Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Instrumental » Brother Bear
Instrumental
Brother Bear
Tom
Wanneer ik mijn broertje moeilijk naar zijn tenen zie kijken, ebt alle woede weg. Ik krijg zelfs medelijden met hem. Normaal lacht hij schalks en vertelt dat het niets bijzonders was en hij zijn ‘werkje’ zelf verder moest afhandelen. Nu schuilt er verdriet in hem. Het laat mijn broederlijke gevoel opspelen.
Zonder enige aankondiging duw ik Bill terug onze slaapkamer in en sluit de deur achter mij. De jongen belandt op zijn bed en kijkt naar zijn nagels, heeft de moed niet gevonden om mijn ogen op te zoeken.
“Bill..”¯ start ik ietwat moeilijk met het gesprek. Ik ben nooit goed geweest met zulk soort momenten. Het laat me aan mijn achterhoofd krabben om vervolgens in mijn vuist te kuchen. “Wat ik wil vertellen is..of wat ik wil vragen is.”¯ Bill kijkt eindelijk op, een dijk staat op het punt te breken. “Wat is er gebeurd?”¯
Alles wat eruit komt is gebrabbel. Dit is het enige wat ik eruit kan halen: “Ik heb zo’n grote fout gemaakt. Te ver, veel te ver. Ik had niet alleen mogen gaan. Ze is mooi. Wat moet ik doen? Mijn reputatie.”¯ Zijn tranen liggen inmiddels op zijn schoot. Het breekt mijn hart om hem zo te zien. Het zorgt ervoor dat ik op mijn knieën val zodat ik mijn handen op die van hem kan leggen. Zoekend tuur ik langs zijn haar om oogcontact te krijgen, maar zijn vochtige wimpers laten niets toe. Snikkend trekt hij zijn rozige neus op.
“Kop op, kleine, het komt allemaal weer goed.”¯ Hij kijkt onzeker op van mijn woorden. Ik zie twijfeling in zijn blik, niet zeker of hij mij kan geloven. Het laat me een besluit nemen om het over een andere boeg te gooien, zodat hij wat losser raakt. “Was ze lekker?”¯
“Is,”¯ verbetert hij me. “Ze is het mooiste schepsel die ik ooit heb gezien. Ik heb nog nooit iemand zoveel kalmte zien uitstralen. Ik was echt een openboek bij haar -natuurlijk speelde de drank daar ook een rol in mee. En daarom voel ik mij juist zo kut.”¯
Intussen ben ik op de grond gaan zitten met een bedenkelijk en zeer begrijpend gezicht. Een, waarschijnlijk verwachte, vraag zet op: “Wat heb je dan allemaal gezegd?”¯
“Het valt op zich wel mee, ik heb me alleen te kwetsbaar opgesteld. Wie weet gaat ze met deze informatie naar de media. Dan ben ik echt ver van huis.”¯
“Maar hoe je haar beschrijft lijkt het niet dat ze zoiets in staat zal zijn?”¯
“Ja, op mijn mensenkennis kan ik niet vertrouwen. Straks is ze een ongelooflijke heks en heeft ze die avond helemaal uitgedokterd. Oh nee, ik ben zo de pineut!”¯ Bill begint te ratelen, dat is wat hij altijd doet wanneer hij echt niet meer weet wat hij moet doen. Het maakt mij alleen maar bezorgder en besluit om naast hem te gaan zitten. Mijn hand leg ik op zijn knie en knijp er bemoedigend in.
“Misschien moet je haar nog eens ontmoeten? Even peilen hoe ze echt is en of je haar kan vertrouwen. En aan je hoofd te zien zie je haar wel zitten. Ouwe, stop eens met grijnzen!”¯ Er plaatst zich nu ook een identieke grijns op mijn gezicht en sla hem op zijn schouder. Bill reageert hier op door zijn mondhoeken nog hoger op te trekken en een zacht stompje met zijn vuist tegen zijn bovenarm te geven.
“Ze is wel interessant,”¯ geeft hij toe. “Maar is dat niet alles wanneer je te veel op hebt?”¯
“Ik kan nog wel het verschil zien tussen hot or not wanneer ik dronken ben, hoor. En jij ben nog kieskeuriger dan ik, meneertje Divo.”¯
Ons serieuze gesprek slaat over in ouderwets plagen en ravotten. Bill is met zijn hoofd onder mijn arm beland en laat mijn knokkels het werk doen -met zijn slaaphaar krijg ik geen problemen met hem. Hij staat het dan lachend toe, maar probeert vooralsnog er onderuit te komen. Dan moet hij toch wat meer naar de fitness wilt hij winnen van mij.
“To-hom! Kappen man!”¯ Zijn handen plant hij in mijn zij en buik om zich van mij af te zetten. Het lukt hem om onder mijn arm vandaan te komen en gooit zich dan met een oerkreet op mij. Lachend ontwijk ik zijn prikvingers en knietjes. Pas wanneer de slaapkamerdeur wordt geopend wordt de witte vlag vanuit beide kanten gehesen.
“Bavianen, als jullie klaar zijn, gaan jullie dan mee karten? Ik denk dat we wel even wat uitdaging nodig hebben.”¯
Zo gezegd zo gedaan. Binnen een halfuur waren we klaargestoomd en in mijn auto. Het kwik is nog altijd niet gestegen naar zijn normale tempratuur, maar ik voorspel dat verbrand rubber en benzinelucht ervoor gaat zorgen dat de lachkriebels het kookpunt gaan bereiken.
In een ‘formule 1’ pakken gehesen, lopen we met onze helm onder de arm naar de wachtende karten. Als van zelfsprekend wurm ik mij in het rode monster die onder nummer één rijdt.
“Nummer één kart, nummer één persoon in die kart, als nummer één over de finish!”¯ Grijnzend prik ik met mijn duim op mijn borst en kijk naar de andere om hun reactie te zien. Ze ‘jaja-en’ wat met een wapperende hand en trekken dan hun helm over het gezicht. Mijn gezichtsuitdrukking blijft hetzelfde wanneer ik die van mij over mijn hoofd haal. Ik trek mijn gordel strak en klik de helm vast met een gesp, om als laatste mijn handschoenen aan te trekken.
Omdat we maar met zijn vieren zijn mogen we naast elkaar staan. Gustav in de binnenhoek, ik daarnaast, dan Georg en Bill aan de buitenkant. Voor en boven ons hangt een kleine loopbrug met een man en vlag voor de startsein. En die wordt gegeven. Met piepende banden en brullende motors komen ze tot leven. Meteen neem ik de leiding met Georg achter mijn staart. Ik roep nog dat hij in mijn stof mag bijten en dat ik hem wel in de kantine zie, maar door alle herrie hoort hij dat waarschijnlijk niet.
De laatste lap nadert en de bassist zit nog steeds vlak achter mij. Hij probeert een gaatje te vinden om er dan vandoor te schieten en ik probeer hem die kans niet te geven. Zigzaggend cross ik door de baan, zie de finishlijn al opdoemen.
“Arsch!”¯ Een geplande tik krijg ik van Georg waardoor ik met mijn hoofd naar voren schiet. Ik moet bijsturen om niet tegen de autobanden te crashen. Mijn stuur trek ik naar links en schamp zijn kart voordat hij mij voorbij schiet. Op het nippertje race ik over de finish met een wapperende, zwart-wit geblokte vlag.
Joelend trek ik de helm van mijn hoofd en leg die onder mijn oksel. Georg kijkt iets chagrijniger bij het afzetten van zijn helm, maar weet mij nog wel te feliciteren.
“Waar zijn de dames?”¯ Op de baan is mijn broertje en Gustav nog niet te vinden. “Oh, daar heb je ze.”¯ Nummer elf komt de hoek omzetten met zeven op zijn hielen. Maar zonder problemen komt elf over de finish en aan de hoge gil te horen is het Bill. Half dansend komt hij uit zijn kart.
“Take that!”¯ wijst hij als een overwinnaar naar Gustav die zijn helm nu ook afdoet.
“Waar bleven jullie?”¯ Georg kijkt naar de laptijden op het digitale bord en ziet twintig seconden verschil tussen ons en hen.
“Ja hallo, ik zat vast achter die dikke reet van Gustav! En toen crashte hij ook nog eens en nam mij mee in zijn ondergang,”¯ vertelt Bill theatraal en met vele handgebaren.
“Nou Gus, zelfs met karten ben je een gevaar op de weg,”¯ grap ik, alleen hij ziet de lol er niet echt in. “Wat krijgt de winnaar eigenlijk?”¯ verander ik het gevoelige onderwerp.
“Wat zeg je er van dat ik je trakteer op een biertje?”¯ Georg slaat zijn arm om mijn schouder.
“Dat heb ik wel verdiend.”¯ Lachend en napratend over de race lopen we naar de kleedkamer.
“Hier kan ik wel aan wennen.”¯ In een pietepeuterig dorpje hebben we onze vermomming aangedaan, je weet het maar nooit, om aan een zonnig terras te zitten met een koud biertje.
“Dat ik betaal of dat we aan een terrasje zitten?”¯ vraagt Georg naar de bekende weg.
“Muil dicht.”¯ Achter mijn zonnebril kijk ik naast mij waar Bill afwezig met zijn Rosé zit. Hij laat de drank rustig in zijn glas kolken en is daar helemaal op gefixeerd. Ik hoef niet lang na te denken over wat er in zijn hoofd speelt. Misschien hebben we de mening van onze beste vrienden nodig. “Hé, wat vinden jullie? Moet hij dat meisje weer zien?”¯ Verrast en een tikkeltje kwaad kijkt Bill op.
“Oh, dus dat zit je dwars.”¯ Gustav gaat rechtop zitten om met zijn ellebogen op de tafel te leunen en zijn handen in elkaar te vouwen. Vader Gustav is geboren. “Wat wil je zelf, Bill? Dat is het allerbelangrijkste.”¯
“Doe normaal,”¯ snibt de jongste. “Ik wil dat jullie allemaal off my back gaan en doen alsof er niets is gebeurd!”¯
“Dat gaat een beetje moeilijk als het overal in de krant staat.”¯ De bassist slaat een krant open, ik heb echt geen idee waar hij die vandaan heeft getoverd, en prikt naar een foto waar Bill zoenend met het meisje opstaat. “Weet je eigenlijk hoe ze heet?”¯
Ik kijk moeilijk naar mijn broertje, wanneer ik door het geblindeerde glas van zijn zonnebril zie dat zijn ogen zijn vergroot. “Dude..”¯
“-Houd je mond! Ik weet niet hoe ze heet! Ik weet niet hoe oud ze is en waar ze woont! En ik wil het ook allemaal niet weten, want ik wil haar niet nog een keer zien!”¯ Met bruut geweld wordt zijn stoel naar achteren geschoven. Stampend gaat hij richting de auto.
“Top werk, Hobbit.”¯ Ik snel achter hem aan en Gustav besluit om ook maar op te staan.
“Ik ga maar eens betalen..”¯ zucht Georg die als enige overblijft.
Reacties:
Dit verhaal is fantastisch Yas !
I totally love it !
Ik ben razend benieuwd naar hoe dit verder gaat. Wat er zal gebeuren bij Instrumental en bij Tokio Hotel en als ze alles ontdekken.
<3
“Kop op, kleine, het komt allemaal weer goed.”¯Serieus awww-moment. Die twee zijn leuk samen. ^^
“Nummer één kart, nummer één persoon in die kart, als nummer één over de finish!”¯En deze. Omdat het gewoon zo typisch is.
Oké, en ik vond nog minstens drie andere citaten waar ik bij in de lach schoot, maar daar zal ik je niet mee vermoeien.
Dit wordt ook alleen maar leuker. & ingewikkelder. & spannender. & ik snap niet dat jij zegt dat dit crappy is, want ik kan er niks crappy aan ontdekken. Het is heerlijk. <3
Hahah sowieso gaat Billiewillie me opzoeken. Maar ja, wat wil je ook? Ik ben AWESOME. hahaha. Maar dit is wel echt awesome. Het blijft gewoon inderdaad zoooooooo leuk. <3 Als je nou even geen 9 maanden rust neemt tot de volgende? -puppyeyes-
Ik moest eventjes een stukje terug lezen, maar Instrumental was het wachten waard! <3 Het is awesome. Ik ben benieuwd wat Billa gaat doen.
Whoop whoop ik wil een melding bij het volgende hoofdstuk!!!
Xxx