar op een toon alsof dat alles verklaart. Hij gaf mij een brief van dik papier met een rode zegel waar Zweinstein op stond.
ZWEINSTEINS HOGESCHOOL VOOR
HEKSERIJ & HOCUS-POCUS
Hoofd: Albus Perkamentus
(Commandeur in de orde van Merlijn, Int. Tovergrootmeester, Heksenleider 1e Klas, Opperste Hotemetoot van de Wereldbond van Toverlieden)
Geachte juffrouw Grazoni,
Het doet me genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden.
Het schooljaar begint op 1 september.
Gelieve vóór 31 juli per uil te reageren.
Hoogachtend,
Minerva Anderling,
Assistent-Schoolhoofd
“Per uil?!”¯ Ik wist niet meer hoe ik mijn mond moest dichtdoen.
“Juffrouw Grazoni, hebt u ooit al eens iets raar veroorzaakt als u boos of angstig was?”¯
Ik wist meteen waar hij het over had: “Mevr. Kinkboom had mij is zo boos gemaakt dat de deur recht in haar gezicht was dichtgeslagen en ze haar neus gebroken had. Ook kwamen er al eens oudere jongens op mij af, want ik had per ongeluk het zusje van een van de zeven omvergelopen. Ineens zakten hun broeken af en struikelde ze en vielen op de grond. En iedereen was aan het kijken”¯, zei ik met een lachje op mijn gezicht toen ik eraan terug dacht, “maar toch, hoe kan ik nu een heks zijn ? En hoe kunt u dat bewijzen ?”¯
Hij haalde een dun stokje uit en gaf het een klein zwiepje terwijl hij naar Nicci’s bed wees.
“Ah! Wat doet u? Dat is het bed van men zusje, hoor !”¯ riep ik tegen hem, want het bed had ineens vlam gevat. Met een gelijkaardig zwiepje doofde hij het vuur weer.
“Bewezen?”¯ vroeg hij terwijl hij een wenkbrauw optrok.
Met open mond staarde ik hem een tijdje aan. Het duurde even voor ik weer deftige zinnen kon formuleren: “Maar, wat ga ik Nicci en Jiri moeten vertellen?”¯ “Zij mogen alles weten wat ik heb gezegd en mogen morgen ook meegaan.”¯ “Naar waar?”¯ “Naar de Wegisweg, waar we al je spullen voor het komende schooljaar gaan kopen.”¯ “Maar ik heb geen geld, ik kan niks kopen.”¯ “We hebben een speciaal fonds voor leerlingen die niet direct genoeg geld hebben voor de benodigdheden te kopen. Morgen zal ik hier terug staan, om 9 uur ’s morgens, en zullen we samen naar de Wegisweg gaan.”¯
Reacties:
Ja vind ik ook!!!