FanFic.nl

Den Kampf um Liebe. [3-shot]

#3. Küss mich jetzt

Ik sta tegenover Tom. 'Alsjeblieft, Tom. Vecht terug,' smeek ik hem.
Hij schudt koppig zijn hoofd. 'Nee, ik vecht niet terug. Ik wil dat jij blijft leven en gelukkig wordt met Ariana. Kom op, dood me.'
Hij spreidt zijn armen en ik kijk naar het mes in mijn hand. Het zou zo gemakkelijk moeten zijn. Het is precies wat we van plan waren bij de keizer, maar nu ik het bij Tom moet doen, is het ineens een stuk lastiger.
'Kom op, Bill. Doe het, nu! Anders laten ze de leeuwen los en zullen we geen van beide in leven blijven!'
Ik hef mijn arm op en richt de punt van het mes op de plek waar Tom's hart zou moeten zitten. Met tranen in de ogen kijken we elkaar aan en vlak voordat ik het mes in zijn hart steek mompel ik de woorden; 'Ik hou van je'.
Tom valt voorover op de grond en spuugt wat bloed op de grond. Ik haal trillerig adem. Dit had niet zo moeten aflopen. Ik ga naast hem zitten en pak zijn hand vast. Tom en ik kijken elkaar aan tot ik het licht in zijn ogen zie doven. Hij ademt niet meer. Het is nu officieel voorbij. Ik sta weer op en doe een stap naar achteren. Mijn armen steek ik in de lucht wat voor het publiek een teken is om te beginnen te juichen. Ik zie hoe Ariana de trap van de tribune afloopt. Achter haar aan loopt de keizer.

'Gefeliciteerd, jongen,' glimlacht de keizer en hij zet een soort kroon op mijn hoofd. 'Vanaf vandaag ben jij de verloofde van mijn prachtige dochter. Over niet meer dan een week zal je haar man zijn en ik weet zeker dat je goed voor haar zal zorgen.'
Ik knik en buig mijn hoofd. 'Dank u wel, majesteit.'
Ariana pakt mijn hand vast en trekt me mee naar het paleis. 'De komende week slapen we nog in aparte kamers. Dit is de jouwe,' glimlacht ze terwijl ze een deur opent.
Met grote ogen kijk ik de kamer in. En ik maar denken dat ik luxe wel gewend was. Tom zou dit geweldig hebben gevonden...
Ik loop de kamer in en ga voor het raam staan. De arena is vanaf hier gemakkelijk te zien, er zitten nog steeds veel mensen.
Ariana komt naast me staan en legt haar hand op de mijne. 'Het spijt me van Tom. Ik vond hem aardig. Jullie waren als broers, hé?'
Ik knik. 'Hij had dit alles geweldig gevonden.'
Een traan loopt over mijn wang en ik draai mijn hoofd weg zodat Ariana het niet ziet. Ze mag niet denken dat ik zwak ben. Als ik haar was zou ik ook niet iets willen hebben met een man die laat zien dat hij huilt.
Toch heeft ze het wel gezien en voorzichtig veegt ze hem weg. Haar handen voelen zacht aan en ik sluit mijn ogen. Nu komen er meer tranen en ik begin wat onregelmatiger adem te halen. Geruststellend wrijft Ariana over mijn rug heen terwijl ze me meeneemt naar het bed. Beide gaan we zitten en ik leg mijn hoofd op haar schoot. Ze speelt een beetje met mijn haren en mompelt geruststellende woorden. Uiteindelijk word ik wat rustiger en ik ga weer overeind zitten.
'Het spijt me,' fluister ik.
Oprecht verbaasd kijkt Ariana me aan. 'Wat spijt je?'
'Dat ik me niet gedraag als een echte man, dat ik huil...'
'Daar hoef je je toch niet voor te verontschuldigen? Het is heel normaal dat je huilt. Dat je dat doet waar ik bij ben, laat juist zien dat je wel een echte man bent.'
Met haar prachtige blauwe ogen kijkt ze me teder aan. 'Ik hou van je, Bill.'
Dat is de eerste keer dat ik haar mijn naam hoor zeggen. Het klinkt anders vanuit haar mond, liefdevoller dan iemand ooit mijn naam heeft gezegt. Ik glimlach.
'Ik hou ook van jou, Ariana.'
Voorzichtig buig ik naar voren en haar lippen raken de mijne. Terwijl we zoenen verdwijnen al mijn gedachten even naar de achtergrond. Als we elkaar weer los laten en allebei een beetje verlegen een andere kant opkijken, weet ik dat Tom me vergeeft. Dit is wat hij wou en hoewel ik hem zal missen, weet ik dat hij nu op een betere plek is.
Ariana kijkt me glimlachend aan. 'Wil je mijn kamer ook zien?'
Ik knik en sta op. Haar hand ligt in de mijne en samen lopen we mijn voorlopige kamer uit.
Ik zal goed voor haar zorgen, Tom. Dat beloof ik.

Reacties: