FanFic.nl

Only you.[Eind]

Hoofdstuk 13. Paniek.

Ik liep ijsberend door de kamer. Liam leunde tegen de bankleuning aan en keek me nog steeds vragend aan.
Ik had hem gevraagd te komen, dit was noodzakelijk.
'Liam..' begon ik.
Hij keek me verbaasd aan omdat ik eindelijk wat zei.
Ik kon het niet, ik kon dit aan niemand vertellen. Maar Niall moest het weten, ik kon geen beslissing maken zonden hem, het idee alleen al was belachelijk.
Liam was mijn eerste keus geweest, ik kende hem al heel mijn leven. Ik hoopte dat hij me zou begrijpen.
Hij kreeg door dat ik echt ergens mee zat en stond op om mijn handen vast te pakken.
'Tinsley, vertel het me maar, ik zal niet boos worden en je proberen te helpen.' beloofde hij.
Ik keek hem bezorgt aan.
'Wil je me dan nog iets beloven?' vroeg ik bezorgt.
Hij knikte.
'Wil je alsjeblieft niks aan de andere jongens vertellen en vooral niet aan Niall?'
Ik keek hem smekend aan. Hij leek eerst te twijfelen, maar knikte toen.
'Goed, Liam...' begon ik weer.
'Ja Tinsley?' vroeg hij afwachtend.
Tranen stroomden over mijn wangen.
'Er moet echt iets heel ergs zijn.' zei hij terwijl hij de tranen van mijn wangen afveegde.
'Tins ben je...'
Ik schudde mijn hoofd. Ik wist wat hij dacht, hij dacht dat ik vreemd was gegaan. Maar niemand zou het schattige puppyhoofdje van Niall kunnen dumpen, niemand...
'Is het ergens?' vroeg hij bezorgt.
Ik dacht na en schudde weer mijn hoofd.
'Nee Liam, je snapt het niet, het is niet... erg. Het is alleen... Onmogelijk.' Ik zocht naar de juiste woorden. Het was ook onmogelijk. Alles wat erbij kwam kijken, zelfs als je niet beroemd was. Maar doordat Niall juist beroemd was, was het nog veel erger. De fans, de tour, zijn hele carrière, zou veranderen. Ik zou het allemaal verpesten.
'Ik snap je niet helemaal meer.' zij Liam verward.
Meer tranen stroomden over mijn wangen.
'Liam, ik ben zwanger. Een maand precies.' snikte ik uiteindelijk.
Liam zij niks, ik voelde alleen zijn handen die mijn handen verlieten. Ik kon hem niet zien, door mijn te vochtige ogen.
'Tinsley...' bracht hij uiteindelijk uit.
Twee armen sloegen om mij heen en ik voelde de warme borst van Liam. Ik sloeg mijn armen ook om hem heen en legde mijn hoofd op zijn borst, langzaam stroomden de tranen over mijn wangen.
'Liam, ik ben zo bang.' gaf ik snikkend toe.
'Lieverd, waarom ben je bang?' Liam aaide me over mijn haren.
'Voor Niall, voor de fans, voor de andere jongens, voor zijn ouders, Liam, ik ben gewoon zo bang.' snikte ik.
Liam deed een stap naar achteren en keek me aan.
'Luister Tins, je kent Niall toch? Hij zou je nooit in de steek laten, en de fans zijn gelukkig als wij gelukkig zijn, en ik kan me niks voorstellen waarvan hij nog gelukkiger word, en wat de andere jongens betreft, die zouden eerder boos worden als Niall jouw liet gaan.' legde hij uit.
Ik veegde mijn tranen weg.
'Maar je moet het hem wel vertellen Tins.' zei hij uiteindelijk.
Tranen stroomde weer over mijn wangen bij het zien van Niall zijn boze gezicht. Hij sloeg de deur voor mijn neus dicht, en schreeuwde dat hij me nooit weer wou zien.
Meer tranen stroomden over mijn ogen.
'Tins, ik weet niet waar je aan denkt, maar stopt ermee! We gaan nu naar het Direction huis, en dan zien we wat er gebeurd, ik zal je altijd blijven steunen. En Niall gaat echt niet bij je weg!' Liam pakte mijn pols vast en trok me mee naar de deur.
Ik trok me terug en schudde mijn hoofd.
'Liam, ik kan dat echt echt echt niet!' snikte ik.
'Tins, je kan kiezen, of ik doe het, of jij doet het.' zei hij streng tegen mij.
Ik hield meteen op met huilen en keek hem met een verbaasd gezicht aan. Blozend keek ik naar de grond.
'Ik ga wel mee.' zei ik met tegenzin.
Samen met Liam stapte ik in zijn auto. Hij startte hem en reed naar het huis toe.
Eenmaal daar hield ik mijn adem in.
'Stap je nog uit of hoe zit het?' vroeg Liam terwijl ik geen stap zette.
Hij zuchtte toen hij geen antwoord had en liep naar de andere kant van de auto om mij eruit te halen.
'Kom.' beval hij. Ik liep met tegenzin met hem mee.
De deur ging open en we liepen samen waar de woonkamer, waar Niall op de bank in zijn boxer zijn ontbijt op at. Ik slikte en keek Liam wanhopig aan.
Liam gaf me een duwtje in Niall's richtig.
'Tinsley!' zei hij vrolijk. Hij zette zijn bord neer. Hij kwam naar me toe en begroette me met een kus.
'Voel je je al weer wat beter?' vroeg hij vrolijk.
Tranen stonden weer in mijn ogen en ik schudde mijn hoofd. Niall's gezicht werd ineens heel serieus.
'Tinsley, liever wat is er?' vroeg hij bezorgt. Ik keek naar Liam, maar die was vrolijk in gesprek met Zayn. Stiekem hoopte ik dat Louis en Harry niet binnenkwamen, maar natuurlijk kwamen die ook klierend de woonkamer binnen.
'Kom, even rustig zitten.'
We gingen op de bank zitten en ik pakte Niall zijn handen vast.
'Vertel het maar, wat is er?' Hij keek me bezorgt aan, wat me nog meer tranen bezorgden.
'Niall, ik moet je iets heel belangrijks vertellen.' Snikte ik.
Hij keek bezorgt naar me.
'Niall ik..' snikte ik.
Ik kon het niet zeggen, op een of andere manier, iets hield me tegen, iets in mijn hart zei dat dit vreselijk ging aflopen.
'Vertel het maar Tins.' stelde hij me gerust.
'Niall. Ik ben zwanger.' zei ik uiteindelijk.
Hij zei niks. Hij bleef me in shock aanstaren.
Het was heel lang stil in de woonkamer.
'Niall, alsjeblieft zeg wat.' smeekte ik hem.
Niall knipperde met zijn ogen en schudde zijn hoofd.
'Maar Tins dat is...' begon hij.
Ik liet zijn handen los en ging recht zitten met mijn handen over elkaar geslagen.
'Onmogelijk stom?' maakte ik zijn zin af. Tranen vormde zich weer in mijn ogen.
Niall pakte mijn handen weer en schudde zijn hoofd.
'Geweldig.' vulde hij zichzelf aan.
Mijn ogen werden groot.
'Maar Niall! Weet je hoeveel problemen je daarmee gaat krijgen.' maakte ik hem duidelijk.
'Hoezo problemen? Welke problemen?' vroeg Niall verbaasd.
'Je weet wel, die problemen die je krijgt met je carrière.' maakte ik hem duidelijk.
'Er zijn geen problemen.' zei Niall.
Voor ik ook maar antwoord kon geven kuste hij me.
'FEESTJUH!' zei Harry vrolijk.
Louis en Harry renden naar de keuken. en haalde champagne tevoorschijn,
'Waar halen jullie dat nou weer vandaan?' vroeg ik lachend.
'Stond nog in de koelkast.' zei Louis terwijl hij zijn schouders ophaalde.
Ik lachte.
Voor ik Niall ook maar weer kon aankijken werd hij van de bank afgetrokken door Zayn en Liam en liepen ze met zijn vieren de kamer uit. Alleen Harry ging naast me zitten, hij had een glaasje water in zijn handen en gaf hem aan mij.
'Lief van je.' glimlachte ik.
'Je hebt hem echt de gelukkigste jongens van de wereld gemaakt.' zei Harry lieflijk lachend.
'Misschien wel.' Ik keek naar mijn water.
'Waarom ben je dan zo triest?' vroeg Harry aan me.
Ik keek op.
'Nou, omdat... Jullie hebben nu zo'n succesvolle carrière. En ik wil dat niet verpesten.' zei ik blozend.
'Verpesten? Tins kijk eens hoe blij je hem hebt gemaakt!' antwoordde hij.
'Waarom zou je het verpesten?' vroeg hij.
'Nou, jullie fans en alles.' zei ik twijfelend.
'Sommige fans zullen het niks vinden, maar de meerderheid wel. Maar dat is altijd zo Tins, dat weet je nu toch wel?' Harry gaf me speels een duwtje.
Ik grinnikte even.
'Ja, je hebt gelijk.' zuchtte ik.
Niall kwam vrolijk de kamer weer binnen lopen.
'Tins, kan ik even met je praten?' vroeg hij. Hij was nog steeds erg vrolijk, dus slecht nieuws zal het niet zijn.
'Tuurlijk.' Ik stond op en liep achter Niall aan naar zijn kamer toe. We gingen op bed zitten.
'Wat wou je met me bespreken?' vroeg ik terwijl ik in kleermakers zit op het bed ging zitten.
'Niks, Ik wou gewoon even met je alleen zijn.' zei hij.
Hij duwde me naar achteren en ging bovenop me liggen. Langzaam duwde hij zijn lippen op de mijne.
'Tins, ik ben zo gelukkig. Ik heb alles. Alles wat ik ooit wou hebben, waar ik ooit van droomde.' zuchtte hij.
Hij draaide zich om en plofte op zijn rug.
'Tins, wat besprak je met Harry beneden?' vroeg Niall.
'Hij zei dat ik je gelukkig had gemaakt, maar ik had daar me twijfels over.' gaf ik toe.
Niall ging rechtop zitten.
'Hoezo twijfels? Tins, je hebt me gelukkig gemaakt. De gelukkigste jongen op deze aardbol.' hij maakte een groot handgebaar dat de wereld moest voorstellen.
'Maar je carrière? Je zingen? Je fans? Het management, en je ouders. Ik weet het niet Niall.' zei ik twijfelend.
'Met mijn carriere gaat alles goed komen, ik zing alleen maar beter als ik aan jou denk, het management is net zo enthousiast als mijn ouders, die weer net zo enthousiast als de jongens zijn. Lieverd, maak je maar geen zorgen.'
Hij boog zich weer voorover en gaf me een kusje.
'Misschien heb je gelijk.' zuchtte ik.
'Ik heb gelijk!' zei hij plagerig.
Ik glimlachte en gaf hem een kusje op zijn wang.
'Ik ben ook gelukkig met jouw Niall.' fluisterde ik.
Ik was zo gelukkig nu. Natuurlijk was Niall niet boos geworden, zo'n persoon wat hij helemaal niet.
Ik sloot mijn ogen en genoot van de geur van Niall.
Ik zou een kindje met hem krijgen, ik zou ik beste ouder aller tijden worden, samen met hem.
Langzaam viel ik in slaap bij de gelukkige gedachten die in mijn hoofd rond draaiden.
Alles was perfect

Reacties: