FanFic.nl

Tortured souls - Zayn Malik

O12

Vermoeid probeerde ik mezelf in de slaapstand te houden waar ik zo naar verlangde, maar het gerommel van pannen en vooral het gerinkel van glazen zorgde ervoor dat ik al snel mijn ogen open deed en mezelf wat versuft recht duwde. De ruimte om me heen werd langzaamaan helderder en voor enkele seconden dacht ik in een hotelkamer te zijn. Ik knipperde verwoed met mijn ogen en mijn hart maakte een sprong van geluk totdat ik hongerige gevoel als een enorm dier in mijn maag ontwaakte.
Ik kreunde zachtjes en kromp lichtjes ineen van het misselijk makende gevoel en stond toen op uit de zetel. Mijn T-shirt plakte nat en zweterig tegen mijn rug en terwijl ik het voorzichtig uitdeed wandelde ik richting de keuken waar het lawaai vandaan leek te komen.
“Abigail ?”�
Mijn stem klonk schor van het slapen en omdat ik nog steeds erg vermoeid was en ik voelde het water letterlijk in mijn mond lopen wanneer ik het ontbijt op tafel zag staan.
“Je bent wakker, ik dacht dat ik maar beter een goed ontbijt voor je kon maken.”� Aarzelend keek Abigail me even aan voordat ze naar de stoel achter haar wees. Ik staarde even van haar naar de stoel en rende toen zowat richting de tafel met eten en stak dankbaar de eerste boterham in mijn mond. Susan, Manon en Kity hadden me niet laten verhongeren, maar ze hadden er wel voor gezorgd dat ik nooit voldoende eten binnenkreeg om op krachten te komen. Hongerig werkte ik de ene na de andere boterham binnen terwijl ik geen aandacht besteedde aan Abigail die tegenover me was gaan zitten.
“Zayn ?”� Met lichte tegenzin keek op van het ei dat net op mijn bord lag en keek Abigail vragend aan. Ze zuchtte even en zocht naar haar woorden terwijl ze zenuwachtig met de armband rond haar pols speelde. “Erhm, er is een klein probleempje-“ Even beet ze op haar lip en keek toen van haar handen naar mij. “- De jongens zijn namelijk niet in Londen, maar naar Bradford als uiting van respect voor je familie en om ze bij te staan.”�
Mijn vork kletterde op het bord en even voelde ik de tranen opwellen die ik onmiddellijk verdrong en verving door het gevoel van woede.
“Dus niemand zoekt naar me ?”� Ik beet op mijn tanden en moest me inhouden om niet op te springen en weg te lopen. Ik wist dat mijn gezicht woedend moest staan en zag ook de angst in Abigails ogen, maar op dit moment kon het me niet veel schelen. Ik wist niet hoeveel dagen ik in die verdomde kelderruimte had gezeten, maar ik had op zijn minst verwacht dat mensen naar me zouden zoeken.
“Zayn, ze hebben gezocht.”� Abigail probeerde zo rustig mogelijk te praten terwijl ze het mes dat naast mijn trillende rechterhand lag nauwlettend in het oog hield. “Ze hebben voor anderhalve maand gezocht.”�
Ik staarde haar met een letterlijke open mond aan. Anderhalve maand ? Dat kon niet. Ik had lang in die kelder gezeten, maar niet zo lang. Ik bedoel, ik zou het verschil toch wel echt kunnen merken tussen anderhalve maand en 2 weken.
Abigail beet op haar onderlip en stond toen op, ik keek na hoe ze de keuken uit liep en schoof mijn bord een eindje van me vandaan, plots had ik geen honger meer. Het duurde niet lang voordat ze terug kwam en een krant voor mijn neus gooide.
De datum was van gisteren.

POPULAIRE BOYBAND ROUWT NOG STEEDS OM MISSEND BANDLID
De populaire Britse boyband One Direction is nog steeds in shock over de verdwijning van hun vijfde lid Zayn Malik. Rond 23 februari verdween Malik en nu, ongeveer anderhalve maand later is er nog steeds geen enkel spoor.

Bandlid Harry Styles heeft al verklaard om “… de hoop niet op te geven, maar op dit moment kunnen we niets anders doen dan afwachten en steun geven aan de familieleden.”�
De redenen voor de verdwijning zijn nog steeds niet gekend en duizenden fans hebben posters opgehangen rond de hele wereld met het gezicht van hun idool op, in de hoop dat iemand hem herkent. De tientallen zoekacties die doorheen heel het Verenigd Koninkrijk en zelfs verder zijn gehouden hebben ook niets opgeleverd behalve enkele relletjes tussen zogenaamde ‘directionaters’ en 'directionaters'. Er is een hulplijn opgericht om meisjes die emotioneel zwaar met de verdwijning kampen te helpen en begeleiden, maar totdat we meer weten over Zayn denken de meeste psychologen niet dat er echt iets te doen valt.

Ik las het artikel drie keer achter elkaar en gooide de krant toen met een klap op tafel.
“Ik moet echt naar huis Abigail.”�
Abigail zuchtte en knikte en nam mijn bord van tafel en liep richting het aanrecht. “We vertrekken binnen het halfuur.”�

Reacties: