FanFic.nl

Useless wish, dramatic story twist..

Two.

'Oh my god, Hazz, stop! No, you’re killing me! Naaa!’

Ik ging echt dood, van het lachen. Jezus, ik had Harry écht heel erg gemist. Hij had me vast in een soort houdgreep en smeerde nog wat ijs op mijn neus. Na nog wat zeuren en giechelen liet hij me éí­ndelijk los.

‘Alright, alright! I’ll stop princess, I’ll stop. Under one condition! Try this. Please.’

Harry haalde zijn armen rondom mij weg en stak me een lepel van zijn ijs toe. Ik keek hem aarzelend aan, toen hij me er nog eens op wees dat het bakje de hemel op aarde bevatte en hapte toen toe.

‘And? What did I say? Did I say one word too many? Huh?’

Harry hield er niet van om ongelijk te krijgen. Hij moest en zou altijd degene zijn die aan het langste eind trok.

‘I don’t like to say this, but.. Yes, Hazzabear, it tastes amazing.. Sorry I doubted your superior mind. ‘

Hij lachte naar me en keek weer weg, nog steeds met een gigantisch mooie glimlach om zijn mond. Spontaan haalde hij met zijn tong uit naar mijn neus en likte hij de toef ijs van mijn neus af.

‘Wow Hazz, thanks! I really needed that, you drooling all over me. I know, I’m irresistible.’

Harry kuchte, waardoor ik hem een zachte tik gaf. Hij wist dat hij deze grapjes kon maken.

‘Yeah, you kinda are, you know I love you.’

Ik haalde mijn mouw langs mijn neus om de kwijl weg te vegen.

‘Never ever thought you’d actually bet his crazy to lick ice cream off of my nose! But seriously, that is the best I have ever tasted! Can I have some more?’

Harry stribbelde in de eerste instantie tegen, tot ik hem duidelijk maakte dat het zijn eigen stomme fout was geweest mij allereerst te voeren en daarna ook nog om mijn mening te vragen.

‘Thought you’d know me a bit better by now..’

Ik gaf hem een dikke knipoog en jatte het bakje uit zijn handen, waarna ik nog een grote hap nam. Ik kon mezelf zijn bij Harry, wat uitzonderlijk was. Ik was thuis niet eens mezelf. Harry was eigenlijk mijn thuis.

‘By the way, can I stay over tonight? Mom’s having a ‘girlsnight’ at our place with all of her cougar-friends.. I don’t want to see that ever again.. That one time was so terrible! Have I told you about that? They made a game of all of the ex-husbands and the one with the highest score was the one who had the most awful divorce. I wanted to kill myself, it was so extremely depressing..’

Harry stikte bijna van het lachen toen ik hem hoorde hyperventileren. Het was lang geleden dat we zo hard hadden gelachen samen. Ook ik kon het niet laten om opnieuw in een lachbui uit te barsten. Mensen om ons heen keken verbaasd om. Het moest er ontzettend debiel uit hebben gezien. Met tassen en zooi om ons heen hadden we ons eigen fort weten te bouwen om een bankje in het park. Het was net als vroeger. Alleen wij tweetjes, nerdie als we waren, afgedekt van de buitenwereld.

‘No but serious, can I stay over?’

Hij knikte, waarna ik hem een dikke pakkerd op zijn wang gaf. We grinnikte nog wat na toen Harry’s gezichtsuitdrukking opeens serieus stond. Hij keek me diep in de ogen aan.

‘Thanks for today Liz, I really liked it. Thanks for not giving up on me..’

Er glom wat in zijn ooghoeken.

‘Hazz, are you about to cry? How adorable!’

Ik veegde wat vocht van zijn ooglid af en ging iets dichterbij zitten, zodat hij zijn armen om me heen kon slaan. Zuchtend liet ik mijn hoofd op zijn borst rusten.

‘It’s a good thing I’m invisible for the rest of the world, right? Otherwise people would spread rumours and stuff.. But I missed you too Haz, extremely much.. And I’ll never ever give up on you, on us! Please don’t ever leave me again?’

‘You’ll never be invisible to me, you know that, right Liz? And I will never, ever, ever leave you again. I promise, on my mother’s grave.’

Ik wist dat als Harry dat zei, hij serieus was. Zijn moeder was overleden toen hij 11 jaar oud was. Niemand wist wat te doen met de jonge krullenbol, behalve ik. Ik was er altijd voor hem. En hij voor mij. Zoals die ene zwarte dag toen mijn vader ons vorig jaar zonder enige reden verliet. Hij was van de ene op de andere dag gewoon vertrokken. Ik had al niet zo’n sterke band met hem, maar mijn moeder des te meer. Het had haar letterlijk gesloopt. Daardoor was onze band ook ingezakt en gaf ze mij de schuld van het vertrek van mijn vader. Ik had het haar nog niet vergeven en was daarom zo weinig mogelijk thuis. Zo vaak mogelijk bij Harry, of gewoon op straat. Waar dan ook.

‘Don’t say it that way.. Please?’

Hij draaide mijn hoofd zo dat hij me weer aan kon kijken.

‘Yes, I’m saying it that way, ‘cause your that important to me, Liz.’

Opeens kreeg ik de ontzettend grote drang om Harry te zoenen. En geen nietig klein kusje, nee, een volle, openbare dikke zoen. Maar dat deed ik niet. Dat kon ik niet. Ik had mijn gevoelens voor Harry ontzettend diep weggestopt toen hij bekend werd. Het deed teveel pijn om hem steeds met andere meisjes te zien. De gedachte dat ik mijn kans had laten schieten toen ik die kon grijpen was onmenselijk zwaar, maar er was niets meer wat ik eraan kon doen.

‘Liz, did you hear me?’

Ik slikte en zette mijn beste neppe lach op.

‘I heard you, loud and clear. And you mean that much to me too, maybe even more..’

Hij keek me aan. Zijn ogen boorden zich in die van mij, maar schoten regelmatig heen en weer naar mijn lippen.

‘So.. Wha-..’

‘No, don’t say a thing Liz.. Let me try this please?’

Ik hield van spanning mijn adem in. Wat gebeurde er? Was er een vonk die oversloeg?

‘Will you let me try this?’

Zijn stem klonk zo dichtbij dat ik er een klein beetje van schrok. Had ik mijn ogen dichtgedaan dan? Dat was nieuw.

‘Hmmhm..’

Een zachte adem streek over mijn gezicht, een teken dat Harry niet ver weg meer was.. Toen er voor mijn gevoel eindeloos veel minuten, misschien wel uren voorbij waren gekropen, voelde ik een zachte aanraking op mijn lippen. Een zachte, warme aanraking van de lippen van mijn beste vriend. Mijn geheime liefde. Mijn Harry. Het was niet meer dan dat, maar het voelde oh zo zijn. Mijn emoties vlogen alle kanten op, van ultiem geluk tot de diepste angsten en verdriet. Ik wist het niet meer. Dit was iets waar ik vier jaar naartoe had geleefd en deze spanning hing er al een tijdje. Maar ik had er nooit over nagedacht over wat er zou gebeuren mocht het ooit zover komen. Maar dit overtrof al mijn niet gemaakte verwachtingen, ruimschoots. De aanraking verdween net zo soepel als hij was gekomen en onzeker deed ik mijn ogen weer langzaam over. Een stralende Harry Styles keek me aan, met de allermooiste, breedste, grootste lach die ik ooit van hem, of wie dan ook had gezien.

‘Good or bad? Be honest please?’

Ik lachte ook en duwde mijn lippen weer tegen die van hem, die ik onder die van mij voelde krullen. Eerst naar zijn lach en daarna terug om me terug te kussen. Deze kus was vuriger, ruiger, langer. Er kwam zelfs wat tong aan te pas. Ik wist niet hoelang we op het bankje zaten, met elkaar verstrengeld, maar we werden ruig onderbroken door een gil. Een harde, pijnlijke gil waar we beide tegenop hadden gezien, al de hele dag. Want we wisten dat hij er ooit aan zat te komen..

‘OH MY GOD, IT’S HARRY STYLES.’

Harry keek geschrokken op en trok zijn lippen van die van mij. Ik keek hem angstig aan. Hij handelde snel, wist wat te doen in deze situatie. Ik wist dat helaas des te minder..

‘Pick up the bags and put on your hoodie. I’m so, so, so sorry Liz, I promise. I’ll make this up to you..’

Samen grepen we alle spullen bij elkaar, trokken we onze capuchons over ons haar heen en maakte we ons uit de voeten. Na een kwartiertje van straat naar straat te zijn gevlogen met wat gillende meiden achter ons aan, was het eindelijk gelukt ze van ons af te schudden. Puffend liet ik de tassen op de grond vallen, met mezelf erachteraan.

‘How the fuck do you handle stuff like this?! It’ll drive me crazy if I were you..’

Hij keek me met een blik aan die ik niet kon thuisbrengen. Was het woede? Angst? Blijdschap? Alle emoties die ik me kon bedenken schoten voorbij in mijn hoofd, maar geen van allen paste bij de blik in Harry zijn ogen op dit moment.

‘Wanna go to my place? I wanna talk to you..’

Dit maakte me bang. Heel erg bang. De manier waarop hij het zei was niet fijn, bijna dwingend. Ik knikte zachtjes en liet me leiden. Leiden naar het grote appartementencomplex waar de vijf jongens woonde, waar ze zich hadden teruggetrokken, waar geen fan ze kon vinden. Harry gaf me het gevoel dat dit alles zo verwarrend voor hem was. Net als dat het voor mij was. Het drong nu pas echt tot me door wat er net was gebeurd. Wat we eigenlijk hadden gedaan. Hoe dom we waren geweest. Punt één: zoenen met Harry? Waar was ik mee bezig geweest? Het was inderdaad een van mijn grootste dromen geweest, maar niet de meest verstandige. Punt twee: IN HET OPENBAAR? Ja, we zaten achter onze mooie bunker van tassen en zooi, maar dat had de fans niet weggehouden. Wat moesten die nu wel niet denken? Het was zo overduidelijk Harry geweest.

‘We’re here Liz, please.. Come in.’

Hij hield de deur voor me open. En wat moest Harry nou wel niet denken? Ik was de hele weg naar zijn huis stil geweest, had geen woord over mijn lippen kunnen krijgen. De lift was er al, dus stapte we samen naar binnen.

‘Liz, don’t worry please? It’s nothing but good news.’

Ik keek hem opgelucht en blij aan. Wauw, dat waren negen fantastische woorden. Ik kon het niet late even snel langs zijn hand te gaan met de rug van die van mij. Hij lachte naar me. Hij lachte! Alles was goed.

‘I know you Liz, I know you were thinking the worst. But this time no! This time will be different!’

De lift gaf met een ‘ping!’ aan dat we op de goede verdieping waren en samen liepen we daardoor ook meteen door naar de deur van Harry’s appartement. Daar dumpte ik de tassen neer, plofte Harry neer op de bank en trok hij mij bovenop zich.

‘Liz, you definitely know now how I feel about you. And that’s nothing I want to hide any longer. But please, please tell me how you feel about this? Because I can’t lose you. That would kill me, really kill me..’

Ik hoorde alles perfect. Alleen geloofde ik het niet. Dit was mijn droom. Mijn gevoel.

‘Are you serious Harry? Absolutely sure?’

Hij knikte. Ik keek hem aan.

‘I love you too..’

En dat was alles wat we moesten horen. Alles wat we moesten weten van elkaar. Het was genoeg. Genoeg om samen weg te zinken in de bank en van elkaar te genieten. Niet wetende wat er allemaal op ons pad zou belanden. Al het slechte, al het negatieve. Daar dachten we niet over na. Op dit moment hadden we elkaar en dat was genoeg. Voor even..

Reacties: