FanFic.nl

Star Crossed Lovers

three

‘Gewoon door de muur heen rennen. Geloof me maar, het komt goed.’ zei mama glimlachend. Ik slikte. Dit hadden ze nooit verteld. Papa had verteld dat perron 9 ¾ niet bereikbaar was voor dreuzels. Hij had me verteld dat je door een muur heen moest rennen. Maar ik had altijd gedacht dat dat gewoon een grap was geweest. Ik, papa en mama waren ook de enige tovenaars in ons dorp. Dus er was niemand die me had kunnen vertellen dat het geen grapje was. Ja, papa en mama, maar hen had ik niet geloofd.
‘Als ik tegen de muur aanknal is het jullie schuld.’zei ik met een diepe zucht. Ik rende op de muur af. Papa en mama liepen hand in hand achter me aan. Ik probeerde nergens aan te denken. Vandaar dat ik aan van alles dacht. Aan de vogels die in de lucht zweefden. Aan de vissen die in de zee zwommen. Aan het vloerkleed dat bij ons thuis op de grond lag. Geen idee waarom ik daaraan dacht. Ik bedoel, ik was elf, hoe moest ik het puberbrein snappen? Ik bleef maar denken, met gesloten ogen.
‘Stop maar met rennen!’ hoorde ik mama roepen. Ik opende mijn ogen en zag dat ik op het perron stond.
‘Wow. Dit is een gewoon perron.’
‘Wat had je dan verwacht? Vliegende tapijten?’ grinnikte papa. Ik begon ook te grinniken.
‘Dat niet maar, het is gewoon zo normaal.’ Ach joh, laat maar zitten. Dit gevoel kon ik toch niet omschrijven.
‘Heb je alles bij? Gewaden? Puntmuts? Handschoenen? Wintermantel? Boeken? Staf? Ketel? Een set flesjes? Een telescoop? Weegschalen?’ begon mama op te noemen. Volgens mij had ze mijn hele brief uit haar hoofd geleerd.
‘Mam, ten eerste: je had niet die hele brief uit je hoofd moeten leren hoor. En ten tweede, ja, ik heb alles bij. Ook Aphrodite en mijn gewone kleding enzo.’
‘Ach, het is gewoon zo moeilijk om je te laten gaan.’zei mama met een glimlach. Er kwamen tranen in haar ogen.
‘Mam!’ riep ik gefrustreerd. ‘Je gaat nu toch niet huilen?’
‘Nee, nee, rustig maar. Ik houd me in. Mijn kleine meisje word groot.’ Ik rolde met mijn ogen en gaf mijn ouders een enorme knuffel. Papa wilde iets zeggen maar ik was hem voor.
‘Ja ik schrijf als ik aangekomen ben. En daarna ga ik elke week schrijven.’ Papa glimlachte. Dat was precies wat hij wilde vragen.
‘Maar ik moet nu echt instappen! Anders vertrekt de trein zonder me.’zei ik haastig. Papa en mama glimlachten nog een keer en ik pakte mijn koffer op. Met Aphrodite’s kooi onder mijn ene arm, mijn koffer in de andere en een weekendtas in mijn hand stapte ik de trein in. Ik liep door de trein, op zoek naar een coupé waar ik nog bij kon. Ik beet op mijn lip. Ik was niet goed in nieuwe vrienden maken. Hoe moest ik dit doen?

Reacties: