FanFic.nl

Den Kampf um Liebe. [3-shot]

#2. Hab' keinen Angst

Terwijl ik door de donkere gangen loop, kijk ik strak voor me uit. Naast me lopen twee bewakers en achter me nog één. Geen enkele mogelijkheid om te ontsnappen dus.
Een zucht verlaat mijn lippen, zo zal het bij Tom ook gaan. De grote deuren aan het eind van de gang zijn open en ik loop de arena in.
Het felle licht van de zon verblindt me en het gejuich van de mensen dringt langzaam naar binnen. Ik knijp mijn ogen een beetje samen en zie dat het helemaal vol zit. Begrijpen deze mensen niet dat dit een spel van leven of dood is? Waarschijnlijk wel, maar ze vinden het gewoon leuk om te kijken, wedden op wie er gaat winnen.
Zou er iemand zijn die op mij heeft gewed? Vast niet, Tom is duidelijk sterker. Iedereen weet dat. Ik zou ook op hem hebben gewed.
Het gejuich is even iets minder, maar dan begint het opnieuw. Ik sluit kort mijn ogen, wetend dat Tom nu ook de arena is ingekomen.
Als ik op kijk zie ik hem staan. De kleren die hij draagt zijn duidelijk minder zwaar dan mijn harnas, het lijkt net alsof dat van hem geen bescherming biedt.

'Ik zal me niet verdedigen,' mompelt Tom, terwijl hij weer opkijkt.
Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wanneer zou je je niet verdedigen? Tom, waar heb je het over?'
'Als we worden opgepakt, je weet dat we dan tegen elkaar moeten vechten in de arena. Ik kan jou niet doden.'
'Maar ik kan jou toch ook niet doden?!' gil ik.
'Je zal wel moeten, Bill. Als jij niks doet en ik ook niet, zullen we beide sterven. Ze hebben de leeuwen ook nog voor als het te lang duurt, weet je nog?'
'Maar ik wil jouw dood niet op mijn geweten hebben,' slik ik terwijl ik verwoedt met mijn ogen knipper om de tranen tegen te houden.
Tom slaat zijn armen om me heen. 'Je zult eroverheen komen, Bill. Echt! En we zullen elkaar uiteindelijk weer zien, als we beide in de hemel zijn.'

Is hij nou serieus plan om zich niet te verdedigen? Ik weet dat hij dat altijd heeft gezegt, maar nu het echt zo ver is... Ik had niet verwacht dat hij zich daaraan zou houden. Niet nu Ariana bij het spel betrokken was.
We lopen naar elkaar toe en buigen. 'Wat doe je nou?' sis ik hem toe. 'Denk je echt dat ze het niet doorhebben dat jij zonder je te verdedigen sterft? Wat zullen ze daar wel niet van denken?'
'Stilte!' wordt er geroepen. 'De keizer komt eraan.'
Tom kijkt me aan. 'Het spijt me, Bill. Maar ik heb liever dat jij gelukkig wordt met Ariana. Ik weet dat je van haar houdt. Zorg goed voor haar en vergeet mij niet.'
Ik zie dat Tom ondertussen ook tranen in zijn ogen heeft staan en sla, zonder er verder bij na te denken, mijn armen om hem heen.
Meteen komen de bewakers in actie en worden we uit elkaar getrokken.
'Deze strijd is anders dan anderen. Degene die wint, wint de hand van de dochter van onze keizer. Een ongewone beloning, maar dit is dan ook een ongewone strijd. Een strijd tussen twee vrienden. De een is sterker dan de ander, maar heeft die wel de juiste uitrusting? De juiste wapens? Dit is de strijd om de liefde van de prinses. We wensen beide jongens heel veel succes en moge de beste winnen.'

Ik kijk even omhoog naar de tribune en zie daar Ariana zitten. Haar gezicht lijkt wel wit maar toch zwaait ze naar ons als ze me ziet kijken. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik richt me op Tom.
'Ik zal voor haar zorgen,' mompel ik zacht, maar die woorden zijn onhoorbaar door de pistoolschoten die nog een paar kilometer verderop te horen zijn. Het gevecht is begonnen.

Reacties: