FanFic.nl

~Nachtegaal: A Dangerous Love Story

01 Nachtegaal

De warme ochtendzon scheen op mijn gezicht toen ik mijn ogen opende. Het was zaterdag, een dag om te luieren en te chillaxen met mijn vrienden. Chillaxen was het woord wat ik en mijn beste vriendinnen, Maria en Jody, gebruikten om onze hobby voor het weekend aan te duiden, namelijk samen rondhangen in Rome terwijl we heerlijk relaxeden. Meestal was dat bij het strand, om tegelijkertijd naar leuke jongens te kunnen kijken.
Ik zuchtte en gooide de dekens van me af, waarna ik in mijn sloffen schoot en in mijn joggingbroek en zwarte sweater de wenteltrap afliep naar beneden. ‘’Goedemorgen!’’ riep ik naar mijn moeder, die in de moderne keuken omeletten aan het bakken was, zoals elke ochtend in het weekend. Ze draaide zich om naar mij en glimlachte.
‘’Wil je de tafel even dekken lieverd?’’ Ik zuchtte en knikte. Zo ging het altijd. Ik moest de tafel dekken, mama kookte en mijn stiefvader Frederico Rodriquez was naar zijn werk.
Hij werkte in het Colloseum en moest in de zomer ook in het weekend werken. Het was best vervelend, maar het verdiende goed. Hij was namelijk de manager van de toeristen uitstapjes en tevens de gids. Hij hield van zijn werk, net zoals hij van mijn moeder en mij hield. Ik mocht hem graag, hij had veel voor ons gedaan. Mijn moeder had hem ontmoet toen we op vakantie in Rome waren en we de toeristentrip door het Colloseum deden. Hij was onze gids en mijn moeder viel als een blok voor hem. Gelukkig voor haar was dat wederzijds. Ik had het er best wel moeilijk mee, omdat ze net van mijn vader gescheiden was en ik alles en iedereen in Nederland achter moest laten om met haar mee te gaan naar Rome. Daar trouwde ze met Frederico en sindsdien wonen we hier. Ik was toentertijd zes, dus ik woon hier nu al tien jaar en ik sprak vloeiend Italiaans.
Ik dekte de tafel vluchtig en ging op één van de lekkere stoelen bij onze bank zitten, wachtend tot mijn moeder klaar was met bakken. Ik pakte mijn telefoon erbij en zag dat ik een SMS bericht had van mijn vader. Ik opende hem en mijn hart stokte in mijn keel toen ik hem las:

Hoi lieverd, heb je je spullen al gepakt?
Kan niet wachten om je weer te zien!
Pa.

Waar had ie het in godsnaam over? ‘’Mam?’’ riep ik naar de keuken en ik hoorde mijn moeder rommelen met pannen en borden. ‘’Wacht even lieverd, het eten is klaar!’’ Ik zuchtte en stond op. Ik ging aan onze glazen tafel zitten, waar nu een rood fluwelen tafelkleed overheen lag gedrapeerd. Mijn moeder kwam eraan met een grote koekenpan en legde een reusachtige omelet op mijn bord. Ik snoof de geur gretig op en voelde mijn maag knorren. Mijn moeder kon koken als de beste. Ze legde er eentje op haar eigen bord en snelde toen de keuken weer in om alles weg te leggen. Toen ze terug kwam en aan tafel schoof, begon ik mijn vraag opnieuw. ‘’Mam? Waarom krijg ik een SMS van papa waarin staat dat hij niet kan wachten om me te zien?’’ Ik stopte een stuk omelet in mijn mond en keek mijn moeder doordringend aan, haar vork zweefde nog in de lucht.
‘’Ik.. Sorry. Ik had het je eerder moeten vertellen. Je gaat bij je vader wonen, tijdelijk.’’ Om meer uitleg te vermijden stopte ze een stukje omelet in haar mond en ik keek haar kwaad aan. Waar had ze het in jezusnaam over? ‘’Wat bedoel je? Ik.. Hoe lang?’’ Ik wist dat ik er niet omheen kon draaien. Als mijn moeder iets in haar hoofd had, gebeurde het. Punt uit. Maar dit had ze op zijn minst even kunnen vertellen! Ze schudde haar hoofd en keek me aan. Haar lichtbruine ogen zagen er opgewonden uit. ‘’Frederico heeft een baan aangeboden gekregen als minister van de Empire State Building! We gaan verhuizen naar Amerika!’’ Ze probeerde haar enthousiasme in toom te houden, waar ze niet echt goed in was. En dat hoefde ook niet. Ik bedoel, niets maakte mij gelukkiger dan haar gelukkig te zien. Maar dit kwam wel heel onverwachts. ‘’En ik kan niet mee?’’ Mijn stem trilde erger dan ik had verwacht en ik stopte gauw nog een stuk omelet in mijn mond en concentreerde me op het kauwen. ‘’Nou, het kan wel, maar er is niet genoeg plek.’’ Ze schudde haar hoofd en slikte haar eten door toen ze vervolgde: ‘’We hebben de eerste drie jaar een kleine kamer in een flat, maar naarmate Frederico hogerop komt, hoe mooier we komen te wonen.’’ Ze glimlachte naar me en ik keek haar bedenkelijk aan. Drie jaar.. Ik had mijn vader al jaren niet meer gezien en nu moest ik voor op zijn minst drie jaar naar hem toe gaan? Oké, we hadden weliswaar contact gehad via de telefoon en de mail, maar toch. Het idee dat ik daar nieuwe vrienden moet gaan maken, naar een nieuwe school moet gaan, sprak me nou niet echt aan. ‘’En dan kan ik naar jullie toe?’’ vroeg ik hoopvol. Ze glimlachte haar stralende glimlach en ik voelde me al iets beter, ook al knaagde er iets aan me. ‘’Ja, dat klopt. Tenzij je dan liever bij je vader blijft, natuurlijk.’’ We begonnen te lachen, omdat we allebei wisten wat voor onzin dat zou zijn. Natuurlijk, ik hield van mijn vader. Maar hij was vaak weg en hij was alleen. Hij woonde in een klein huisje vlakbij Amsterdam. De achtertuin was zo’n beetje een natuurgebied. Het was mooi, maar anders dan Rome. Hier was er altijd muziek, zon en dansende mensen. In Nederland regende het vaak, het was oerdruk in Amsterdam en het geluid van vliegtuigen vloog je om de minuut om de oren. ‘’Oké. Waarom heb je niets gezegd?’’ Na dat gevraagd te hebben, voelde ik mezelf een beetje kwaad worden. Ze had het gewoon verzwegen, ik wist niet eens wanneer ik weg moest en ik wist niet eens of ik tijd had om afscheid te nemen van mijn vrienden. Jezus, lekkerdan!
‘’Ik wilde het je vertellen, maar je vader was je voor. Echt waar.’’ Ik zag aan mijn moeders ogen dat ze de waarheid sprak, dus nam ik hem maar voor lief. Ik knikte en we aten verder in stilte.
‘’Wanneer moet ik gaan?’’ vroeg ik na vijf stille minuten. Mijn moeder schrok op en slikte haar laatste stukje omelet door. ‘’Je vlucht vertrekt om half zes.’’ ‘’Morgenochtend?’’
Beter van niet. Ik had een hekel aan vroeg opstaan. ‘’Nee. Vanavond.’’ Fijn. Heel erg fijn. Ik moest over tien uur in het vliegtuig zitten, zonder ook nog maar iets te hebben gepakt. ‘’Dan mag jij alles gaan pakken. Ik ga ervandoor om gedag tegen mijn vrienden te zeggen,’’ mijn stem klonk kil, maar dat had mijn moeder even verdient. Dit was hoe dan ook een rotstreek van haar. Ze had het wel even twee week van tevoren mogen vertellen zeg! Zonder nog iets te zeggen rende ik naar boven, trok mijn jeans aan, met daarboven een zwarte blouse, bond mijn lange, ravenzwarte haar in een hoge staart en snelde de trap weer af. Ik liep direct door naar de hal en negeerde mijn moeder die in haar eentje stond af te wassen. Normaal hielp ik haar, maar dat kon ze nu echt vergeten. Ik liep de hal in, schoot mijn AllStars aan en liep de warme ochtendzon in.

