FanFic.nl

Burned love.

Hoofdstuk 2. Deel 2.

Er werden twee glazen cola voor ons op het kleine tafeltje gezet. Met een bedankje liep de ober weg.
“Proost?”� vroeg Danny. Ik glimlachte vrijwel meteen. Het was raar wat voor een effect hij op me had. Hij liet me lachen, ook al voelde ik me gebroken en niets.
“Proost.”� Zei ik terwijl ik mijn glas tegen het zijne aan tikte.
“Hoe gaat het met je?”� vroeg hij na een slokje van zijn cola. Ik knikte.
“Het gaat.”� Mompelde ik.
“Maar?”� vroeg hij. Hij legde zijn hand over de mijne. Ongewild voelde ik me beter door zijn aanraking. Zijn warme huid tegen de mijne was troostend en hielp me echt.
“Maar… alles is weg. Foto’s, brieven, al mijn herinneringen. Het is allemaal weg.”� Ik keek omhoog om de tranen niet weer te laten winnen, ik dwong ze terug. Danny bood me een servet aan. Met een glimlach nam ik hem aan,
“Sorry, hoor.”� Mompelde ik met een zwakke glimlach terwijl ik snel de tranen droog depte. Hij pakte mijn hand vast en kneep er even in.
“Het is normaal." fluisterde hij. Ik knikte en nam een grote slok van mijn drinken. Nog geen minuut later liet ik een ongelofelijk harde boer, waardoor we keihard moesten lachen. Het ijs was gebroken, het vervelende onderwerp voorbij. We lachten, kletsten en leerden elkaar kennen. 
"Je praat wel veel voor een jongen." merkte ik glimlachend op. Zijn wenkbrauwen schoten omhoog.
"Nee! Das goed, hoor! Anders zou ik de hele tijd lullen, en geloof me, dat wil je niet." ik glimlachte breed.
"Mensen zeggen vaker dat ik homo ben, omdat ik zoveel praat. En ik heb niets tegen homo's, hoor, maar voor mij... Nee, toch niet." hij keek gemaakt moeilijk waardoor ik - alweer - in de lach schoot.
"Het zou jammer zijn als jij homo was." merkte ik op.
"Waarom dan?" vroeg hij metduidelijk interesse. Ik haalde beschaamd mijn schouders op.
"Nee, vertel!" riep hij enthousiast terwijl hij licht op en neer wipte op zijn stoel. Ik grinnikte.
"Nou, ehm, je bent zeg maar, heel knap, en dan is het zonde... Ach laat ook maar!" met mijn knalrode kop keek ik van onder mijn wimpers naar hem. Een grijns brak door op zijn gezicht.
"Je vindt me knap?" vroeg hij terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. Ik schoot in de lach, het was zo'n grappig gezicht.
"Misschien. Ach, wat maakt het uit wat ik vind, volgens mij sta je 's ochtends een uur voor de spiegel!" snel lachte ik het weg met een grapje.
"Hoe weet jij dat?" riep hij quasi-verbaasd uit. Ik lachte hard en sloeg snel mijn handen voor mijn mond toen ik een werknemer naar ons zag kijken. Zacht gniffelden we nog even na. 
"Ehm, zouden jullie of wat zachter willen doen, of naar jullie kamer willen vertrekking?" verzocht dezelfde werknemer ons. Grinnikend stonden we op. We wisten dat zachter doen niet echt bij ons paste. Danny haakte zijn arm door de mijne terwijl we richting de trappen liepen.
"Ehm, Danny, het was echt super gezellig maar eigenlijk ken ik je net." zei ik zacht, mijn ogen op mijn voeten gericht.
"Wat is er dan?" vroeg hij net zo zacht. Ik keek grinnikend naar hem op. 
"Dat ik je graag beter wil leren kennen." zei ik met een brede grijns. Zijn ogen flikkerden even waarna hij ook begon te glimlachen.
"Dat is heel mooi want ik wil jou ook beter leren kennen." vertelde hij me. Ik wees naar een deur wat verderop in de gang.
"Ehm, daar is mijn kamer." deelde ik mee. Ik wist niet echt wat ik moest doen. Ik wilde hem niet uitnodigen mijn kamer binnen te komen, ik kende hem amper, maar de deur voor zijn neus dicht gooien vond ik ook weer iets te veel van het goede, of slechte, hangt ervan af hoe je het bekijkt. Ik stond voor de donkerrode deur en stak de keycard in het slot. De deur zwaaide open en snel stapte ik naar binnen. Ik draaide me naar Danny om, die met een ondeugende grijns tegen de deurpost leunde. Ik trok één wenkbrauw op.
"Je bent grappig." 
"O?" vroeg ik iet wat beledigd. Hij schudde zijn hoofd.
"Op een goede manier. Zeg, bel me maar eens als je zin hebt om uit te gaan, of te lachen, of te praten, of een combinatie van die drie. Oké?" hij zette één stap naar me toe. 
"Oké." beloofde ik zacht. Zijn grijns werd nog breder - voor zover dat mogelijk was - hij boog zich iets naar me toe en drukte zijn lippen tegen mijn wang.
"Goedenavond, mevrouw." groette hij. Hij stook zijn handen in zijn zakken en liep weg. Ik staarde hem na. Zijn iet wat macho manier van lopen liet zijn kleren lichtjes bewegen langs zijn slanke, lange, gespierde lichaam. Zijn broek hing laag op zijn heupen en zijn korte krulletjes sprongen alle kanten op. Glimlachend liet ik de deur dichtvallen en plofte op het grote bed. Met een zucht liet ik mijn ogen dichtvallen waarna ik in slaap viel, en droomde over de enige echte Danny die mijn leven had gered.

Reacties:

XJoanna zei op 16 sep 2012 - 12:57:
Geniaal hoor haha

lovaticX zei op 15 sep 2012 - 17:12:
Awwww

ZoeyRedbird zei op 15 sep 2012 - 10:30:
"Nou, ehm, je bent zeg maar, heel knap, en dan is het zonde... Ach laat ook maar!" met mijn knalrode kop keek ik van onder mijn wimpers naar hem. Een grijns brak door op zijn gezicht."

whahaha geniaal!! het is net alsof ik mezelf zie klungelen...