FanFic.nl

I Don't Want To Go Back Alone

I Don't Want To Go Back Alone.

Leo lag op z’n bed en wist t zeker. Gabriël had hem gekust en hij was de gelukkigste jongen op de wereld.

De volgende dag werd Leonardo opgehaald door Gabriël. Leo had het al helemaal bedacht. De bel ging en Leo liep meteen naar beneden. Gabriël zag Leo en begon een beetje te proesten van de zenuwen. Ze liepen naar buiten. Gabriël schrok een beetje toen Leo in plaats van z’n arm ,z’n hand pakte. “Ik had het door doordat je sweater er niet meer lag. Toen wist ik dat jij het was.”� “Ik hoorde je aan een stuk door ratelen,en begreep er eerst werkelijk niets van, maar toen je vertelde dat je verliefd op me was, werd het ineens allemaal duidelijk. Die zoen, het gebeurde ineens”�, vertelde Gabriël. “En daarom zei ik ook niks, omdat ik zelf ook een beetje schrok, maar ik meende het wel hoor.”� “En dan zeg je dat ik kan ratelen”�, zei Leo. “Ik weet wel iets waardoor we allebei stil zijn”�, zei Gabriël. Hij nam Leo mee naar een steegje, waardoor mensen hen niet konden zien. Er verscheen een lach op Leo’s gezicht,want hij wist nu wat er zou gebeuren. Leo hield niet zo van verassingen,omdat hij daar enorm van kon schrikken. Maar dit was geen verassing. Leo voelde dat Gabriël steeds dichter bij kwam. Hij kon z’n lichaamsgeur al ruiken. Gabriël drukte zijn lippen op die van Leo en Leo ging er helemaal in op. De liefde stroomde door zijn aderen. Na de zoen liepen ze het steegje uit richting school.

Op school vonden Gabriël & Leo het verdacht dat Giovana niet op hen stond te wachten,dat ze hen had misgelopen konden ze nog wel begrijpen, maar dat ze hier niet stond, was wel heel raar. Kon ze het dan toch niet accepteren, dat haar beste vriend verliefd was op een jongen en dus homo zou zijn. Leo kon zich dat niet voorstellen. Ze kenden elkaar al jaren, en waren zo close. Ze hadden samen heel veel meegemaakt en stonden altijd voor elkaar klaar. Gabriël zag Gio lopen en liep samen met Leo haar richting op. Gabriël sprak Gio aan en vroeg waar ze was vanmorgen. Ze vertelde dat ze met Larissa was gaan lopen omdat de jongens er nog niet waren. Ze namen het antwoord maar voor lief. Ze liepen de school in. In de hal richting het klaslokaal tikte Leo Gio nog even aan. “Als je t niet erg vindt komt Gabriël vandaag naast me zitten.”� “Nee hoor,”�zei Gio een beetje geërgerd. Ze deed meteen een stap achteruit. Ze keek Larissa aan. Een valse blik werd gewend richting de jongens. Gio voelde zich buitengesloten. Ze had nooit echt een hechte vriendengroep gehad. De enige met wie ze echt hecht was, was Leo. Ze had wel kennissen, maar die vervaagden langzaam aan. Ze had alleen maar tijd voor Leo.

Tijdens de pauze zaten Leo en Gabriël samen bij de reling van de trap. Giovanna was in de hele morgen nog geen enkele keer bij hun geweest. Leo begreep er niks van. Wat had hij verkeerd gedaan. Gabriël merkte dat Leo ermee zat. “Ik begrijp Gio gewoon niet. Ze kan toch gewoon blij zijn, soms is t zo vervelend dat ik niets zie. Ik kan niet zien hoe ze reageert, of ze geïrriteerd is, of ze boos is. Ik kan de uitdrukking op haar gezicht niet zien.”� “Ik ben jouw ogen,op de momenten dat je er mee zit. Ik zal er altijd voor je zijn,en de dingen die jij het liefst wil zien zal ik omschrijven”�zei Gabriël. “Dat is lief,kun je mij duidelijk omschrijven hoe je er uitziet? Want als ik kon zien zag ik jou t liefst.”� Op dat moment gaat de bel. Die houdt je nog van mij te goed.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.