Hoofdcategorieën
Home » De Hongerspelen » Wat als Katniss zich niet had aangeboden als tribuut?? » Het tragische afscheid.
Wat als Katniss zich niet had aangeboden als tribuut??
Het tragische afscheid.
Ik wil helemaal geen afscheid nemen,ik wil helemaal niet naar de arena. Ik wil gewoon niets behalve thuis zijn en mensen helpen die het moeilijk hebben,dat is mijn leven. Niet proberen te overleven en neergestoken worden,maar ik moest wel. Ik wandel naar de kamer waar ik afscheid zal moeten nemen. Ik wil soms een poging doen om weg te rennen,maar dat gaat niet. De in witte kostuums geklede vredebewakers lopen achter me en zouden me toch meteen tegenhouden en een pak slaag geven. Ik wandel verder,zo snel mogelijk. Ik wil zelfs lopen om Katniss en mijn moeder te zien en natuurlijk ook om Boterbloem te zien,mijn kat. Ik ga de trappen op en loop door de gangen en kijk naar de cijfers op alle deuren. Ik zie hoe Peeta een kamer in word geduwd en even later duwde ze me ook een kamer in. Ik ga op het bed zitten en wacht op Katniss en mijn moeder. Er word geklopt op de deur en ik ren er meteen naar toe. Ik open hem op een kiertje en zie Katniss staan. Ik geef haar een knuffel en laat haar binnen. "Prim,ik wil je niet kwijt." zegt ze waardoor ik begin te huilen en haar nog steviger knuffel. Ze geeft me verschillende tips voor in de arena en legt me uit hoe ik gemakkelijk kan overleven. "Ren meteen weg als de gong gaat." zegt ze. Ik knik even. "Nog dertig seconden!" word er geroepen vanuit de gang en ik kijk bang naar Katniss. Als ze ziet dat ik bang ben begint ze het liedje te zingen dat ze vroeger altijd zong als ik bang was en niet kon slapen. Ik begon zachtjes mee te zingen. Als het liedje afgelopen is geeft ze me een zoen op mijn hoofd en zegt: "Je kunt het mijn eendje." Eendje,dat was mijn bijnaam die ze me gaf. De vredebewakers komen meteen binnengestormt en trekken Katniss weg. "Zorg alsjeblieft voor Boterbloem." roep ik maar ik denk niet dat ze het had gehoord. Even later komen mijn mama en Boterbloem naar binnen. "Twee minuten!" roept de vredebewaker en gaat naar buiten. Mijn moeder begint te huilen en ik begin dat automatisch ook te doen. Ik knuffel haar gedurende de hele twee minuten en laat haar dan los. Ik druk een zoen op Boterbloem's hoofdje en aai hem even. De vredebewakers trekken hem uit mijn armen en ik zucht even. Ik kijk met bange ogen rond en laat me vallen op het bed,met een harde matras.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.