FanFic.nl

Untouchable

Proloog

I've always wondered what it is like having no pain.
What it is like don't having love. It is like having a
dead soul. No one can hear you screaming.

De koude, kille blik van Bellatrix von Detta staarde me aan. Haar zwarte haar stak alle kanten uit en haar tanden waren zo verrot als een bedorven appel.
Donkere, groene rook, afkomstig uit een dikke, zwarte ketel die tussen mij en die heks in stond, vulde de kamer. Terwijl ze me zo aanstaarde begon ik me af te vragen waarom Hij haar zo hoog inschatte. Waarom Hij van haar hield. Tenminste, voor zover Hij een hart had.
''Het is aan jou, mijn liefste.'' De kille stem vermenigvuldigde zich met de
donkergroene rook en sneed door mijn longen heen, boorde zich in mijn hart.
Ik slikte en rukte mijn blik los van Bellatrix. Zij was hem niet waardig. Niet waar Hij bij was. Ik draaide me een kwartslag en keek naar het gezicht van
Lucius Malfidus, wie er moe en bezweken uitzag. Dikke, donkere kringen vormden zich rondom zijn ogen en in zijn zilvere haren zaten stoffige wolkjes.
Hij stak zijn hand uit en ik legde de mijne erin, waarna hij mijn arm om zijn as draaide, zodat mijn onderarm zichtbaar werd. Mijn huid stak haast wit af bij het gruwelijke teken dat zich kronkelend had gemanivesteerd in mijn zachte huid. Ik zag hoe Lucius er vol walging naar staarde, wetend wat er met me gebeuren zou. Ik zag de angst flikkeren in zijn ogen, net zoals die mijn ziel zou moeten flankeren.

''Lucius..'' fluisterde ik zacht, waarna hij naar me opkeek. Ik zag tranen in zijn ogen, hoewel het zilvere haar er als een sluier voor hing. Ik schudde mijn hoofd en streelde zijn arm met mijn vrije hand.
''Vader heeft dit je niet zomaar opgedragen. Hij weet wat het beste
voor me is.'' Ik stopte even met praten en keek opzij naar Bellatrix, die haast ontroerd leek door mijn woorden.
Onmogelijk.
Lucius schudde zijn hoofd terwijl hij zijn toverstok pakte en die in het teken op mijn arm prikte. Ik keek ernaar, terwijl ik de kracht ervan voelde opbloeien in mijn binnenste.
''Doe het.'' Beval ik hem, waarna hij de woorden fluisterde:
''Amnesia Completa.''

Een zachte, lichtgroene gloed vermenigvuldigde zich met de donkergroene rook die uit de ketel omhoog rees en gleed naar mij toe. Ik keek Lucius vastberaden aan, maar hij had zijn ogen neergeslagen. Dikke tranen, afkomstig uit zijn ooghoeken, vielen als regendruppels op de koude vloer. Ik hoorde Bellatrix trillend fluisteren: ''Tot over zestien jaar, mijn liefste'', terwijl de gloed in mijn binnenste trok. Het was warm en voelde vertrouwd, hoewel dat onmogelijk was. Het enige wat vertrouwd was, was het teken op mijn onderarm.
Lange, witte vingers gleden langs mijn nek over mijn wang en lippen van steen drukten zich in mijn haren. ''Lieve Victoria, mijn hart zal de joune altijd flankeren, net zoals mijn ziel. Tot over zestien jaar, mijn dochter.''
De ijzige stem, die voor mij zo vertrouwd voelde, was het laatste wat ik hoorde voordat mijn lichaam op de grond zakte en de kamer, samen met de inzittende, volledig in het niets verdween.

Reacties: