Hoofdcategorieėn
Home » 30 Seconds to mars » The Road To Happiness » Chapter 32
The Road To Happiness
Chapter 32
De verdere eerste week verloopt zonder bijkomende incidenten. Al was hij opnieuw te laat op zaterdag. Erg was dat niet, aangezien ik toch weekend had en dus op hem kon blijven wachten. Leuk was het echter ook niet, want hoewel ik altijd met hem heb kunnen bellen, kan hij zich vaak niet houden aan het afgesproken uur. De eerste week van het toeren neemt veel meer tijd in beslag dan hij dacht. Overal moet hij interviews geven en overal vragen ze hetzelfde. Zijn ze blij terug in Europa te zijn, kijken ze uit naar hun nieuwe shows, gaan ze naar plaatsen waar ze nog nooit geweest zijn en dan specifiek aan Jared of hij mij en Iana mist en dat het bekend zijn toch niet altijd rozengeur en maneschijn is.
In die ene week is hij al in Denemarken en Finland geweest. Zondag hadden ze een dagje vrij om dan maandag door te reizen naar Zweden en in het tweede deel van de week gingen ze naar Noorwegen. Het is fijn dat hij zondag vrij heeft. We kunnen veel meer ontspannen met elkaar omgaan. Anders is Jared altijd kwaad omdat hij te laat was en voel ik me gefrustreerd en teleurgesteld, maar kan ik hem dat niet laten merken. Het is al erg genoeg voor hem, neem ik mezelf voor en dus zwijg ik maar.
Qua gemis is het al een tikkeltje erger dan in het begin. Toen was ik bij wijze van spreken te verdoofd om er op te reageren. Nu besef ik al goed dat er al tien dagen voorbij zijn en dat het nog altijd 1224 uren zijn eer ik hem weer zie. En dat is nog altijd ontzettend lang, zelfs al vind ik stiekem dat ik wel beter verdien, omdat ik die eerste week zo goed overleefd heb. De dagen kruipen vooruit, al valt het vrij goed mee tijdens de week. Dan heb ik ook genoeg afleiding op mijn werk. Als ik thuis kom, zijn er de zorgen voor Iana, het eten maken en dan kijk ik wat series of werk ik nog wat aan dossiers. Woensdag ben ik bij Sanne gaan eten, donderdag bij mijn ouders en mijn broer is ook nog eens gepasseerd. Dit weekend ga ik ook naar mijn ouders om daar wat tijd door te brengen. Mijn weken zijn dus vrij goed gevuld, maar ergens vrees ik dat niemand dat twee maanden gaat volhouden. Iedereen heeft ook zijn eigen leven en kan dat niet stopzetten om me op te vangen. Voorlopig hou ik het gelukkig nog goed vol.
De tweede week is echter een stuk moeilijker. Maandag gaat alles nog goed, maar dinsdag kan ik ’s morgens weer niet praten omdat hij een interview had die was uitgelopen. Die avond is hij weer ontzettend boos en gefrustreerd op Skype.
“You don’t have to be angry, Jared”¯, zeg ik zuchtend. “You can’t help it.”¯
“But they keep bugging me with such unimportant things. We have a deal and I’m not keeping my promise.”¯
Ik zwijg, omdat ik er toch niets goed op kan zeggen. Als hij het echt zo belangrijk vindt om zijn afspraak met mij na te komen, kan hij ook gewoon meer op zijn strepen staan. Of het desnoods afbollen. De televisie staat op om de stilte wat te verdrijven en ik richt mijn blik daar even op. Daardoor zie ik niet dat Jared me onderzoekend aankijkt.
“Are you upset with me?”¯ vraagt hij.
“No”¯, antwoord ik automatisch. Ik heb hem echter niet aangekeken en hij voelt ook wel dat er iets niet klopt.
“Yes, you are”¯, zegt hij. “Why aren’t you being honest?”¯
Geïrriteerd, omdat ik het er echt niet over wil hebben, antwoord ik bitsig terug. “Why don’t you tell them you have a date with me and leave?”¯
Zwijgend staart hij me aan. “I guess I could say that.”¯
Nu richt ik mijn blik met verbazing weer op hem. “You mean you didn’t even think about that?”¯
“No, it’s an interview. I never think of leaving so abruptly.”¯
“Not even if you are going to be late for our call? It never crosses your mind that you could just walk away?”¯
Verbluft kijk ik hem aan. “And I thought you stayed because you had no other choice. That you actually wanted to leave so you could call me.”¯
“Of course I want to leave so I can call you!”¯ zegt hij, niet goed begrijpend waarom ik zo van streek ben.
“But you never do”¯, antwoord ik. “And I thought it was because there would be consequences if you left. Now I know you can do what you want and you still stay there.”¯
“That is not true”¯, zegt hij en ik merk dat hij zich begint op te jagen. “There are consequences if I leave. The media will be all over it. And how can I explain?”¯
“You can say you miss your fiancé and your baby”¯, zeg ik bot.
“Yes and I’m sure they’ll understand that, but I can’t do that every interview. People will wonder why I even started this tour in the first place.”¯
“Well, technically you didn’t start it. It was your manager.”¯
“True”¯, zegt hij met een vage glimlach. “Honey, I don’t want to argue with you. I’ll try to be on time tomorrow and if it runs out, I’ll try to leave.”¯
Omdat ik me nog altijd gefrustreerd voel, knik ik wel maar kijk ik hem niet aan. Mijn blik is nog altijd op het televisiescherm gericht. Seconden gaan voorbij en er valt een onaangename stilte.
“What are you watching?”¯ vraagt hij dan in een poging het gesprek opnieuw leven in te blazen.
“How I met your mother”¯, antwoord ik zacht, terwijl ik net lach om iets wat Barney gezegd heeft.
“Is it a good episode?”¯
Dit keer kijk ik hem terug aan. Hij ziet er ongelukkig uit en mijn hart voelt zwaar.
“Don’t try to get this conversation going with small talk, Jared”¯, zeg ik met een zucht. “I love you. I miss you. Every moment that I can spend time with you is a blessing, but waiting for something you look forward to and then not getting it, is terrible. I know it’s your job to do interviews and maybe I’m asking too much of you, but I really like to see you as we planned. Because I love you and I miss you.”¯
Ik zie zijn ogen oplichten bij die woorden. “I’m sorry you get your hopes up and I turn them down sometimes. I never mean to do that and it’s not intentionally. I just keep thinking that those people who interview me won’t understand. And since you are the most amazing person I know, you will. I know that isn’t right.”¯
“No it isn’t”¯, zeg ik. “Of course I understand it’s part of touring, but sometimes I just want you to get angry with them because they whine too much and you want to talk to me. I want to feel important to you, because these calls are all I’ve got.”¯
Ik kijk hem met een verontschuldigende, triestige blik aan. “And I know that isn’t right either.”¯
Hij schiet wat in de lach. “Don’t worry about it. You deserve what you just said. I just want you to know that you are important to me. I couldn’t live through this if I didn’t have your support.”¯
“And you do”¯, glimlach ik voorzichtig. “But when you think you won’t make it, tell me, so I won’t have to get disappointed if you don’t show up.”¯
“But then we’ll only call once a day?”¯ zegt hij met een frons.
“Do you really think things are going to run out that often? Because then maybe we should just make that deal right now.”¯
Weer kan ik het niet laten dat ik me moe en gefrustreerd voel. Ergens vind ik het belachelijk van mezelf. Ik klink net als een jaloerse, bezitterige vriendin. En dat is wel het laatste wat ik wil zijn, maar ik had nu eenmaal een afspraak en ik verheug me er iedere keer opnieuw op om hem te zien. Als het dan niet doorgaat, blijft het teleurstellend.
“No, I won’t let that happen”¯, zegt hij overtuigd. “But I’ll tell you when the interview is important and probably long. At least then you are prepared.”¯
“That is all I want”¯, antwoord ik opgelucht.
We praten nog wat verder over de serie en over wat hij allemaal bekijkt onderweg, maar dan is het tijd voor hem om door te gaan en in zijn bed te kruipen. Met een wat vreemd gevoel neem ik afscheid. Dit was onze eerste echte discussie en hij is nog geen twee weken weg. Dat belooft. Ik voel er me niet helemaal goed bij, ook al sta ik achter wat ik gezegd heb. Het is raar om nu gewoon te wachten tot het ochtend is eer ik hem weer zie. En gaat het dan niet vreemd zijn? Gaat er niks blijven hangen? Omdat ik zo aan het twijfelen ben, pak ik mijn dagboek op en begin ik er in te schrijven. Het is mijn vierde dag dat ik erin schrijf. Al de andere dagen waren het kleine dingen die me deden schrijven. Dingen die me aan hem deden denken en waardoor ik hem miste. Nu moeten echter mijn twijfels en frustraties eruit. Als ook mijn wanhoop, want ik wil echt niet dat dit gesprek de volgende gaat beïnvloeden. Daarvoor hou ik teveel van hem.
Die avond slaap ik dan ook niet zo goed. Niet dat ik anders wel goed slaap, maar nu lig ik geregeld wakker om na te denken over mijn gesprek. Was ik niet te hard voor hem? Hij heeft het al moeilijk genoeg. En zou hij kwaad zijn omdat ik gefrustreerd was? Meestal kan ik dat perfect zien aan zijn lichaamshouding, maar via Skype is het heel moeilijk om zoiets waar te nemen.
Zo gauw mijn wekker afgaat, ga ik meteen een verfrissende douche nemen. Ik zet Skype al op, ga even bij Iana kijken, die nog altijd slaapt en stap dan in een heerlijke hete douche. De spanning van de afgelopen nacht wordt helemaal weggespoeld. Zo gauw ik me heb afgedroogd en mijn lingerie aan heb, hoor ik echter het deuntje al. En het is nog maar half acht. Snel trek ik een badjas aan en loop ik naar de living om op te nemen.
“Goodmorning”¯, zeg ik, lichtjes hijgend. “You’re calling early.”¯
“I’m sorry”¯, zegt hij. “I just couldn’t wait. Did you just come out of the shower?”¯
Ik zie zijn blik veranderen en kan het niet laten om ondeugend te lachen. “Well yes and I’m only wearing lingerie as well.”¯
Jared zwijgt even en ik schiet in de lach. “I’m sorry, honey. I just had to tease you.”¯
“It’s okay”¯, lacht hij dan ook. “I would probably do the same.”¯
Hij kijkt me glimlachend aan en vraagt dan: “So how was your night? Did you sleep well?”¯
Ik haal eens diep adem en besluit gewoon eerlijk te zijn. Het moet opgeklaard worden. “To be honest, I didn’t. I kept thinking about our conversation and I felt really bad.”¯
“Yeah, me too”¯, zegt hij zacht.
“I just wanted to say I’m sorry”¯, zeg ik snel voor hij nog wat kan zeggen. “I behaved like a jealous, irritated girlfriend and I don’t want that. I know that interviews can be hard and long and I should understand it. It’s just…”¯ Ik zwijg even, zucht diep en kijk hem dan met triestige ogen aan. “I miss you so much, Jared.”¯
“Oh honey, I miss you too”¯, zegt hij meteen. “And don’t apologize. You are absolutely right. I thought about it all day and I wouldn’t like it either if you would be late for a call or if you didn’t even showed up. That’s why I want to make a deal with you.”¯
“A deal?”¯ vraag ik.
“Yes. I’m going to tell the journalists how much time they have to interview us. If it runs out, I’m going to leave everything to Shan and Tomo so I can call you. Then they are prepared and I’m sure they’ll understand.”¯
Zijn blauwe ogen kijken me vragend aan. “What do you think?”¯
Ik kan het niet laten om meteen stralend te glimlachen. “I love it. It would mean so much to me if you would do that.”¯
“I’ve already done it”¯, zegt hij lachend. “That’s why I’m so early. Journalists are scared they won’t get to ask me anything so they move a lot faster!”¯
Grinnikend kijk ik hem aan. “You are unbelievable! Thanks Jared. It really means a lot.”¯
“I would do anything for you, Alys”¯, zegt hij serieus. “You have no idea how much I miss you… I keep staring at our photographs on my cell phone, I wear my locket 24/7, and I spray your cologne on my pillow. I behave like an idiot.”¯
Ik had hem wat van mijn parfum meegegeven, zodat hij niet volledig alleen moest zijn. Nu kijk ik hem dan ook met pijn in mijn hart, maar met een verliefde blik aan. “I wish I could hold you right now”¯, zeg ik zacht.
“Can’t we hug our screens?”¯
“That would be stupid”¯, lach ik. Op dat moment begint Iana te huilen als teken dat ze ofwel honger heeft ofwel een vuile pamper heeft. Jared vindt het natuurlijk helemaal niet erg dat ik snel even bij haar ga kijken. Ik ververs haar luier en neem haar dan mee naar beneden.
“Honey, I have to go make her bottle and prepare some sandwiches for myself. Could you watch her for a second?”¯
“Of course”¯, glimlacht hij. Ik zet Iana in haar stoeltje en zo op de zetel, zodat Jared haar in het oog kan houden en ik hoor hem meteen een liedje voor haar zingen. Iana kirt tevreden. Snel verwarm ik haar flesje en maak ik mijn eigen boterhammen voor mee te nemen naar mijn werk. Na een tiental minuutjes ga ik terug naar de living waar Jared nog altijd een eenrichtingsgesprek met zijn dochter voert. Ik zet mijn boterhammen op de salontafel en haal Iana uit haar stoeltje om haar de fles te geven.
“I really miss her too, you know”¯, zegt Jared zacht, terwijl hij goedkeurend toekijkt. “I even sleep with her playsuit.”¯
“She misses you too”¯, antwoord ik met mijn dochter op schoot. “She doesn’t eat as much as usual. And sometimes it takes a lot longer for her to fall asleep. She misses your songs.”¯
Jared kijkt me gekweld aan. “You have to make sure she eats enough, okay? I don’t want her to get sick or anything.”¯
“We’re taking good care of her”¯, verzeker ik hem. “I just think she knows something is different.”¯
Jared haalt zijn hand radeloos door zijn haar. “I never should have agreed with this. If something happens to her, it is my fault.”¯
“Don’t say that, honey”¯, spreek ik hem fel tegen. “She won’t remember a thing. And she’s fine and happy. Look at her smile now. You have to do this so you have a lot of money and we can buy her stuff later.”¯
“Love don’t cost a thing”¯, antwoordt hij gefrustreerd.
“Just wait until she’s a teenager”¯, plaag ik hem. “With all the boys hanging around her.”¯
“Don’t even let me think about that!”¯ roept hij uit, maar ik schiet in de lach. Uiteindelijk doet hij toch mee. “I’m sorry. I’m just worried about the both of you. You are the most important women in my life. Don’t tell my mother that.”¯
“I won’t”¯, giechel ik een beetje. “And I understand. But as soon as something is wrong, I will let you know. So don’t worry.”¯
Hij grijnst, omdat ik nu praktisch zijn woorden tegen hem gebruik. Hij wou ook dat ik hem op de hoogte hield omdat hij anders de hele tijd ongerust zou zijn. Ik praat nog wat met hem en de lucht is volledig opgeklaard. Om half negen moet hij echter door omdat er nog een mini interview op het programma staat. Dat vind ik ook helemaal niet erg, want ik heb hem nu toch langer dan normaal gesproken. Ik kleed me nog snel aan voor de cam en zie lachend hoe Jared elke beweging volgt. Daarna neem ik Iana haar handje vast om te wuiven en blij lacht ze naar haar papa. Jared wuift lachend terug.
“So everything is okay between us now, right?”¯ vraagt hij nog voor de zekerheid.
