Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Only you.[Eind] » Hoofdstuk 2. The Bootcamp
Only you.[Eind]
Hoofdstuk 2. The Bootcamp
Ik liep goed gehumeurd het schoolplein op. Liam was thuis gebleven, om te repeteren, wat ook maar beter was.
'Hee Tins! Waar is je vriendje?'
Ik wist dat ik hem moest negeren, en gewoon de school in moest lopen, maar ik kon er niet over.
Dus draaide ik me boos om.
'Hij is me ''vriendje'' niet, hij is me beste vriend!' zei ik boos.
'En het gaat je helemaal niks aan waar hij nu is.' voegde ik eraan toe.
Scott en zijn maatjes liepen op mij af.
'Waarom niet? Is hij weer met dat stomme zingen bezig? Dat red hij toch nooit, net zoals 2 jaar geleden.' lachte hij.
Ik keek hem vernietigend aan.
'Wacht jij maar.' zei ik, de bel ging. Ik rende naar binnen.
Zuchtend gooide ik me tas naast me en ging ik aan de tafel zitten waar ik altijd zat. Ik keek naar rechts, deze keer zou hij leeg zijn. Stiekem hoopte ik dat hij nog wel vaker leeg zou raken, Liam zou het te druk hebben om op school te komen.
'Oke, eerst wil ik de afwezigen even noteren. Wie is er niet?' er werden een paar namen genoemt. Ik stak mijn vinger op.
'Ja, Tinlsey?' vroeg de leraar.
'Liam is er ook niet.' zei ik zachtjes.
'Liam? Oh! Ik heb hem gezien vorige week vrijdag! Wat was hij goed!' complimenteerde ze enthousiast.
Ik knikte blozend.
'Moet hij vanavond weer optreden?' vroeg ze.
Ik schudde mijn hoofd.
' Vanavond zijn de laatste audities. Volgende week is de bootcamp, alleen ze nemen het morgen al op.' zei ik.
'Natuurlijk,' zei ze glimlachend.
'Oke, sla jullie boeken maar open op bladzijde 41. Kan iemand mij vertellen wat het wederkerend voornaamwoord betekend?'
Ik zag Scott naar mij kijken. Blozend keek in naar mijn boek.
De laatste bel ging en ik pakte me tas en snelde me naar de deur.
'Wens Liam succes van me.' schreeuwde Scott me nog lachend na.
'Zal ik doen hoor!' boos liep ik naar buiten. Het liefst zou ik hem helemaal in elkaar slaan. Liam zou dat zo kunnen, hij durft het alleen niet.
Gehaast liep ik naar huis. Ik pakte mijn telefoon.
Hee Liam: )
Hoe gaat het daaro? Zin in morgen?
We hebben je gemist hoor op school.. En met we bedoel
ik mezelf en de gymleraar : P
Ik ben er morgen om 10 uur, belooft: )
Groetjeeees Tins.
Ik drukte op versturen.
Mijn oude roze samsung Ch@t begon nog geen minuut later te trillen.
Hee Tins: )
Het gaat best goed hier, en ja, best zin in morgen.
Heeft Scott nog wat gezegd? Of een van de anderen?
Ik ben super zenuwachtig, was je maar hier, dan kon je me
weer een peptalk geven; )
10 uur is goed, maar hoelaat moet je dan wel niet opstaan?
Ik hoef pas om 2 uur, dus als het verkeer bagger is (Wat waarschijnlijk
het geval is) hoef je niet in paniek te raken.
Tot morgen dan maar.
Liam: )
Ik dacht na. Londen lag niet bepaald om de hoek, 3 uur rijden, dan zou ik op half 7 opstaan en rond 7 uur of kwart over 7 weg gaan, dan was ik ruim op tijd.
Dat gaat wel lukken hoor: ) En natuurlijk is het verkeer in Londen bagger,
dat kan je de stad zelf niet kwalijk nemen ; )
Maar ik ben er dus rond half 11 of 11 uur, als het verkeer zo is.
Natuurlijk heeft Scott wat gezegd, maar er kwam weer niet veel
zinnigs uit, zoals altijd.
Maak je niet druk om hen, ze zijn gewoon stik jaloers!
De leraren waren trouwens onder de indruk: ) Ze willen je
weer graag zien zingen volgende week vrijdag, ik ga ze lekker helemaal
niks verklappen ; P
(Dat zou wel moeilijk worden, omdat ik altijd alles verklap)
Maar ik ga me best doen.
Maar ik hou je nu alleen maar op, ga maar snel weer oefenen, ik zie je
morgen: )
Xx
Ik drukte weer op versturen en gooide mijn mobiel op mijn bed. Zuchtend pakte ik mijn boeken en begon me huiswerk te maken.
Een paar uur later keek ik duf naar mijn klok, het was al 10 uur, misschien was het een goed idee om te gaan slapen, morgen moest ik vroeg op.
Ik sloeg me boeken dicht, kleedde me om, deed het licht uit en kroop in mijn bed.Morgen zou geweldig worden.
Langzaam sloot ik mijn ogen. En vergat ik de wereld.
Liam stond zenuwachtig voor de deur. Ik keek geïnteresseerd om me heen.
Jongens, meisjes, groepen, en ouderen stonden net zo zenuwachtig als Liam.
De deur ging open de man keek zoekend om zich heen.
'Liam Payne, Liam Payne mag nu.' riep hij om.
Ik zag Liam's gezicht verrekken.
'Je kan dit. Haal diep adem en blaas ze omver!' moedigde ik hem aan.
Liam knikte en liep door de deur.
Het maakte me gek om niet te zien wat er daar gebeurde, dus ging ik weer op mijn nagels bijten.
