FanFic.nl

Tortured souls - Zayn Malik

OO9

Abigail
Zodra we binnen waren liet ik Zayn opgelucht op de zetel zakken. Zijn bruine ogen stonden nog steeds angstig en ik zag hoe hij zijn hele omgeving in enkele seconden scande. Ik streelde zijn hand om hem gerust te stellen, maar angstvallig trok hij die weg en schudde zijn hoofd terwijl hij me met zijn prachtige ogen aankeek.
Een steek ging door mijn hart wanneer ik de angst erin zag en hulpeloos keek ik hem aan. Ik wilde Zayn helpen, ik wilde iets voor hem doen maar ik wist niet wat.
“Ehm, wil je misschien eerst wat slapen ?”� vroeg ik uiteindelijk.
Zayn knikte en wreef wat ongemakkelijk in zijn handen terwijl hij verder oogcontact met me negeerde.
Ik was een beetje verrast door zijn plotselinge meer afstandelijke gedrag, maar besloot om hem er niet mee te confronteren. Hij had waarschijnlijk wel genoeg meegemaakt voor zijn hele leven.
“Ik zal een deken gaan halen.”� Ik probeerde mijn stem zo vriendelijk mogelijk te laten klinken en stond voorzichtig op en wandelde toen snel richting mijn slaapkamer terwijl ik even achterom keek om te zien of dat hij werkelijk bleef zitten.
In mijn kamer sloot ik de deur zorgvuldig achter me en ging met een kloppend hart op de rand van mijn bed zitten. Ik was uitgeput en had het gevoel alsof ik al meer dan een week niet had geslapen. Telkens flitsten mijn gedachten terug naar het moment dat ik hem daar had gevonden. Naar hoe ik hem daar had zien liggen en mezelf had moeten overtuigen om hem daar weg te halen en niet gewoon weg te lopen en nooit meer aan het verschrikkelijke beeld te denken.
Ik zuchtte en wreef door mijn haren terwijl ik een oplossing voor deze situatie probeerde te bedenken. Zayn wilde terug naar huis, maar ik kon hem niet zomaar laten gaan ? Hij was amper in staat om drie meter te wandelen , laat staan de halve stad door te reizen. Hier blijven was ook geen optie, de kans dat één van die meisjes toevallig een glimp van hem zou opvangen was te groot en ik wilde hem en mezelf niet meer in gevaar brengen. Dit liet maar één mogelijke oplossing over: ik moest Zayn zelf terug brengen en hem veilig bij zijn familie en vrienden achterlaten.
Ik beet op mijn lip en voelde de tweestrijd in me woelen. Ik wilde hem echt helpen, maar ik was bang.
Bang wat er met mij zou gebeuren eens ze doorhadden wat er met Zayn was gebeurd en de link tussen mijn en zijn verdwijning zouden leggen.
“Abigail ?”�
Zayns stem maakte dat ik geschrokken opstond en snel het deken nam. Ik rende naar binnen en hoopte dat er niets ernstigs was.
Naar adem happend kwam ik voor de zetel tot stilstand en met geschrokken ogen staarde ik hem aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.