FanFic.nl

The Story Of Isabella

Chapter 05: The Nightschool

Ik liep samen met Luke over een donker pad richting zijn auto. ‘Zo dus jij bent een vampier, het is wel toevallig, iets te toevallig dat het weekend net dat ik vampier ben geworden jij komt opdagen’, zei ik. ‘Ik heb al gezegd, iedere vampier moet een nieuweling naar de nachtschool brengen’, zei Luke. ‘Maar dat kan niet de enige reden zijn waarom je hier bent gekomen’, zei ik. ‘Nee dat klopt, ik zou je het allemaal uitleggen nadat we naar de nachtschool zijn geweest’, zei Luke. ‘Waarom nu niet, we hebben zeeen van tijd’, zei ik. ‘Omdat als je alles weet je niet eens een voet in de nachtschool wilt zetten’, zei Luke. ‘Ken je me al zo goed, je kent me net een dag’, zei ik verbaasd. ‘Zie je, nou daar ga je al de mist in’, zei Luke. ‘Wat dan, is dit net als Twilight of zo’, zei ik. ‘Nee absoluut geen Twilight’, zei Luke lachend. ‘Is Twilight een waargebeurd verhaal’, zei ik. ‘Ja het is in onze wereld een waargebeurd verhaal’, zei Luke. ‘En Stephanie Meyer, is zij ook een vampier dan, hoe kan ze anders zo veel weten over vampiers’, zei ik. ‘Zij is inderdaad ook een vampier, net als je idolen Jake Gyllenhaal en Johnny Depp’, zei Luke. ‘He, maar weten die het zelf wel, waarom zijn ze dan beroemd, ze moeten toch op een gegeven moment weg uit het wereldje’, zei ik. ‘Nou tot nu toe hebben ze het goed gedaan allebei, maar ze moeten inderdaad weg uit het wereldje, ze kunnen niet eeuwig leven namelijk, dan gaat het opvallen bij het publiek en zo eens in de zoveeltijd moet je je uiterlijk veranderen’, zei Luke. ‘Heb jij dat gedaan?’, vroeg ik. We reden samen in een zwarte SUV naar De Nachtschool. ‘Waarom heb je je lichten niet aan, je moet je voorlichten aanhebben, je kan een boete krijgen weet je dat’, zei ik. ‘Dat weet ik en ik heb de voorlichten aan omdat jij daar niet tegen kan, kunstlicht is funest voor vampierogen’, zei Luke. ‘Oh’, zei ik en ik zweeg verder. Ik benutte de tijd door Luke eens goed te bekijken. Hij was echt knap. Heel knap. Toen kon ik me niet inhouden. ‘Luke, waarom heb je me gekust vanmiddag?’, vroeg ik. ‘Daar zou je nog wel achter komen’, zei Luke grinnikend. ‘Luke dit is niet alleen maar over jou gevoelens, het zijn ook mijn gevoelens’, zei ik. ‘Ik snap het wel hoor, echt, maar je moet maar eerst even afwachten wat de nachtschool te zeggen heeft’, zei Luke. ‘Waarom, zij zijn de baas over ons vampiers?’, vroeg ik. ‘Nee absoluut niet, maar we hebben wel een paar regels als vampier zijnde’, zei Luke. ‘En wat zijn die regels dan?’, vroeg ik en keek hoe het al weer licht werd. ‘Ik moet Grace trouwens bellen, ze zou zich zorgen over me maken’, zei ik. ‘Nee hoor, Grace misschien wel, maar haar moeder echt niet, ze weet van de nachtschool, ze is er zelf geweest een paar jaar’, zei Luke. ‘Wat is de moeder van Grace een vampier, geen wonder dat ze me zo makkelijk accepteerde’, zei ik. ‘Ja dat is een van de redenen, en ze vertrouwt je volkomen’, zei Luke.

We stopte bij een heel groot kasteel achtig iets. Het had duizenden ramen, heel lang net als van die ouderwetse kastelen. ‘Wauw’, zei ik. ‘Ja wauw he’, zei Luke. ‘Hoe slapen vampiers eigenlijk?’, vroeg ik. ‘Slapen doen we overdag, nee niet in een doodskist’, zei Luke en hij schoot in de lach toen hij naar mijn gezicht keek. Ik glimlachte. ‘Maar hoe doen we het dan met school, slapen vampiers uberhoubt wel?’, vroeg ik. ‘Vampiers kunnen heel lang zonder slaap en als je doordeweeks gewoon naar school wilt dag en nacht dan kan dat, als je in het weekend lekker thuis wilt blijven dan kan dat ook gewoon, dan pas je je aan of in jou geval kan je ’s avonds slapen en overdag de hort op, of je kan gewoon voor altijd wakker blijven’, zei Luke. ‘Ik wist niet dat vampier zijn zoveel mogelijkheden zou hebben’, zei ik. ‘Je weet nog niet eens een kwart’, zei Luke. ‘Oké Luke je hebt het me wel heel moeilijk gemaakt hoor, maar ik wilde maar dat mijn familie hier ook in kon deelnemen’, zei ik. ‘Dat is helaas onmogelijk, zij zijn verder gegaan, jij bent ondood, jij kan eeuwig leven’, zei Luke. We zaten in de auto van Luke voor de nachtschool. ‘Hoezo kan, ik hoor een twijfel’, zei ik. ‘Je kan gedood worden, vampiers die zijn krachtig, maar we hebben vijanden’, zei Luke. ‘Wat voor een vijanden’, zei ik nieuwsgierig. ‘Wolven’, zei Luke. ‘Wolven, maar die komen hier toch niet voor, of bedoel je wolven als in weerwolven, ala Twilight weerwolven?’, vroeg ik. Luke lachte. ‘Ja ala Twilight weerwolven’, zei Luke. ‘Zit er geen aardige Jacob bij?’, vroeg ik. ‘Nee, in ons verhaal niet’, zei Luke. ‘Ons verhaal, is er dan ons?’, vroeg ik. ‘Ik heb je toch gezegd dat ik het allemaal zou uitleggen als we samen zijn nadat jij in de nachtschool bent geweest, nu is het technisch gezien dag voor mensen, maar wij zijn nachtwezens, voor ons is dit de nacht, de nacht om te slapen als je een gewoon rooster wil aanhouden van de nachtschool, daar beginnen de lessen om 12 uur ‘s nachts’, zei Luke. ‘Dat is zo cool’, zei ik. ‘Ja wacht maar tot je er eenmaal in bent en de lessen zijn ook supercool’, zei Luke. ‘Als in cool cool’, zei ik. ‘Als in cool cool’, zei Luke. ‘Cool cool, cool’, zei ik en ik stond voor de nachtschool ik bekeek die met open mond. ‘Vind je het cool?’, vroeg Luke lachend. ‘Ja supercool, het lijkt wel Zweinstein in het klein’, zei ik. ‘Zweinstein in het klein’, zei Luke vragend. ‘Kom op je hebt toch wel van Harry Potter gehoord in elk geval?’, vroeg ik. ‘Bin there, done that’, zei Luke. ‘Hoezo ken je dat soort magie?’, vroeg ik. ‘Ik beheers het’, zei Luke en hij keek een beetje verlegen. ‘Dat is supercool’, zei ik. ‘Ik wil nog een ding doen voordat je de nachtschool naar binnen gaat’, zei Luke. ‘En dat is?’, vroeg ik. ‘Dit’, zei Luke en hij boog zich voorover en gaf me voorzichtig een kus op mijn lippen. Luke smaakte fantastisch in elk geval. Hij kuste me minstens een minuut of 10 lang, tenminste dat gevoel had ik. Onze monden gingen open en we zoende heftig (geen tong hoor). Toen hij me losliet streek hij nog even door mijn zwarte haren. ‘Roodharig ben je geweest’, zei hij tot mijn verbazing. ‘Ja dat klopt’, zei ik. ‘Ik hou van je haren, maar een vampier moet wel altijd zijn vaste haarkleur terugkrijgen anders worden we grijs’, zei Luke. ‘Oh ik dacht dat een fabeltje was’, zei ik. ‘Nee dat is echt zo, in de mensenwereld ook’, zei Luke. ‘Thanks voor de tip’, zei ik. Ik liep samen met Luke naar de nachtschool en het was inmiddels al heel veel lichter dan eerst. De zon scheen fel en Luke gaf me een zonnebril. ‘Die heb je nodig voor straks’, zei Luke. ‘Heej maar je lessen dan?’, vroeg ik. ‘Oh ja shit, dankje dat je het even zegt, ik moet me nog ziekmelden straks’, zei Luke. ‘Ziekmelden, ben je gek, niet voor mij, ik red me wel in de nachtschool’, zei ik. ‘Oh ja goed, dan ga ik nu en dan kom je gewoon naar school op een gegeven moment, ik zeg wel dat je wat financiële dingen moet regelen voor je ouders of zoiets’, zei Luke. ‘Goed, zeg jij dat maar en ga gauw naar de campus terug oké’, zei ik. ‘Goed dan zie ik je zo’, zei Luke. ‘Tot zo’, zei ik. Ik glimlachte breed naar hem.

Ik liep het enorme mini kasteel binnen (Zweinstein in het klein, vandaar de mini vergelijking). Een meisje kwam me al tegemoet. ‘Hai ik ben Nala en ik ben het hoofdmeisje van de nachtschool’, zei ze. ‘Hai ik ben de nieuwe denk ik, ik weet het nog niet, mijn naam is Isabella Hartley’, zei ik. ‘Ik ken je van “De Hartley Case”�, zei Nala. ‘Je hebt hier een kamer als je wilt’, zei Nala. ‘Een kamer, maar ik heb al een kamer in de mensenwereld’, zei ik. ‘In de mensenwereld, aha je bent er zo een’, zei Nala. ‘Hoezo?’, vroeg ik. ‘Daar kom je zelf nog wel achter’, zei Nala. ‘Waarom doet iedereen zo geheimzinnig, is het zo niet normaal dat ik dingen wil weten’, zei ik geïrriteerd. ‘Nee dat is heel normaal hoor, ik was vroeger net zoals jij’, zei Nala. ‘Nou dan waarom is het dan zo raar’, zei ik. ‘Aan de kant we hebben een gewonde, de wolven hebben aangevallen vannacht’, zei iemand die de deur open deed. Ik schrok me wild. Een jongen lag op een brancard met zijn keel opengereten letterlijk. Het bloed drupte op de grond. Het gaf me een akelig gevoel en ik had een flashback van de moord op mijn familie. Ik zakte op de grond zonder dat ik het zelf voelde. Nala die riep iets maar ik was verzonken in mijn eigen gedachten.

‘HELP, HELP IEMAND HELP ME!’ riep ik in paniek toen ik mijn ouders op de grond zag liggen met hun keel opengereten. Een bebloed mes dat naast hen lag raapte ik op. Ik rende naar boven struikelend door het bloed en viel nog een keertje, net als in slechte horror films. ‘MARYBELLA NEE!’ gilde ik en het laken was doordrenkt met bloed dat. Ik rende naar de volgende kamer de kamer van Annabella die nog zachtjes en rochelend ademhaalde. Ik werd van achteren meegesleurd naar de huiskamer en ik werd tegen de boekenkast gesmeten. De zware boeken vielen op mijn hoofd. Ik trilde helemaal en de moordenaar keek me recht aan. Zijn zwarte snor en zwarte haar was duidelijk zichtbaar. Ik wilde gillen, maar er kwam geen geluid uit mijn keel en daar maakte de moordenaar gebruik van en hij stak me drie keer neer. Allemaal in mijn buik en ik kroop moeizaam naar de buitendeur. ‘ISABELLA!’, hoorde ik in een soort echo van Grace die geschrokken de deur open deed.

Nala die ondersteunde me. De opengereten jongen van net, die was weggedragen op een brancard. ‘Gaat het?’, vroeg Nala verschrikt. ‘Ja het gaat wel’, zei ik een beetje schrikkerig. 'Je eigen dood en de dood van je familie kwam vast in een flashback’, zei Nala. ‘Ja inderdaad’, zei ik en ik was niet eens meer verbaasd dat ze het wist. ‘Kom ik breng je naar de directrice. ‘Oké’, zei ik nog een beetje schrikkerig van net. Nala nam me mee naar de directrice en die bleek helemaal achterin de school te zitten. Ik glimlachte beleefd naar de directrice. ‘Aha Luke heeft zijn taak volbracht’, zei de directrice. ‘Hij is nu vrij’, zei Nala. ‘Ja inderdaad, hij is vrij, net als Nathalie er zijn heel veel vrije vampiers in deze stad en ik weet niet of dat een goed teken is of een slecht teken, Nala ik wil graag dat je uitzoekt waar de wolven zijn gekomen en waar niet, hun grens moet hier in de stad zijn, jij bent immuun voor de wolven en hun geluiden dus jij kan het beste het onderzoeken, zelf ik kan dat niet helaas’, zei de directrice. Nala knikte en ging meteen weg, of liever gezegd, ze racde weg. ‘Wauw’, zei ik toen mijn nekharen rechtovereind gingen staan terwijl Nala de kamer uit schoot. ‘Zo dus jij bent de nieuwe Hartley’, zei de directrice. ‘De nieuwe Hartley?’, vroeg ik verbaasd. ‘Je moeder was ook een vampier, het zit in je bloed’, zei de directrice. ‘In mijn bloed?’, vroeg ik. ‘Degene die je familie vermoord heeft, is een wolf, hij heeft jou alleen verwond en je hebt het net op tijd gered, helaas kan ik niet hetzelfde zeggen van je vader en moeder en Annabella en Marybella’, zei de directrice. ‘Je hebt ze gekend?’, vroeg ik. ‘Je moeder was mijn beste vriendin’, zei de directrice. ‘Ik ben trouwens Menala’, zei de directrice. ‘Menala, mooie naam’, zei ik. ‘Dankjewel’, zei Menala. Je bent van harte welkom in de nachtschool, je moeder heeft hier ook gezeten, net als ikzelf’, zei Menala. ‘Je bent een krachtige vampier, alleen weet je dat zelf nog niet, daar moet je zelf achter komen, we kunnen je niet met alles helpen’, zei Menala. ‘Iedereen doet hier zo vaag als ik in de buurt kom’, zei ik. ‘Dus je hebt het al een beetje gemerkt, goed zo, je komt er nog wel achter waarom’, zei Menala. ‘Ik zou graag een paar lessen volgen in de nachtschool, maar niet altijd, Luke zei dat we een regeling konden treffen voor de lessen, ik wil namelijk gewoon op de universiteit blijven’, zei ik. ‘Dat begrijp ik, je bent zo ver gekomen en je wilt het nu niet laten afweten, je bent niet zomaar hoogbegaafd weet je dat, je bent een hoogbegaafde vampier’, zei Menala. ‘Oké, maar waarom had ik niet eerder vampiertanden en wisten mijn zusjes dat ze vampiers waren, oké mijn vader en moeder die wisten het allebei van ons, maar dat maakt het nog niet oké dat ze niets tegen ons hebben gezegd, dat is misschien wel onze dood geworden dankzij de wolf’, zei ik. ‘Je was niet doodgegaan, ik heb al gezegd dat je een machtige vampier ben, een hele machtige en krachtige’, zei Menala. ‘Gingen ze daarom mijn familie uitmoorden en probeerden ze het ook bij mij’, zei ik. ‘Ja en de dokter waarvan jij in het begin dacht dat die je had gebeten die is ook een vampier, een oppervampier, hij hoort bij de hogere rangen’, zei Menala. Menala pakte iets uit haar kastje. Een pistool (een prachtige 9millimeter) en een paar zilveren kogels. ‘Dus dat is waar, een zilveren kogel kan een wolf doden’, zei ik. ‘Ik weet waarom je hier bent’, zei Menala. ‘Oh ja, dan weet jij meer dan ik’, zei ik. ‘Je bent hier voor wraak’, zei Malena. ‘Dat klopt’, zei ik zacht. ‘Je kan niet slapen ’s nachts omdat de nacht aan je trekt, je bent nu een nachtwezen’, zei Malena. ‘Klopt’, zei ik. ‘Luke is niet zomaar een liefde, hij is dé liefde, hij en je moeder waren vroeger de beste vrienden, tot ze stierf waren ze nog vrienden. Ze hielden de wolven op afstand. Toen je vader kwam ging alles veranderen, je moeder had alleen nog maar oog voor hem, oh tussen haakjes, je moeder en Luke zijn geen geliefden geweest, nooit. Maar ze beschermde alle vampieren die in deze stad woonde en nog veel verder dan dat, je moeder verloor het zicht op de wolven en Luke moet de stand van de wolven alleen houden. Door hen hadden we een redelijke wapenstilstand met de wolven. Maar nu je moeder dood is niet meer’, zei Malena. ‘Vandaar die jongen van net gewoon was opengereten’, zei ik. ‘Sorry dat had je niet moeten zien, dat was niet goed voor je geweest voor je eerste keer in de nachtschool’, zei Menala. ‘Geeft niet’, loog ik. ‘Je bent erg machtig, ik heb hier een rooster voor je van de nachtschool die je kan helpen je krachten te ontwikkelen, of je kan aan Luke vragen of hij het wilt doen als je privé mentor, hij is geweldig goed’, zei Menala en het was duidelijk dat ze grote bewondering had voor Luke. ‘Eh een vraagje hoe zag je dat Luke en ik’, begon ik. ‘Dat zie ik, je hebt waarschijnlijk al wel gemerkt dat vampiers een goed oog hebben als het om gevoelens gaat’, zei Menala. ‘Dat heb ik wel al gemerkt’, zei ik. ‘Ik stel gewoon voor dat je privé lessen neemt samen met Luke Matthew, hij is een uitstekende leraar’, zei Menala. ‘Kan ik hier gewoon binnen lopen wanneer ik wil?’, vroeg ik verbaasd toen ik het rooster kreeg. ‘Ja zo zijn wij, wij zijn niet zo streng zoals de mensenscholen’, zei Menala. ‘Dankuwel’, zei ik. ‘De nachtschool ziet er trouwens geweldig uit’, zei ik. Menala glimlachte en begeleidde me de nachtschool uit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.