FanFic.nl

The Story Of Isabella

Chapter 06: I Will Never Let You Go

Ik liep richting het klaslokaal waar Luke zat. Ik wachtte tot de les was afgelopen. Het was inmiddels al laat op de middag rond 15.30 en de school was zo goed als uit. Het was niet makkelijk om me onzichtbaar te maken. Iedereen die herkende me zo goed als het meisje van “De Hartley Case”� en anders wel van “De ramp”� of nog veel meer, maar niet als in de zij-is-mijn-beste-vriendin-zin. Iedereen die riep wel wat naar me maar ik trok me er niets vandaan. Al waren het hatelijke opmerkingen of het-spijt-me-van-je-ouders-opmerkingen. Het kon me niets schelen (val dood dus, in mijn geval, TE LAAT). Ik liep meteen het klaslokaal binnen toen iedereen weg was. ‘En hoe was het op de nachtschool heb je al wat besloten?’, vroeg Luke. ‘Ja ik blijf hier, ze heeft jou als mentor aangewezen, dan krijg ik privéles’, zei ik. ‘Jep ik ben al gebeld door Menala’, zei Luke. ‘Oh, dat is snel’, zei ik verbluft. ‘Ach je weet hoe wij vampiers zijn, snel snel en supersnel’, zei Luke. Ik glimlachte. Luke zag er weer geweldig uit. ‘Je weet niet hoe blij wij zijn dat jij er bent als vampier weet je, je bent krachtig, velen hebben je al zien aankomen. Sommige vampiers kunnen namelijk in de toekomst krijgen. Speciale krachten hebben ze naast hun andere krachten’, zei Luke. ‘Naast hun andere krachten?’, vroeg ik verbaasd. ‘Ja naast hun andere krachten, ik neem aan dat je nu ook weet wie onze vijanden zijn?’, vroeg Luke. ‘Ja de wolven zijn onze vijanden’, zei ik. ‘Heel goed’, zei Luke. ‘Nala is naar de grens gegaan en Nathalie de sheriffs dochter is superaardig’, zei ik. ‘Wist je dat nog niet dat Nathalie een vampier was, ze hebben je ook helemaal niets vertelt’, zuchtte Luke. ‘Nathalie was eerst gebeten door de wolven, maar een vampier redde haar een vampier genaamd Luke, dat maakte haar wel een vampier trouwens’, zei Luke. ‘Je bent zo behulpzaam, zelfs in de wildernis’, zei ik glimlachend. Luke glimlachte naar me. ‘Ik ben blij dat ik jou als mijn mentor heb’, zei ik. ‘Je ondermentor eigenlijk, Aprodite is je mentor’, verbeterde Luke. ‘Oh ja Aprodite is mijn mentor, de god van de liefde toch’, zei ik. ‘Ja inderdaad’, zei Luke knikkend. ‘Ik ben een snelle leerling’, zei ik. ‘Je bent niet voor niets hoogbegaafd, het is zoals het al zegt, een gave’, zei Luke. Hij legde de stiften voor het bord keurig op zijn plaats en ruimde zijn bureau op en bleef glimlachen naar mij. ‘Je bent inderdaad een snelle leerlinge’, zei Luke trots. ‘Ik heb dus duidelijk een gave waar ik gebruik van moet maken, maar hoe zit het dan met Grace is zij ook een vampier?’, vroeg ik. ‘Zij is half vampier half mens, haar vader is een mens en haar moeder is een vampier, hoogst ongebruikelijk, net zoals jou ouders, jou moeder is een vampier en je vader is een mens alleen jou moeder is een volbloed vampier en heeft daardoor ook de gene aan jullie doorgegeven of jou bedoel ik’, zei Luke schuldig kijkend. ‘Geeft niets’, zei ik en ik keek naar de grond. ‘Maar weet Grace dat ze vampier is?’, vroeg ik. ‘Half vampier’, verbeterde Luke me. ‘Oké half vampier dan, maar weet ze dat?’, vroeg ik. ‘Nee en haar moeder wilt dat ook zo houden’, zei Luke. ‘Dus vandaar dat mijn moeder en haar moeder zulke goede vrienden waren net als mijn vader en haar vader’, zei ik. ‘En dat jullie het zo goed kunnen vinden met elkaar, jullie hebben zoveel gemeen, jij en Grace Summer’, zei Luke. ‘Maar waarom mag Grace niet kiezen?’, vroeg ik. ‘Grace heeft al gekozen’, zei Luke. ‘Hoe dan?’, vroeg ik. ‘In haar toekomst’, zei Luke. ‘Maar toekomsten kunnen veranderen’, zei ik. ‘Dat heb je heel goed opgemerkt, jou toekomst is namelijk ook veranderd, maar er mocht er maar een van jullie 2 veranderen en sorry, maar dan had jij de keuze of liever gezegd je bent gedwongen om vampier te worden’, zei Luke. ‘Gedwongen?’, vroeg ik verbaasd. ‘Je identiteit moest bekend worden’, zei Luke toen we samen de universiteit uitliepen. ‘En toen dachten jullie vampiers natuurlijk meteen dat dit echt een goede kans was toen ik zogenaamd werd vermoord’, zei ik sarcastisch. ‘Nee zo was het helemaal niet gegaan, we hebben het niet gepland dat je familie vermoord zou worden’, zei Luke. ‘We, zo het wordt dus al groter’, zei ik met mijn hoofd knikkend. ‘We als in “wij vampiers”�, zei Luke. ‘Leuk geprobeerd Luke’, zei ik. ‘Je hebt snel iets door he’, zei Luke en hij zuchtte diep en haaldde adem. ‘Je krijgt je eerste lessen vanavond, krachttraining en geschiedenis en legendes’, zei Luke. ‘Top’, zei ik grijnzend. ‘Je bent bijzonder voor me’, zei Luke. Ik keek verbaasd. ‘Echt waar?’, vroeg ik. ‘Ja echt waar sully’, zei Luke lachend. Ik lachte ook. ‘Kom je moet Grace weer eens zien’, zei Luke terwijl we bij zijn auto stonden. ‘Ik moet echt ook een auto aanschaffen’, zei ik. Luke lachte. ‘Je hebt heel veel geld geerfd weet je dat, van je familie’, zei Luke. ‘Ja dat weet ik, maar ik wil het niet allemaal uitgeven aan dingen die ik niet nodig heb’, zei ik. ‘Je hebt een auto eigenlijk ook niet nodig gezien je met mij mee rijd’, zei Luke. ‘Daar heb je een punt’, zei ik. Ik glimlachte naar hem. ‘Je beneemt me de adem wanneer ik bij je bent Isabella Hartley’, zei Luke bijna fluisterend. Hij boog zich voorover en zoende me op mijn lippen. De chemie spatte ervanaf. ‘Je bent mijn mentor Luke, mag dat wel?’, vroeg ik. ‘Vraag het aan Aphrodite’, zei hij lachend. ‘Ik zou mijn best doen’, zei ik. ‘Denk er aan, Aphrodite is er altijd als je haar hulp nodig hebt, zij is onze mentor als het gaat om de liefde en Nyx is er altijd voor ons aangezien wij haar kinderen zijn, zij is een soort van de bazin van de nacht, je kunt haar vinden op google’, zei Luke grijnzend. ‘Aphrodite ook’, zei ik lachend. ‘Ik zou je ook wat les geven over onze goden die je altijd om hulp kan vragen’, zei Luke. ‘Dat zou ik leuk vinden’, zei ik. ‘Doen we dat, ik kom je ophalen om…’, begon Luke. ‘Nee ik kom wel naar jou toe’, zei ik. Ik glimlachte breed. ‘Je wilt zeker je snelheid qua rennen kennen’, zei hij. ‘Ja’, loog ik. ‘Oké wat jij wilt, dan kom je naar mij toe, je weet waar ik woon toch?’, vroeg Luke. ‘Ja, ik voel het’, zei ik. ‘Dat is het werk van Aphrodite, als ze ergens liefde voelt en je wilt er naar toe, maar je weet eigenlijk niet waar, stuurt zij je’, zei Luke. ‘Oh en kunnen wij vampiers niet met een beetje magie onze nature haarkleur weer terugkrijgen. Ik heb het al iets van 2 jaar zo, maar kan dat?’, vroeg ik. ‘Ja dat kan, je moet je concentreren op je haar en er bij bedenken dat je gewoon je nature haarkleur terug wilt, dan komt het wel’, zei Luke. ‘Oké dan ga ik dat proberen’, zei ik. ‘Dan zie ik je om 12 uur vannacht’, zei Luke. ‘Dan zie ik je dan’, zei ik.

Grace zat in haar kamer samen met Loran Blake te kletsen. Shit weer geen tijd met haar alleen. ‘Heej Grace’, zei ik vrolijk. ‘Isabella, thank God, we maakten ons zorgen over je, nou ja ik maakte me zorgen over je, mijn moeder scheen zich weinig zorgen te maken over je en zei dat je wel in orde was, maar daar was ik niet zo zeker van aangezien je voor…’, begon Grace. ‘Grace’, zei ik scherp met een knik naar Loran Blake. ‘Oh sorry’, zei Grace. Loran keek nieuwsgierig naar van mij naar Grace en weer terug. ‘Don’t’, zei ik nors tegen Loran. ‘Ik ga naar mijn kamer, ik heb een lange dag gehad’, zei ik. ‘Je bent helemaal niet naar de universiteit geweest’, zei Loran. ‘Dat gaat jou niets aan’, zei ik iets harder dan bedoeld was. ‘Isabella’, zei Grace en nu was het haar beurt om scherp tegen mij te zijn. Ik zou haar vanavond alles uitleggen en vertellen wat ik deze afgelopen 24 uur gedaan had. Ze zou waarschijnlijk heel verschrikt zijn of juist heel bij zijn. Ik ging haar niet over Nathalie vertellen, ik moest eerst toestemming vragen aan Nathalie of ik het mocht vertellen aan Grace dat zij ook een vampier was, dan zou zij ook misschien hier af en toe over de vloer kunnen komen! Maar het nu meteen vertellen tegen Grace zou niet eerlijk zijn tegenover Nathalie. ‘Waar zit je over te denken?’, vroeg Grace. ‘Oh gewoon dingen’, zei ik en ik knikte naar Loran en ik ging naar mijn kamer. Ik zuchtte diep en ging op mijn bed liggen. Nog geen minuut later werd er geklopt. ‘Ja’, zei ik. Kevin kwam binnen, de broer van Grace. ‘Kevin’, zei ik verbaasd. ‘Je bent weer thuis’, zei Kevin opgelucht. Het was duidelijk dat Grace niet de enige was die zich zorgen had gemaakt over dat ik 24 uur was weggebleven. ‘Ja ik ben een nachtwezen’, zei ik. ‘Dat weet ik, maar toch, zo je eerste nacht alleen zwerven, er zijn ook ongure types en er zijn geen Twilight guys die je komen redden of een Edward Cullen die toevallig gedachten kan lezen’, zei Kevin. ‘Je moest eens weten’, dacht ik. Ik glimlachte naar hem. ‘Je bent verliefd’, zei Kevin een beetje teleurgesteld. ‘Is het zo zichtbaar?’, vroeg ik. ‘Nee, je houd het goed verborgen, alleen guys die altijd een oogje op je hadden die zien het, guys zoals ik’, zei Kevin. ‘Kevin’, zei ik en ik ging rechtop zitten. ‘Sorry dat was gemeen van me’, zei Kevin. ‘Nee hoor Kevin, je hebt het recht om je gevoelens uit te spreken’, zei ik. ‘Ik heb altijd van je gehouden’, zei Kevin en hij werd vuurrood. ‘Kevin’, zei ik en ik boog me voorover en kuste hem op zijn mond. ‘Je bent adembenemend’, zei Kevin. ‘Dat zei nog geen minuut geleden Luke ook’, dacht ik plotseling. Zo heb je nooit een vriendje en zo krijg je er twee. ‘Hoe heet hij?’, vroeg Kevin. ‘Luke Matthew, je kent hem’, zei ik. ‘Nee dat is de nieuwe leraar Engels’, zei Kevin stomverbaasd. ‘Klopt en hij is meer dan dat’, zei ik. ‘Maar is hij ook een…’, begon Kevin en hij durfde het woord vampier bijna niet uit te spreken. ‘Ja hij is ook een vampier’, zei ik. ‘Sorry dat was niet de bedoeling’, zei Kevin. ‘Het spijt me dat ik nooit op mijn gevoelens ben af gegaan’, zei ik. ‘Het spijt mij ook dat ik je nu moet laten gaan en gelukkig moet laten zijn bij iemand anders’, zei Kevin. ‘We zijn toch nog wel vrienden he’, zei ik. ‘Goede vrienden’, zei Kevin met een big smile. ‘Zeer goede vrienden’, zei ik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.