FanFic.nl

Wat als Katniss zich niet had aangeboden als tribuut??

De boete

Ik schreeuw: "Nee! Nee!" als ik hoor dat mijn naam geroepen word. Ik ga naar voren en stap het podium op,de jongenstribuut word gekozen en ik probeer te glimlachen naar het publiek,maar ik kon het gewoon niet. Ik voel hoe er zachtjes aan mijn schouder word geduwd. Ik kijk geschrokken naast me en zie
Katniss liggen. Er rollen wat tranen over mijn wangen en Katniss probeert me te troosten door te zeggen: "Je naam zit maar 1 keer in de boetebol. Ze kiezen jou niet,ik beloof het je." Ik knik zachtjes en sta recht. Ik trek mijn kleding uit en was me in de houte tobbe. Ik stap eruit en stap nat in de kleren die mijn moeder heeft klaargelegd,speciaal voor de boete. Ik ga naar beneden,en zie een stukje brood op tafel liggen. "Is dit echt brood?" vraag ik en ruik er even aan. Mijn moeder knikt en ik glimlach. Ik verdeel het brood onder mij,Katniss en mijn moeder. Ik begin er zuinig van te eten. Ik hoor de stem van Effie,de jaarlijkse precentatrice van de boete. "We moeten gaan." zeg Katniss. Ik zucht even en begin te rennen naar het plein waar het podium staat. Als je te laat komt bij de boete kan je je aan de ergste straf verwachten. Ik kijk rond en Katniss trekt me mee naar een tafeltje en er word bloed uit mijn vinger geprikt en met dat bloed een stempel in het boek gezet. Terwijl dat gebeurd bijt ik even op mijn lip om de pijn niet te voelen. Ik ga naar binnen en kijk even rond naar alle droevige gezichten. Effie begint weer met haar tekst die ze elk jaar zegt: "En zoals altijd meisjes eerst." Ik kijk even naar Katniss en dan weer naar hoe Effie's hand de boetebol in gaat en er uiteindelijk één papiertje uithaalt. Ze wandeld naar de microfoon en zegt: "Primrose Everdeen." Ik staar geschrokken voor me uit en kijk even rond en dan naar Katniss. "Kom naar voren,Primrose." word er gezegd vanop het podium. Ik stap traag naar het podium en stap erop. Effie geeft me een knuffel en vraagt: "Hoe oud ben jij?" "13" antwoord ik bang. Ik zie dat Katniss de hele tijd naar me blijft staren en dat er tranen over haar wang rollen,hetzelfde gebeurd bij mijn moeder. "En dan nu de eer voor de jongens." Ik zie hoe haar hand weer in een andere boetebol gaat en er een papiertje uithaalt. "Peeta Mellark." zegt ze en ik kijk even rond. Ik zie Peeta naar voren komen met zijn blond haar,hij was duidelijk een paar jaar ouder als mij. Bang komt hij naar voren. "Gelukkige hongerspelen! En moge de kansen altijd in je voordeel zijn." zo beëindigt Effie de boete en ik word meegenomen naar de plaats waar ik afscheid kan nemen van Katniss en mijn moeder.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.