'AU!' riep ik boos. Vloekend keek ik naar mijn nagel, de helft was eraf gescheurd. Er kwam een klein randje bloed onder vandaag. Zuchtend ging ik erop zuigen, dit had ik nou altijd, en natuurlijk had ik nooit pleisters bij me.
'Kan ik je helpen?'
Een blonde jongen met een schattig gezicht en blauwe ogen keek me bezorgt aan. Ik schudde glimlachend mijn hoofd.
'Nee hoor, ik heb me nagel er weer eens afgebeten.' zei ik lachend.
'Oh, dat ziet er niet zo goed uit, wacht als het goed is...' de jongen graaide in zijn broekzakken en haalde er een pleister uit.
Ik glimlachte vriendelijk naar heb terwijl hij mijn vinger verbond.
'Dankje.' zei ik. Hij knikte.
'Is al goed, doe je ook mee?' vroeg hij.
Ik schudde lachend mijn hoofd.
'Ik niet, een hele goede vriend van mij doet mee, hij is nu.Ik heb alleen een vervelende gewoonte om op mijn nagels te bijten als ik zenuwachtig ben.' ik keek blozend naar de grond. Ik vond hem best leuk.
'Vandaar je bloedende nagel. Ik ben Niall trouwens, Niall Horan.' hij stak zijn hand uit. Ik schudde hem.
'Tinsley Hankin.' ik glimlachte vriendelijk.
De deur vloog open en Liam kwam tevoorschijn. Ik zuchtte diep. Ik rende naar hem toe.
'En? En? EN!?' vroeg ik hem.
Liam haalde zijn schouders op.
'Volgens mij ging het wel goed.' zei hij.
'Je klinkt niet er enthousiast.' zei ik.
'Nee, weet ik. Maar wat ben ik blij dat dat voorbij is.' zuchtte hij opgelucht.
Ik gaf hem een knuffel.
'Ohja, Liam, dit is Niall.' stelde ik hen voor.
'Hij heeft mijn vinger gered.' ik liet mijn wijsvinger zien.
Liam duwde hem grijzend naar beneden.
'Doe je ook mee?' vroeg Liam aan Niall.
Niall knikte.
'Succes dan, even goede tegenstanders.' Liam stak zijn hand uit, Niall knikte en schudde zijn hand.
'Ga je mee? Je ouders zoeken?' vroeg ik. Liam knikte.
'Doei' ik glimlachte naar Niall en liep samen met Liam weg.
Ik dacht na, Niall was best schattig.
We moesten uren -wat dagen of wel jaren leek- wachten tot Liam eindelijk het podium op mocht.
'Succes.' ik gaf hem nog een knuffel en duwde hem in de richting van het podium.
Zenuwachtig wachtte ik af. Tot de deur weer open ging. Een teleurstelling was in zijn gezicht af te lezen.
Hij liep naar ons toe, er liep een traan over zijn wang.
'Het is al goed.' ik spreidde mijn armen en gaf hem een knuffel.
'Je hebt het heel goed gedaan.' zei Ruth om hel te complimenteren.
'Kunnen we alsjeblieft naar huis gaan?' vroeg hij door zijn snikken heen.
Karen knikte.
'We gaan naar huis.' zei ze.
Ik kon niet meer naar Liam's gebroken hart kijken, deze keer was het mijn schuld. Ik had hem zo gepusht, dat had ik niet moeten doen, ik had hem dit niet nog een keer aan moeten doen.
We waren net nog niet de zaal uit of een man die backstage stond hield ons tegen.
'Liam Payne?' vroeg hij. Liam knikte.
'Wil je even terug komen? Volg mij maar.' Ik zag verbazing op zijn gezicht.
'Toe nou.' ik duwde hem achter de man aan.
Gespannen bleven Ruth, Nicole, Karen, Geoff en ik staan. De vorige keer was dit ook gebeurd, toen mocht hij ook door.
Na enkele minuten wachten kwamen enkele jongens en meiden gillend naar hun familie toe. Ik ving een glim van Niall op.
Liam viel ik mijn armen.
'Ik ben door! IK BEN DOOR!' riep hij enthousiast.
'Echt?' vroeg ik dom.
' Nee.' gaf hij droog antwoord. Hij knuffelde Ruth, Nicole, Karen en Geoff.
Ik sprong van opwinding.
'Ik wist wel dat je het kon!'
Niall kwam naar ons toe.
'Liam was het toch?' vroeg hij zenuwachtig.
Liam knikte vrolijk.
'E, Harry en.... oh wat ben ik toch slecht in namen... Nou ja, ga je mee? We willen je wat beter leren kennen.' zei hij vrolijk.
Liam knikte.
'Ik kom zo.' zei hij.
Ik keek hem verbaasd aan, net zoals de andere.
'Waar heeft hij het over?' vroeg ik verward.
'Ik ben door, maar niet alleen. Ik zit in een band.' Hij spreidde vrolijk zijn armen. Ik keek hem met open mond aan.
'Met wie?' vroeg ik.
'Met Niall, en... Harry.. en Zayn... eeeeen, Louis geloof ik, maar ik ga nu.' hij gaf me onverwacht een kusje op me wang en liep bijna huppelend weg. Verbaasd liet hij ons achter.
'Een band?' riep ik hem nog na, maar hij hoorde me niet meer.
Reacties:
Wat een leuk hoofdstuk! <3
Supervet hoe je het begin hebt geschreven, ZO LEUK!
Ik zit op m'n iPhone, sorry voor de korte reactie.. MAAR HET IS WEER GEWELDIG!
XXXXXX
Mooi verhaaltje Jennifer!
Wauwieee.
Je weet dat ik niet zoveel van One Direction weet, maar dit vind ik wel erg leuk!
Ik lees snel verder.
xoxox loveyouu baby.