“We are fine, Jared”¯, glimlach ik. “I love you so much. Never forget.”¯
“I love you”¯, zegt hij en hij beantwoordt de glimlach met een tevreden gevoel. “See you tonight. I miss you already.”¯
“I miss you too”¯, zeg ik zacht. Hij geeft me nog een knipoog en een kushandje en ik zwaai tot hij het gesprek afzet. Met een zucht trek ik Iana dicht tegen me aan. Ik ben ontzettend blij dat het is opgelost, maar het heeft wel één nadeel. Nu mis ik hem ineens nog veel meer. Normaal wordt een discussie altijd bijgelegd met een kus of een knuffel en nu is het enkel met een glimlach en een kushandje. Zuchtend sta ik op om mijn dochtertje in haar wiegje te leggen. Nog 1168 uren…
e bel gaat en ik laat mijn mama binnen, zodat ze vandaag op Iana kan passen. Ik pakt mijn spullen in, geef Iana en mijn mama nog een kus en vertrek dan met een dubbel gevoel naar mijn werk. Kon ik nu maar bij hem zijn…
Het is moeilijk om me te concentreren, maar met een ijzersterke wilskracht probeer ik het toch. In de pauze vertel ik Rebecca over onze discussie, maar ook dat het alweer is opgelost. Ook vertel ik dat ik hem daardoor nog meer mis. Rebecca vindt dat ook niet meer dan logisch.
“After a fight, everything is in harmony and normally you spend that time together. It will definitely be different now.”¯
Ik ben blij dat ik er met haar kan over praten. En ook blij dat ik deze avond weer bij Julie ga eten om daar ook mijn gedachten wat te kunnen verzetten.
Het gesprek met Jared verloopt weer goed en hij vertelt in geuren en kleuren over zijn concert. Gelukkig zijn er verschillende sites waar ik ook beelden kan bekijken en als ik van Julie terugkom, bekijk ik ze dan ook uitvoerig en met de glimlach. Het gemis wordt echter alleen maar erger. Die nacht huil ik me praktisch in slaap in mijn grote lege bed.
De rest van de week gaat er ongeveer hetzelfde aan toe. Ik concentreer me uit alle macht op mijn werk en dat lijkt ook goed te lukken. Met sommige cliënten boek ik veel vooruitgang en dat stemt me toch positief. Maar zo gauw ik thuiskom, stort ik telkens wat in. Het valt me steeds zwaarder om in een leeg huis thuis te komen. Ook al is Constance of mijn mama er dan om op Iana te passen. Soms blijft Constance nog om te eten en praat ze over toen Jared jong was. Dat zijn momenten waar ik met veel plezier naar uit kijk, al doet het ook pijn. Het gebeurt vaker dat ik, na mijn gesprek met Jared, met betraande ogen naar de televisie kijk. Iana houd ik dicht tegen me aan, maar dat meisje heeft ook door dat er wat mis is en ze wordt elke dag precies een beetje onrustiger. Daarom probeer ik alles maar binnen te houden. Ik wil niet dat Jared weet hoe moeilijk ik het heb, want als we bellen is alles terug in orde. Hij is nog maar zelden te laat geweest en het zijn echt de momenten die me kracht en moed geven. Maar ik wil ook niet dat Iana merkt hoe zwaar ik hem mis, want het kleine meisje pikt veel te veel dingen op. Gelukkig was Julie zo slim om te merken hoe zwaar ik het emotioneel had. Ze had Trey opdracht gegeven om Iana eens een dagje in het weekend te komen halen, zodat ze wat met me kon praten. Van praten is er niet veel in huis gekomen. Zo gauw Iana weg was en Julie vroeg hoe het ging, ben ik in huilen uitgebarsten. En het heeft zeker wel een uur geduurd. Mijn beste vriendin heeft me laten uithuilen, maar vond wel dat ik het ontzettend warm had. De thermometer bevestigde dat, want ik had 38,5°C koorts. Meteen heeft ze me het bed ingestuurd en Trey bevolen om Iana een nacht bij hem te laten. De emoties waren me even teveel geworden.
“What should I tell Jared?”¯ vraag ik bibberend onder mijn deken.
“Don’t worry about that. Just tell him you didn’t want to make her sick. He’ll understand.”¯
“I’ll tell him I got the flu. It is the right weather for it anyway.”¯
Julie kijkt me bedenkelijk aan. “Weren’t you going to tell him the truth?”¯
“But he’ll feel terrible if he knows! He doesn’t realize just how much I miss him..”¯
“I’m pretty sure he does know and that he even feels the same way, Alyssa.”¯
“I would feel guilty too,”¯ zeg ik zacht. “He has a hard time as it is.”¯
Julie lijkt erover na te denken. “You should do what you think is best, but I would tell him. Even if it’s only when you are already better again. Now get some rest. You need it.”¯
Ze knipoogt naar me en met een flauwe glimlach doe ik wat ze zegt. Het zal me deugd doen om nog wat te slapen. Julie belt intussen naar Michael om te vragen of hij ook wil afkomen. Zo kunnen ze samen voor me zorgen en kan ze bespreken of zij het Jared zou moeten zeggen of niet. Michael komt en ze besluiten dat er nog even gezwegen zal worden, om te zien of ik snel beter word.
Natuurlijk heeft Jared wel iets door als ik die avond met hem bel.
“You are sick?”¯ roept hij uit als ik hem vertel dat ik koorts heb. “What did you do?”¯
“I think it’s because of the weather”¯, zeg ik. “Iana is with my brother so that I won’t infect her.”¯
“Yeah, that’s a good idea, but did you see a doctor?”¯
“No, not yet”¯, glimlach ik flauw. “It’s just a fever. I took some medicine and Julie and Michael are here to take care of me. It won’t take long.”¯
Hij blijft me toch maar bezorgd aankijken, maar ik begin snel over zijn concert te praten. Jared gaat er voorlopig op in, al roept hij op het einde nog even Julie om te vragen of ze me goed in het oog wil houden.
“I will do that, Jared”¯, verzekert ze hem. “Michael is making some dinner for her now, so don’t worry.”¯
Hij kijkt haar met een indringende blik aan. “And she has the flu?”¯
Julie aarzelt even en kijkt van mij naar hem. “Yes. It’s pretty stormy here right now.”¯ Jared lijkt het niet te geloven, maar knikt toch. Ik neem afscheid van hem en ga dan naar de keuken om samen met Michael en Julie te eten.
“Thank you”¯, zeg ik nog tegen mijn beste vriendin.
“You’re welcome but I didn’t like it”¯, antwoordt ze.
Het wordt nog een vrij gezellige avond en het koppel besluit bij me te blijven die nacht. Ze liggen in de logeerkamer en blijven ook de hele zondag bij me. Gelukkig zakt de koorts dan terug, zodat Iana kan terugkomen en ik ook weer goed aan het werk kan.
Zondagavond gaat bij Julie de telefoon af. Ze ziet dat het Jared is en neemt op.
“Jared? Is everything okay?”¯
“Yes, I’m fine. Did Alyssa really have the flu? Something wasn’t right and I don’t think she was honest with me. She’s been acting different since Wednesday… more desperate. I can’t explain.”¯
“She just has a really hard time with you making up and not being with you. She misses you a lot more than she says.”¯
“So.. the fever?”¯ vraagt hij en Julie hoort de bezorgde onderklank.
“The fever was a result of her crying herself to sleep every night and trying to be strong for her patients and Iana and you”¯, antwoordt ze met een zucht.
“Damn it”¯, vloekt hij. “Is she really better now? Or did she lie about that too?”¯
“She’s better”¯, stelt ze hem gerust. “I contacted her parents and they’ll stop by and so will I or Trey.”¯
“I can’t believe she didn’t tell me”¯, zegt hij verbluft.
“She didn’t want you to feel guilty”¯, probeert Julie het goed te praten. “It’s hard on you already. So please don’t be too hard on her when you tell her you know.”¯
“I don’t think I’ll tell her that”¯, zegt hij nadenkend. “I just wanted to know so I can keep an eye on her through cam. But damn it! I wish I was with her now.”¯
“So does she”¯, zegt Julie zacht.
“Thanks Julie. I appreciate your honesty. Please, take good care of her.”¯
“I promise”¯, belooft ze. “And don’t worry too much. She’s fine now. Have a good show.”¯
“Thank you. Say hi to Michael for me. Bye.”¯
Hij hangt op en staart even naar zijn gsm. Ik ben dus ziek geworden omdat ik hem zo mis. In een vlaag van woede stampt hij een stoel omver. Met een schuldig gevoel laat hij zich op bed zakken. Kon hij maar iets voor me doen…
Reacties:
Auchh.
Lijkt me lastig!
Jared is ook zo'n sweety, think I'm kinda falling in looove
Nice chapterr!
I hope Jared will come home soon! I miss him
Snel verdeeer <3.
I love it! Je bent té goed.
xxxx Nadine