Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » The life of Remus. » Hoofdstuk 3. Oefenen, oefenen, oefenen...
The life of Remus.
Hoofdstuk 3. Oefenen, oefenen, oefenen...
Remus:
Het was ongeveer een jaartje geleden dat ze HET me verteld hebben, ik was een tovenaar, niet zo een zoals in van die boeken, maar een echte! Mijn moeder heb ik het nog niet verteld, sinds opa dood is gegaan is het alsmaar slechter met haar geworden. Volgens de dokter zit ze in een depressieve fase, die alsmaar langer blijkt te gaan duren.
Van Bellatrix en Regulus heb ik geen last meer gehad. Na de zomervakantie dit jaar heb ik ze niet vaak meer gezien. Alleen tijdens de vakanties.
Nadat ze me gezegd hadden dat ik een tovenaar was, wilde ik gaan oefenen. Maar wat als je geeneens weet hoe je moet toveren als tovenaar? De enige spreuk die ik tot nu toe kende was de 'Avada Kedavra' spreuk uit mijn dromen, maar als ik hem uitsprak gebeurde er niks. Geen felle lichtstralen, zelfs geen vonkje!
Toch geef ik niet op! Ik weet zeker dat er tovenaars bestaan en dat ik er daar een van ben, daar is geen twijfel over mogelijk!
-
Op een dag...
-
"Ik kwam terug uit school, die dag hadden we op school geleerd hoe we keersommen moesten maken, ik vond het niet erg, het meeste wat ik voor mijn ogen te zien kreeg snapte ik al na een keer. Ik pakte de sleutel die onder de mat voor de voordeur lag. Ik opende de deur en zag dat er op de koelkast een briefje was geplakt.
Lieve Remus,
Je vraagt je vast af wat ik aan het doen ben. Ik kan het je niet je niet vertellen, maar laten we maar even zeggen dat het zaken zijn uit het verleden die in het heden opgelost moeten worden.
Groetjes,
Mama.
Remus snapte niet erg veel van het briefje, maar je kon er makkelijk uit opmaken dat ze weg was, dus Remus liep naar boven en ging in zijn kamer een boek lezen.
Remus vond dat zijn moeder wel erg lang weg bleef, dus nadat hij het boek uit had gelezen ging hij naar zijn moeders kamer om te kijken of er daar iets lag waardoor hij er achter kon komen waar zijn moeder was.
Hij zocht het hele dekbed af, onder haar nachtkastje, in haar kussen, onder het bed, in haar toilettas, in haar handtas, hé wacht, zijn moeder nam toch altijd haar handtas mee als ze ergens naar toe ging? Oké deze dag kon niet meer vreemder worden.
Remus maakte de tas van zijn moeder open en begon alles op het bed van zijn moeder neer te leggen, op zoek naar bruikbare informatie. Hé ze heeft haar portemonnee ook thuis laten liggen. Even kijken…
Via een eenvoudig kliksysteem kreeg Remus de portemonnee van zijn moeder al snel open. Hé daar zag hij een foto van zichzelf! Toen hij bekeek de foto tot hem iets opviel. Achter de foto van stak nog een papiertje uit.
Hij pakte het uit de tas en vouwde het open. Een handgeschreven tekst was te zien op het papiertje.
Lieve Remus,
Als je dit een keer leest, ben ik waarschijnlijk weg en heb je me nog nooit gezien.
Ik ben je vader Remus, en ik ben iets wat ik hoop dat jij nooit zal worden.
Ik ben een weerwolf.
Het is de traditie dat de kinderen van weerwolven op de 10e vollemaan na hun 10e verjaardag ook worden getransformeerd tot weerwolf.
Daarom wil ik je waarschuwen Remus, als je dit leest voor je tiende ben je nog veilig, duik onder, want ik wil niet dat jij net zo’n afschuwelijk monster als ik word.
Groetjes,
Je vader.
Remus was geschokt, dus er was kans dat hij ook een weerwolf werd. Dat wilde hij niet! Als het echt zo afschuwelijk bleek te zijn als zijn vader zij al helemaal niet. Hij wist al wat hij moest doen, en snel een beetje. Zijn enige kans op een normaal leven was onderduiken, voor de rest van zijn leven…
Reacties:
Sorry, hoofdstuktitel klopt niet echt bij het verhaal. Dacht eerst dat dit hoofdstuk heel erg anders zou gaan worden.
heel mooi maar remus lupos is gebeten door feril valhaar en niet door zijn vader