FanFic.nl

The Story Of Isabella

Chapter 07: The Wolfman

Diezelfde avond zaten we aan tafel en het was merkwaardig stil. Ik had net gehoord dat Kate ook een vampier is en Grace eigenlijk half vampier half mens en ze mocht niet zelf kiezen wat ze wilde zijn omdat er maar eentje van ons een keuze had gekregen, nou heb ik die keuze niet gekregen, maar ze dachten allemaal dat ik krachtiger zou zijn als vampier dan Grace. Iets wat misschien wel kan kloppen (sorry Grace). En ik had net met Kevin een gesprek gehad dat ook niet bepaald lichtjes was. Grace heeft duidelijk iets met Loran Blake waar ze niet over met me wilt praten (eigenlijk kan ik ook niets zeggen aangezien ik haar niet heb vertelt dat ik met Luke Matthew ga). En over de vader van Grace weet ik nu ook meer dan ik zou moeten weten. Dus ja ik had een beetje moeite om dingen te gaan vertellen over de nachtschool. De nachtschool was een superschool voor supervampiers. En ik was er eentje. Ik vroeg me af hoe het met Nala was en ik was zeer nieuwsgierig naar mijn vijanden en ik was weer een stukje dichterbij mijn wraak. Wraak is de beste manier om het verleden te vergeten of je heden gelukkiger maken. Tenminste in mijn geval, het is niet voor iedereen weggelegd. Ik glimlachte breed plotseling en iedereen keek me verbaasd aan. ‘Oké alle kaarten op de tafel’, zei ik en ik gooide mijn mes en vork neer. Kate keek verbaasd net als Kevin en de rest van de familie. ‘De nachtschool was geweldig en het is een soort mini-Zweinstein, echt top, maar ik ben hier voor maar een zaak. Dat is om hier nu met jullie te blijven en ondertussen de moordenaar proberen te pakken, iets wat op dit moment steeds dichterbij komt maar toch verderweg staat’, zei ik. ‘En wat houd dat wraak in’, zei Kate een beetje zorgelijk. Ik keek op mijn horloge. ‘Shit ik moet weg’, zei ik. ‘Waarheen?’, vroeg Kate toen ze ook op de klok keek. ‘Ik heb mijn eerste les van Luke’, zei ik. ‘Professor Matthew’, verbeterde Grace me vlug. ‘Ja professor Matthew’, zei ik. ‘Oh oké dan’, zei Kate en ze keek naar buiten. Ik weet niet of het alleen aan mij lag, maar ik zag de verleiding in haar ogen om ook naar buiten te gaan en weer eens lekker de vampier te kunnen uithangen zonder problemen, maar ik zag ook haar worstelen met de vragen die zich dan uitte. Wat zou haar familie ervan zeggen, wat zouden de gevolgen ervan zijn en op die manier kon ze zich inhouden om naar buiten te gaan. Ik had eigenlijk medelijden met haar. Ik kon gewoon mijn gang gaan als brand new vampire en zij moest zich al haar hele leven inhouden, nou ja sinds ze Kevin en Grace heeft tenminste. Ik at het laatste stukje vlees vlug op en ging naar boven. Grace die kwam me achterna. ‘Oké wat was dat nou van net?’, vroeg Grace en ze deed de deur van mijn kamer dicht. ‘Niemand hier is eerlijk tegen elkaar, ik niet, jij niet, Kevin niet, je vader en moeder ook niet’, zei ik. ‘Is dat waarom je zei alle kaarten op de tafel?’, vroeg Grace. ‘Goh hoe wist je dat?’, vroeg ik sarcastisch. ‘Kom op, je weet dat je alles aan mij kan vertellen’, zei Grace. ‘Ja kan ik dat?’, vroeg ik dwingend. Grace had bijna tranen in haar ogen van frustratie. ‘Tuurlijk kan je dat’, zei Grace. ‘De laatste keer dat ik je zag was je diep in gesprek met de duivel’, zei ik. ‘Loran Blake is de duivel niet’, zei Grace scherp. ‘Nee dat weet ik ook wel’, zei ik. ‘Nou en jij dan met Luke Matthew, jij vertelt ook niet alles’, zei Grace. ‘Nee ook dat klopt’, zei ik. ‘Waarom niet?’, vroeg Grace. ‘Ik heb gemerkt dat ik niet de enige ben met geheimen en sinds ik een vampier ben heb ik van alles ontdekt, waar je niet blij mee zou zijn’, zei ik. ‘Maar wat dan, vertel het me’, zei Grace. ‘Nee’, zei ik en het deed me pijn om dat te zeggen. ‘Waarom niet’, zei Grace frustrerender dan ooit. Ik lachte niet meer, niet meer zoals anders in elk geval. ‘Je moet weten dat ik dit voor je eigen bestwil geheim houd’, zei ik. ‘Wat geheim, vroeger hadden we nooit geheimen voor elkaar’, zei Grace. ‘Dat is voordag ik in een vampier veranderde’, zei ik. Ik wilde er eigenlijk achteraan zeggen dat ik altijd al een vampier was geweest en dat ik er sinds kort achter ben gekomen, maar dat kon ik niet zeggen, ik kon het gewoon niet. ‘Waar ga je heen’, zei Grace. ‘Ik ga weg’, zei ik. ‘Naar Luke’, zei Grace. Ik glimlachte. ‘Ja inderdaad, naar professor Matthew’, zei ik. Het leek erop dat Grace voor het eerst sinds tijden weer tegen mij glimlachte. Ik gooide mijn tas over mijn rug en ik liep de kamer aan. Ik keek Grace aan en ik vond het leuk om nu eindelijk naar mijn eerste vampierles te gaan.

Luke die was al buiten en het was duidelijk dat hij stond te popelen om me dingen te leren. Hij had ook een tas over zijn schouder geslagen. ‘Heej’, zei Luke. ‘Hai’, zei ik. ‘We gaan lekker de buitenlucht in’, zei Luke. ‘Mooi want de nacht trok al naar me’, zei ik. ‘Je weet denk ik nu ook al dat dat bij iedere vampier is’, zei Luke en hij pakte mijn hand en kuste die. ‘Komt u mee milady’, zei Luke. Ik giechelde. Hij trok me op zijn rug en rende zo hard als de wind. Ik was er zeker van dat niemand anders ons zag. Ik vond het geweldig. Echt geweldig. ‘Dit is echt wel Twiligt!’, riep ik. Ik vond het zo romantisch dat hij dit samen met mij deed. ‘Hold on’, zei Luke. Ik verstevigde mijn greep om zijn nek. En toen was het al weer veel te snel voorbij. Ik plofte in het gras dat dor en droog was, bijna geelig zo droog was het in Montana. ‘En hoe was dat’, zei Luke. ‘Dat was geweldig’, zei ik. ‘Dat dacht ik al’, zei Luke en hij glimlachte breed naar mij. ‘Luke’, zei ik toen ik in een kleermakerszit ging zitten. ‘Ja?’, zei Luke en hij deed hetzelfde als ik. ‘Het misschien een beeje een rare vraag, maar aangezien wij eigenlijk ondood, kunnen wij vampiers eigenlijk ook kinderen krijgen?’, vroeg ik. ‘Je vraagt je dat af om’, zei Luke die zelf ook rood werd. Ik werd zo mogelijk nog roder dan net toen ik het vroeg. ‘Nou aangezien en de ouders van Grace en van mij zijn gegaan met een mens weet ik niet hoe het zit met vampiers die met vampiers gaan’, zei ik. ‘Zoals wij bijvoorbeeld?’, vroeg Luke ongemakkelijk. ‘Ja zoals wij bijvoorbeeld, maar daar had ik nog helemaal niet aan gedacht hoor, ik wil pas kinderen als ik ietsiepietsie ouder ben’, zei ik. ‘Ja je bent nog jong’, zei Luke grijnzend. ‘Jij niet’, zei ik plagend. ‘Ik niet nee, ik ga al een tijdje mee’, zei Luke. ‘En heb je in die tijd wel een vriendinnetje gehad, je hebt trouwens beloofd dat je me van alles zou uitleggen als ik in de nachtschool was geweest, of ben je dat vergeten?’, vroeg ik. ‘Nee dat ben ik zeker niet vergeten en jij zeker ook niet’, zei Luke grijnzend. Ik wist niet zo goed wat ik daar van vond. ‘Ja vampiers en vampiers kunnen paren, dan krijgen ze vampiers, volbloed vampiers’, zei Luke. ‘Ik denk dat het genetisch raar in elkaar zit, ben ik nu volbloed of half vampier?’, vroeg ik. ‘Nu ben je volbloed vampier, eerst was je half vampier gezien je ouders, nu zijn zij gestorven en erf jij als het waren hun bloed’, zei Luke. ‘Oh’, zei ik verbaasd. ‘Ja genetisch zit het raar in elkaar’, zei Luke. Ik wilde nog steeds meer vragen en ik was erg nieuwsgierig hoe alles in elkaar zat en hoe hij verbonden was geweest met mijn moeder. Manala zei dat Luke en mijn moeder hecht waren geweest en de roedel wolven die onze vijanden zijn en ons met liefde wilde vermoorden. ‘Manala zei dat jij en mijn moeder heel erg bevriend waren, ben je daarom samen met mij?’, vroeg ik. ‘Nee, ik heb je al alle levens gevolgd’, zei Luke. ‘Eh sorry die snapte ik niet. ‘Ik ben samen met je moeder altijd reel geweest zonder dat het had gehoeven, maar wij vonden dat het moest, we moesten een soort vredesverdrag maken met de wolven, dat is nu verbroken’, zei legde Luke uit. ‘En als het nu weer oorlog wordt?’, vroeg ik. ‘Ja dan hebben zij een probleem, zij hebben namelijk geen magische krachten, zij zijn een soort weerwolven maar dan zonder het bijten, wij zijn goede nachtwezens met het bijten eigenlijk’, zei Luke. Ik glimlachte. ‘Het is niet altijd even makkelijk, mensen die zien vampiers als kwaadaardige bloedzuigende wezens en daar hebben we het ook zelf een beetje naar gemaakt moet ik eerlijk bekennen, maar dat is nog geen reden om vooroordelen te hebben’, zei Luke. ‘Nee dat ben ik met je eens’, zei ik. Toevallig moest ik toen aan Grace denken en dat ik laatst nog dacht aan haar vooroordelen. Maar ik had ze zelf ook vaak genoeg en daar moest ik echt op letten.

‘Goed we gaan beginnen met de les’, zei Luke. ‘Maar Luke, ik heb nog zo veel vragen’, zei ik. ‘Je mag me elke les een paar vragen stellen, dan blijf je nieuwsgierig, uiteindelijk zal je alles weten, maar nu gaan we beginnen met je krachttraining’, zei Luke. ‘Oké dan’, zei ik met tegenzin. ‘Je lijkt zo veel op je moeder’, zei Luke grijnzend. ‘Vond je haar ook altijd koppig’, zei ik. ‘Nee niet koppig, ze wist wat ze wilde en ze zou het ook krijgen ook’, zei Luke. ‘Koppig dus’, zei ik glimlachend. ‘Ja inderdaad’, zei Luke ook lachend. We keken elkaar aan en we zoende elkaar. Het was een vurige kus waarvan ik wilde dat hij niet zou ophouden. Ik wilde best intiem zijn met hem, maar ik voelde ook dat het nog gewoon te vroeg was en ik wilde niets forceren. We hadden het nu zo geweldig met z’n tweeën. ‘Ik wil niets overhaast doen’, zei Luke precies zeggend wat ik dacht. ‘Ik ook niet’, zei ik. Plotseling na al die passie die we net met elkaar deelden kwam er een viervoetig wezen op ons af op een drafje. Het was een hondje. ‘Ach wat schattig’, zei ik en ik aaide het hondje. ‘Het is vast verdwaald’, zei ik. Het hondje werd plotseling groter en groter en veranderde in een wolf. Daarna veranderde hij in een mens. ‘Je hoort hier niet’, siste de man. Ik wilde dat ik niet zo bang was voor de weerwolf/menswolf/ hondenwolf. Maar ik kon het niet helpen, ik was het wel.

‘Jij bent over je greng heen, daar zou jij voor moeten boeten, we hebben een verdrag gesloten’, zei Luke en hij rechtte zijn rug waardoor hij nog stoerder leek dan anders. Hij was geweldig stoer. ‘Jij’, zei de mens/wolf tegen mij. Ik keek stomverbaasd. ‘Kent u mij?’, vroeg ik verbaasd. ‘Jij bent de nieuwe volleerde waar iedereen het over heeft in onze roedel’, zei de wolfman, ik ken geen betere vertaling voor een weerwolf eigenlijk. ‘Jij bent zuiver en puur, goud en zilver’, zei de wolfman. Mijn mond viel open van verbazing. Dat van Luke ook. ‘Wat weet jij van haar’, vroeg Luke. ‘Dat jij en zij onvoorwaardelijke geliefdes zijn met elkaar’, zei de wolfman.

Reacties: