FanFic.nl

Only you.[Eind]

Hoofdstuk 1. The X-Factor

Ik wou Liam de auditie ruimte in, maar hij draaide zich nog een keer snel om.
'Ik ben bang Tins, wat als ik het niet haal?' vroeg hij bang.
'Je haalt het, ik weet het 100% zeker! Je haalt de audities, de bootcamp, judges houses, en alle live shows! En dan...' Liam keek me verlagend aan.
'Dan wat?' vroeg hij. Ik knipoogde en duwde hem de auditie ruimte in.
Ik snelde naar het raampje ging naast Ruth en Nicole staan. Karen en Geoff stonden achter ons.
Gespannen kauwde ik weer op mijn nagels. Ruth zag het en drukte mijn handen naar beneden.
'Daar moet je echt eens mee ophouden.' lachte ze.
Ik knikte.
'Weet ik.'
Ik keek weer gespannen naar Liam, hij was nu aan het zingen. Met grote ogen keek ik wat er gebeurde in de kleine ruimte.
Toen Liam weer gestopt was met zingen knikte hij een paar keer en luisterde aandachtig naar wat de jury te zeggen had. Ten slotte verliet hij vrolijk de ruimte. Ik sprintte naar hem toe en voor Karen, Geoff, Ruth of Nicole ook maar hun mond open hadden kunnen doen staarde ik hem al vragend aan.
Liam knikte glimlachend. Piepend van geluk knuffelde de ik hem
'Ik wist dat je het kon.'
Maar toen ik terug keek naar Liam veranderde de hele achtergrond. Karen, Geoff, Ruth en Nicole verdwenen en plotseling stond ik alleen aan het begin van het schoolplein.
Ik keek boos toe hoe dezelfde mensen die Liam altijd de grond in drukte voor hem stonden.
Boos liep ik naar ze toen en ging ik tussen hen in staan.
'Kap daar eens mee!' zei ik stoer.
De pestkop lachte.
'Wat anders?' vroeg hij stoer.
Ik dacht pijnzend na, ik kon niks doen.
'Dat dacht ik ook! Nou oprotten.' de jongen duwde me ruw opzij.
Ik zag de pijn in Liam's gezicht.
'Je bent gewoon hartstikke jaloers op hem!' riep ik boos.
Liam keek op, net als de jongen, die nu naar mij toe liep. Zelfverzekerd stond ik voor hem.
'Ik? Jaloers op hem?' hij gaf de nadruk op ''hem''.
Ik keek naar Liam, die als een zielige puppy naar de grond keek.
'Ja, hij is super goed in sport, en in zingen! En jij, jij kan niks.' zei ik stoer.
De jongen duwde me ruw op de grond.
'Tins.' zei een stem
Wat deed deze stem hier? Hij hoorde hier niet...
'Tins wakker worden!'
Een koude wind kwam langs me. De jongen, Liam en het schoolplein verdwenen.
'Tinsley Hankin, je staat nu op het is al 10 uur Liam is hier over 20 minuten!'
Ik opende mijn ogen en keek verward om me heen.
'10 uur? 20 minuten?' herhaalde ik slaperig.
Geschokt ging ik rechtop zitten.
'20 MINUTEN!?' riep ik. Ik sprintte uit bed naar mijn klerenkast, snel pakte ik wat en rende ik naar de douche.
'Ik ga hoor, wens Liam succes van me, en laat me weten hoe het is gegaan.' riep me moeder me nog na.
'Is goed.' schreeuwde ik terug.
Haastig stapte ik onder de douche.
Ik dacht aan mijn droom.
Wat als dat weer zou gebeuren?
Dan zou ik weer voor Liam opkomen, die stomme pestkoppen konden me wat.
Ik draaide de douche weer uit en droogde me snel af.
Ik kleedde me aan en renden de trap af naar beneden. Ik wierp een blik op de klok, 3 minuten nog.
Ik pakte de yoghurt uit de koelkast en deed het in een schaaltje.
De bel vulde de stille kamer. Ik nam de eerste hap en rende naar de deur.
Haastig deed ik hem open.
'Dag Tins,' begroette Liam me.
Ik nam nog een hap van me yoghurt.
'Dag Liam. Sorry dat ik nog niet klaar ben, me wekker ging niet en me moeder moest me...' Liam liet me niet uitpraten.
'Het is al goed,' hij aaide speels over mijn natte haren.
'Eet je yoghurt op en doe je make-up, en haast je niet!Ik wacht wel op de bank.' glimlachend liep hij verder en ging op de bank zitten.
Ik snelde naar boven en at de laatste happen yoghurt op.
Snel deed ik wat make-up op en ik liep weer naar beneden. Liam keek me aan.
'Klaar?' vroeg hij met zenuwen in zijn stem.
Ik knikte en pakte zijn pols.
'Kom, ik vind dat we te laat zijn.'
Liam liep vrolijk mee.
We gingen in de auto zitten.
De auto startte en we reden langzaam weg. De hele weg zeiden we niks. Ik keek naar Liam. Hij zat helemaal in zijn eigen wereld, wat hij altijd zat als hij ging zingen.
Ik glimlachte en wou hem niet storen. Eindelijk had ik hem overgehaald, eindelijk zou hij het doen.
Eenmaal aangekomen stapte we uit. Liam zei nog steeds geen woord. We liepen het grote gebouw binnen en gingen ergens zitten, nu moesten we wachten.

Zenuwachtig tikte Liam tegen zijn microfoon.
We stonden voor de deur naar de backstage ruimte.
Liam keek me bang aan. Ik pakte hem vast.
'Wees niet bang, je kon het 2 jaar geleden ook, en nu ben je veel beter! Geloof me.' ik keek hem in zijn bange bruine ogen aan.
Hij knikte strijdlustig en deed de deur open.
'Pak ze tijger!' riep ik hem nog na.
Ik ging bij Ruth, Nicole, Geoff en Karen staan, en even voelde het net als 2 jaar terug.
Mijn gedachten werden bevestigd, de jury kende Liam nog.
Ze vroegen hoe het was met hem en wat hij ging zingen.
'Cry Me A River.' gaf hij zenuwachtig antwoord.
'Oke Liam, ga je gang.' zei Simon.
De muziek startte met spelen en Liam begon te zingen. Gelijk ging het hele publiek klappen.
Toen hij klaar was met zijn liedje begon ik weer op mijn nagels te kauwen, ik was het redelijk afgeleerd, alleen als ik extreem nerveus was deed ik het nog.
De jury gaf zijn commentaar.
'Nou, dan gaan we stemmen Louis?' vroeg Simon.
'Ja.' zei hij.
Mijn hart maakte een klein sprongetje.
'Cheryl?'
'Ja.'
Mijn hart maakte deze keer ene veel grotere sprong, 2 keer ja, dat betekende door.
'Liam je bent door met 3 ja's' Liam knikte met zijn twinkeling in zijn ogen en liep glimlachend van het podium af.
Gillend renden Ruth, Nicole en ik op hem af en knuffelde hem bijna dood.
'Ik wist wel dat je het kon.' zei ik terwijl ik hem speels door zijn haar wreef.
'Jij word wereldberoemd!' zei ik enthousiast en ik gaf hem een kusje op zijn wang.

Reacties: