FanFic.nl

Memories - Zarry

OO5

Ik keek op en merkte dat ik aan de rand van een vijver stond. Ik keek rond, maar voelde hoe mijn hoop langzaamaan doofde toen er niemand te zien was. Voor enkele minuten keek ik naar het stilstaande water terwijl ik naar een oplossing probeerde te zoeken, een manier om het goed te maken. Want het goed maken dat moest ik. Er kwamen duizend en één ideeën voorbij, maar geen één leek goed genoeg. Ik moest iets geweldigs verzinnen, iets waar niemand zomaar zou opkomen want ik wist hoe erg ik hem gekwetst had en bovenal verdiende Harry niet meer dan het beste en grootste.

Ik moest vechten tegen de tranen die opwelden in mijn ogen wanneer ik de paniek in de zijne zag.
“W-wat bedoel je Zz-zayn ?”� Harry stotterde zachtjes en hief zijn handen lichtjes op, als teken dat hij er niets van begreep. Ik hield mijn blik wijselijk op mijn eigen handen gericht terwijl ik zachtjes het antwoord mompelde.
“Ik kan dit niet meer.”�
Harry snakte hoorbaar naar adem. “Wat ?”�Waarom ? Ik snap niet niet!”�
De steek van paniek in zijn stem was overduidelijk en hij nam mijn handen vast. Ik voelde hoe hij me naar zich toe wou trekken, maar ik trok mezelf los en deed een stap naar achteren.
“Verdomme Harry!”� Boos keek ik hem aan en besefte dat dit niet gemakkelijk ging worden.
“Ik kan gewoon niet meer van je houden! Alles is veel te ingewikkeld en de groep! We moeten doen wat het beste is voor de groep!”�
Ik ratelde het zinnetje af zoals ik al tientallen keren eerder in mijn hoofd had gedaan, maar wist dat ondanks mijn snelheid van spreken hij ieder woord had begrepen.
“Nee! Alsjeblieft!”� Hij smeekte, de tranen rolden over zijn wangen en kleurde het rode tapijt donkerrood wanneer ze in aanraking kwamen met de stof. Hysterisch keek hij me aan, terwijl de tranen over zijn wangen bleef stromen en zich lichaam zachtjes schokte op het ritme van zijn ademhaling.
“Het is voorbij Harry.”�
De woorden waren niet meer dan een zacht gefluister geweest, maar ze hadden het effect alsof ik ze volop in zijn gezicht had geschreeuwd.
“We kunnen het proberen! We kunnen het ons geheim maken!”� Zijn ogen waren wijd open terwijl hij opzoek ging naar een mogelijke oplossing, de angst was duidelijk van zijn gezicht af te lezen. De angst om mij te verliezen
“Ik kan niet in een geheim leven Harry.”� zuchtte ik en ik haalde mijn hand door mijn haar terwijl ik wist dat hij in zijn hoofd nu elke andere mogelijkheid aan het afgaan was, maar ik had mezelf al voorgehouden om met geen enkele in te stemmen. Voor enkele seconden was het stil.
“Ik dacht dat je van me hield.”� Harry’s stem brak en hij begon weer te huilen terwijl hij zijn ogen gepijnigd sloot. Hij liet zichzelf op zijn knieën vallen en greep in zijn haren in een poging om zichzelf te beheersen en weer te controleren. Ik zag hoeveel moeite het hem kostte om zichzelf op dat moment heel te houden en niet in duizenden stukjes uiteen te vallen, duizenden stukjes die smeekte dat ik zou blijven.
Ik voelde mezelf gebroken van binnen, had het gevoel alsof de helft van mijn hart mee met hem op de grond lag. Hoe kon hij ook maar denken dat ik niet van hem hield ? De enige reden waarom ik dit deed was omdat ik meer van hem hield dan van wat dan ook op deze wereld.
Natuurlijk kon ik hem dat niet vertellen. Ik kon hem niets vertellen want ik wist dat als ik ook maar een beetje zou laten blijken dat ik nog van hem hield het onmogelijk zou zijn voor ons beide om deze situatie te aanvaarden. Dus in plaats van hem te troosten deed ik het enige wat ik kon doen om hem nog verder van me weg te duwen.
“Dan was je verkeerd.”�
De pijn die over zijn gezicht vloog was zo intens dat ik beschaamd weg keek, ik kon dit niet langer verdragen. Net wanneer ik mezelf wilde complementeren met het feit dat ik me zo sterk had kunnen houden proefde ik een zoute smaak op mijn lippen. Verbaast streek ik over mijn wang en merkte dat Harry niet meer de enige was die aan het huilen was.
“Je bent mijn leven, ik kan niet meer zonder je Zayn.”� Zijn stem klonk hees, vermoeid en bovenal doordrongen van de waarheid, want ik wist dat wat hij zei waar was omdat ik hetzelfde voelde voor hem.
Zonder Harry zal mijn leven nooit compleet zijn en de enige troost die ik had was dat ik hem nog kon zien tijdens de tours, interviews en alle andere momenten wanneer we als een band samen horen te zijn.

Reacties: