FanFic.nl

Schaakspel

Proloog

Het was doodstil in het vertrek. Iedereen was in de ban van wat er stond te gebeuren. Het zou een doorbraak kunnen betekenen, of het einde van een leven. Of allebei. Eventueel zelfs geen van beiden. Alles doorgesproken en een krabbel eronder. Hij schraapte zijn keel en begon te praten: ‘Ben je er klaar voor?’
‘Ja, zeker,’ werd er vastberaden geknikt.
‘Oké, luister goed. Dit is de laatste keer dat we alles doornemen, dan teken je hier,’ hij wees demonstratief met een pen op een blanco vlak onderaan het volgeschreven formulier, ‘en dan gaan we van start. Allereerst: je bent je ervan bewust dat je hiermee gigantische risico’s neemt. Desondanks weet je zeker dat je hiermee door wilt gaan?’
‘Honderd procent.’
‘Mooi. De risico’s zullen later aan bod komen. Eerst nemen we nog een laatste keer het plan door. Wij brengen je straks naar de bushalte en dan neem jij de bus naar huis. Vanaf dat moment neem jij geen contact meer met ons op, en wij niet meer met jou. We weten honderd procent zeker dat ze je binnenkort komen halen. De enige vraag is wanneer precies. Daarom zul je altijd een zender bij je moeten dragen. We kunnen geen geluid opnemen, noch beeld vastleggen. Wel kunnen we je locatie vaststellen. De zender is waterdicht, dus je kunt er gewoon mee douchen enzovoorts. Onder geen beding doe je de zender af, anders kan alles in het honderd lopen. Duidelijk?’
‘Ja.’
‘Als ze je komen halen weet je van niets, zodra je achter hun plannen komt stribbel je tegen en doe je alsof je verbaasd bent. Zij mogen absoluut niet doorhebben dat je het verwachtte, ik neem aan dat dat voor zich spreekt?’
‘Uiteraard.’
‘Dan komen we bij het gedeelte, waarbij je binnen bent. We houden rekening met camerabewaking inclusief geluidsopnames, dus mag je absoluut aan niemand vertellen dat je weet wat je weet. Je kunt er donder op zeggen dat je daarmee iedereen in gevaar brengt en, daarbij, dat alles voor niets is geweest: als zij het weten, kunnen wij niets meer beginnen. Zelfs tegen hem mag je dus geen woord loslaten. Niet de kleinste hint, duidelijk?’
‘Ja.’
‘Oké. We kunnen niet zeggen wanneer we jullie komen bevrijden. De kans bestaat dat er enkele dagen overheen gaan. De kans bestaat zelfs dat het helemaal niet lukt. Ben je je daarvan bewust?’
‘Ja.’
‘Je realiseert je dat je het risico loopt ontmaskerd te worden?’
‘Ja.’
‘En, tenslotte, je bent je ervan bewust dat je dus je leven op het spel zet?’
‘Ja.’
‘Dan mag je hier tekenen,’ zei hij, wederom op het formulier wijzend. Een bibberende hand pakte de pen op, zette een krabbel onder het papier, bevestigde aansprakelijk te zijn voor eventuele schade en zelfs eventueel overlijden. Het was officieel, ondertekend en wel. Het was begonnen en er was geen weg meer terug.

Reacties: