FanFic.nl

Misterious Man

Misterious Man 3

De kou en dauw was duidelijk voelbaar. Edwin bevroor, en dat terwijl hij nog wel z’n winterjas had aangetrokken. Het beeld wat Lucas omschreef klopte of was zelfs nog mooier. Edwin haalde de camera uit zijn zak. Edwin begon de mooie plekjes van Central Park te fotograferen. De bruggetjes met het romantische hekwerk,de bloemenperkjes,de schattige bankjes. Central Park was zo mooi en sprookjesachtig. Het meer midden in het park vond Edwin het meest adembenemend. De ijssterren die op het water dwarrelden, gaven het water dat natuurlijke gevoel. Edwin ging even zitten op een bankje en liet alles even op zich afkomen. Wat was New York toch een geweldige stad. Een echte wereldstad!

Edwin was weer terug in het hotel. Hij had even een verwarmende douche genomen,en had zich vervolgens bij het ontbijt gevoegd. Hij wist dat Lucas pas om 2 uur moest werken. Stiekem hoopte Edwin dat hij eerder zou komen,want ze zouden met de hele groep de hele dag weg zijn,dus zou hij hem niet zien. Hij verlangde naar Lucas.

Ze vertrokken met de bus richting Staten Island. Ze zouden een tour maken met een gids. Staten Island stond vol met pittoreske huisjes en had schattige straatjes. Het knusse en gezellige sprak Edwin erg aan. Het deed hem denken aan het restaurantje waar ze gisteren hadden gezeten. Dat was ook zo gezellig. De bus stopte bij een restaurant waar ze wat zouden gaan eten.
Na het eten ging de groep nog naar Ford Wadsworth. Hier moest een opdracht gemaakt worden die meetelde voor geschiedenis, maar Edwin had totaal zijn aandacht er niet bij. Hij verlangde naar Lucas en telde de uren af tot hij hem weer kon zien.

Nadat ze Ford Wadsworth hadden bezocht gingen ze de bus weer in richting de veerboot die hen weer aan de overkant zou brengen.
Eenmaal aangekomen in het hotel ging iedereen weer zijn eigen weg. Edwin’s weg leidde naar het restaurant, want hij moest Lucas zien. Hij had naar hem verlangd en wou hem het liefst meteen zijn kamer insleuren. Edwin had Lucas gezien,maar het restaurant zat te vol om hem aan te kunnen spreken. Het was 7 uur dus het zou wel bijna afgelopen zijn met de drukte. Edwin besloot om even op een bank in de lobby te wachten tot Lucas misschien tijd had. Het wachten duurde maar ,en duurde maar,dus Edwin besloot t heft in eigen hand te nemen en schreef een briefje.

Lieve Lucas,
Kom vanavond om 10 uur naar mn kamer,
nummer 319.
X Je weet wel!

Edwin liep het restaurant binnen maar om de verassing intact te houden moest hij niet Lucas wenken. Hij wenkte de aandacht van een vrouw. Hij gaf het briefje, met de vraag of zij het wou doorgeven aan Lucas. Edwin liep weg en keek om een hoekje hoe Lucas zou reageren. Er verscheen een glimlach op z’n gezicht. Missie geslaagd.

Edwin ruimde snel de kamer op. T zag er niet uit, overal lagen kleren en dwarrelde snoep- en koekjeswikkels. Nadat de kamer er weer leefbaar uitzag, ging Edwin op bed liggen,en dacht na over zijn gevoelens.dit was de eerste keer dat hij de gevoelens die hij al die tijd al had kon beschrijven. Het was verliefdheid. Maar dat dit zo snel kon ontstaan,had Edwin niet voor mogelijk gehouden. Hij droomde weg en dacht aan een leven hier in New York samen met Lucas. Een eigen appartementje,een leventje samen. Hij werd ruw gestoord door een klop op de deur. T was 10 uur. Dat moest Lucas zijn. Hij deed de deur open, en daar stond hij. Een bonk schoonheid.
“Kom binnen”� “Wat zit je haar verward.”� Oh shit dacht Edwin. Hij had z’n haar niet gedaan.”�Maar dat vind ik niet erg hoor,t zit wel leuk zo.”� Lucas liep de kamer in. “Wat heb je je kamer netjes,ben je zo’n opgeruimd type?”� “Eerlijk? Nee!”� “Ik heb het speciaal voor vanavond gedaan. Laten we gaan zitten.”� “Ik was heel blij toen ik je briefje zag.”� “Ik wilde je graag zien.”� “En waarom dan?”� Lucas kreeg een twinkeling in z’n ogen. Edwin kwam dichterbij en drukte zijn lippen op die van Lucas.”� Dit was een andere kus als de vorige, die kus moest haastig. Nu hadden ze alle tijd. Edwin moest wel uitkijken. Van de begeleiders moest om 10 uur alles stil zijn. De kus werd heftiger,en ze gingen er helemaal in op. Ze lieten zich vallen op het bed. Lucas wou Edwin’s shirt van z’n lijf trekken,maar dat hield Edwin tegen. Daar was hij niet aan toe. “Maakt niet uit,maar ik kan niet van je afblijven.”� Op dat moment werd er op de deur geklopt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.