‘’Jody? Met mij. Zin om naar het strand te komen?’’ Ik liep over de drukke boulevard langs het strand terwijl ik met Jody aan het bellen was. Tentjes gingen één voor één open en hier en daar zaten al mensen op een terrasje een ijsje te eten of een cola te drinken.
‘’Ja, prima. Hoe laat?’’ Ik zuchtte opgelucht toen ze zei dat ze kon en keek snel op de display hoe laat het was. Bijna tien uur. Ik was ongeveer een kwartier verwijderd van ons standaard strandplekje, helemaal achteraan bij de rotsen. ‘’Half elf?’’ Ik wist niet waarom, maar ik had de behoefte daar nog even alleen te zitten voordat Jody kwam. Ze mompelde wat instemmends en ik knikte naar een man die voorbij kwam. Hij staarde me zo aan. ‘’Prima, tot zo dan!’’ Ik zei haar gedag en hing op. Direct daarna belde ik Maria. Ik wilde deze middag met mijn beste vriendinnen doorbrengen en eventueel nog wat jongens. ‘’Hoi Azula! Straks chillaxen?’’ Ik moest altijd lachen om Maria en voelde me direct wat beter. ‘’Daarvoor belde ik je ook. Kom je om half elf bij ons plekje? Jody zal er ook zijn.’’ ‘’Ja, prima! Tot zo!’’ We hingen op en ik glimlachte. Maria was altijd zo gemakkelijk. Heerlijk was dat. Opeens kreeg ik een idee. Ik had al een tijdje een afspraakje gewild met Henry, een knappe jongen die een jaar hoger zat dan wij. Hij ging veel om met Mathias, het vriendje van Jody. Als zij nou eens ervoor zorgde dat Mathias samen met Henry kwam.. Ik pakte mijn telefoon weer en ging even stilstaan bij een lantaarnpaal, voordat ik tegen iemand opknalde.

Wil je Mathias vragen of hij komt met Henry?
Laatse kans. Leg het nog uit.
X

Ik klapte mijn telefoon weer dicht en stak de straat over. Ik trok mijn schoenen uit en liep op blote voeten over het strand richting ons plekje. Het gele zand voelde koel aan, het was al vloed geweest. Nu ik het zo definitief had gezegd, voelde het best vredig aan. Ik vond het helemaal te gek in Rome, maar het leek me niet eens heel erg om terug te gaan naar Nederland. Vroeger woonde ik in Almere, wat relatief dichtbij Amsterdam ligt. Misschien kon ik eens kijken of ik wat oude klasgenootjes kon bereiken.
Ik zag de grote rotsen al opdoemen en voelde een steek door me heengaan. Elk weekend zaten we daar te zonnen en te zwemmen. Het waren drie grote rotsen, die in een hoekje vormden. Ertussenin lag zacht, geel zand. We pasten daar ongeveer met tien man en bouwden er ’s avonds vaak een kampvuurtje. Jody nam altijd boxjes mee, van die kleine die je aan je telefoon kon doen zodat je muziek kon afspelen.
Ik liep het kringetje in en ging in het zand zitten, met mijn rug tegen de middelste rots. De golven kletsten rustig tegen de rotswand aan, niet ver van ons plekje af. Het gaf een rustgevend gevoel en ik concentreerde me erop, terwijl ik over de zee tuurde. Het moest een prachtige middag worden, nu het nog kon. Ik zou mijn vrienden zo erg gaan missen.
Verdomme.

Reacties: