FanFic.nl

Only you.[Eind]

Hoofdstuk 14. Woede.

Ik bekeek mezelf in de spiegel. Ik zuchtte geïrriteerd en pakte mijn tas, het moest maar.
Licht geïrriteerd liep ik de trap af naar beneden, waar mijn moeder met haar handen voor haar mond naar me stond te kijken
'Tinsley!Je ziet er echt geweldig uit!' Ik zag dat ze tranen in haar ogen had.
'Mam! Niet huilen.' lachtte ik.
'Oh ja sorry.' ze veegde de tranen weg en bekeek me eens goed.
'Het zijn oude kleren mam, niks bijzonders.' zuchtte ik. Ik vond zelf dat ik er niet uit zag, maar dat was dan mijn oordeel.
Moeder gaf me trots een kus op mijn wang en begeleide me naar de deur.
'Hoe laat ben je thuis?' vroeg ze nog steeds met een kleine twinkeling in haar ogen.
'Rond 11 uur denk ik, als het later word bel ik je wel.' zei ik vrolijk.
'Nou veel plezier dan, heb je de cadeautjes?' vroeg ze nog eens voor de zekerheid.
'Die liggen daar allang,' lachte ik.
Me moeder knikte en bleef me nog even aanstaren.
'Mam, ik ga nu naar de bus. Hou van je.' ik gaf haar nog een kusje op haar wang en liep uiteindelijk weg. Ik hoorde pas de deur sluiten toen ik de straat uit was. Grinnikend liep ik verder.
Ik liep langs het voetbalveld waar Scott en zijn vrienden aan het spelen waren. Hij gaf een dodelijke blik naar mij, maar deed verder niks, gelukkig niet.
Ik liep verder naar de bushalte en zag dat de bus er al stond. Ik zwaaide naar de buschauffeur terwijl ik ernaar toe rende. Hij leek het begrepen te hebben en deed de deuren weer voor mij open.
'Danku wel. Een 5 euro kaartje graag.' vroeg ik vriendelijk en ik legde 5 euro neer. De man gaf me glimlachend een kaartje en wenste me een prettige avond.
Ik ging ergens vooraan zitten.
De hele reis lang had ik het gevoel alsof de 2 meisjes naast mij me de hele tijd aanstaarden, dus ik pakte me mobiel en begon daar maar een beetje mee te spelen.
'Sorry, mag ik je iets vragen?' vroeg een van de meisjes uiteindelijk.
'Ja tuurlijk.' zei ik vriendelijk en ik liet mijn mobiel voor mijn ogen weg glijden.
'Ben jij toevallig Tinsley Hankin?' vroeg het andere meisje. Ik glimlachte en knikte als antwoord op haar vraag. De meisje gingen ongevraagd enthousiast tegenover mij zitten. Waarom was ik nou in een vierzitter gaan zitten?
'Wat cool!' zei het meisje met een hoog piepend stemmetje.
Ik glimlachte nog steeds vriendelijk. Maar eigenlijk wou ik dat ze weg gingen. Ik wierp snel een blik op het schermpje waar de zonens op stonden. Ik moest nog zeker 20 minuten blijven zitten.
'Ik vind het zo cool dat jij en Niall een kindje krijgen samen!' zei het andere meisje.
Het verbaasde me dat ze dat zei. Als ik eerlijk was had ik het gevoel alsof elke fan tegen het besluit van Niall en mij was.
Ze wekten mijn interesse nu en ik ging rechtop zitten.
'Menen jullie dat?' vroeg ik blozend.
'Ja natuurlijk! Ik vind het echt helemaal geweldig!' zei het andere meisje.
'Ik ben Wendy en dit is mijn kleine zusje Sanne. En wij zijn jullie grootste fan!'
Ik lachte.
'Nou hoi Wendy en Sanne, maar ik zit niet in de band weetje.' grinnikte ik.
'Dat weten we, maar toch ben je beetje lid van de band. Je bent al sinds dat de band gevormt is bij ze. Is dat niet super?' vroeg Sanne enthousiast.
'Jawel. Alleen ze zijn gewoon mijn vrienden, of eigenlijk zijn ze een soorten broertjes voor me.' legde ik uit.
'Behalve Niall natuurlijk.' ik wou dat ze me begrepen. Ik zag ze niet als One Direction, ik zag ze als Louis, Liam, Zayn, Harry en Niall. Als elk apart. Als familie..
'Dat snappen we wel. Maar is het niet hartstikke tof om vrienden met hun te zijn?'
Ik zuchtte. Fangirls zouden me toch nooit snappen.
'Het is het heel leuk. Ik ben heel trots op wat ze allemaal gepresteerd hebben.' zei ik vrolijk.
'Gaan er nog dingen gebeuren de komende weken.' vroeg Wendy enthousiast. Ze keken me met puppyogen aan zodat ik iets zou verklappen. Ik zou nooit iets verklappen. Gelukkig moest ik er net uit.
'Sorry meiden. Ik moet er hier uit. Ik heb een afspraak.' ik stond op en pakte mijn tas.
'Heb je een afspraak met de jongens?' vroeg Sanne enthousiast.
Ik knikte twijfelend.
'Wil je tegen ze zeggen dat we heel veel van ze houden?' Ik glimlachte en knikte.
De bus stopte en ik liep naar buiten. Niall stond al vrolijk tegen de lantarenpaal aangeleund.
'Dag schoonheid.' zei hij glimlachend.
Hij stond op en liep naar me toen. Hij sloot zijn handen op mijn middel en begroette me met een kus.
'Zin in?' vroeg hij toen ik mijn ogen weer openden.
'Ja natuurlijk! Maar kom, we laten de andere veel te lang wachten.' Ik pakte zijn hand vast en samen liepen we naar het Direction huis.
Niall deed de deur open en samen liepen we de kamer binnen.
Iedereen was er. Louis en Eleanor, Zayn en Perrie, Liam en Danielle, alleen Harry zat alleen, niet dat hij het minste opgewekt was.
Ik liet Niall zijn hand los en liep naar Louis toe. Die me vragend aankeek.
'Sta op gekkie.' lachte ik.
Louis lachte en deed wat ik vroeg. Vrolijk knuffelde ik hem.
'Gefeliciteerd Lou.' zei ik.
'Dank Tins.'
Ik liet hem weer los en liep vrolijk naar mijn stoel die tussen Niall en Harry in stond.
'Wat ben jij overdreven vrolijk.' lachte Zayn.
'Wil je dat ik met een chagrijnig gezicht aan tafel zit dan?' vroeg ik hem grijnzend.
Zayn schudde glimlachend zijn hoofd.
'Ik kwam nog 2 meisjes tegen. Ik moest van ze zeggen dat ze van jullie hielden.' lachte ik.
'Ze heette, Wendy en Sanne geloof ik.' zei ik nog voor we begonnen aan ons maal.
'Als je ze ooit nog een keer tegen komt, bedank ze dan maar.' lachte Harry.
Ik knikte.
'Nou, iedereen is er. Dus laten we beginnen met eten!' zei Niall vrolijk.
De andere knikten instemmend en we begonnen met het eten dat op tafel stond. Het was echt heel feestelijk, maar dat mocht ook wel, met kerst.'
'Hoe was jullie eerste week?' vroeg ik terwijl ik een stukje vlees pakte.
'We misten je, omdat je altijd bij onze concerten bent. Maar het was echt heel gaaf!' gaf Louis toe.
Ik glimlachte.
Het was een avond vol gezelligheid. We kletsen over van alles en nog wat. Toen we uiteindelijk klaar waren met eten en de cadeautjes pakte Niall mijn pols vast en nam me mee naar buiten.
'Wat is er?' vroeg ik terwijl we buiten stonden.
'Heb je goed gegeten?' vroeg hij zonder antwoord op mijn vraag te geven.
Ik knikte glimlachend.
'Ik hoef de eerst komende dagen geen eten meer te zien.' zei ik. Niall pakte mijn hand vast en we liepen samen door de grote tuin.
'En de cadeautjes? Ben je daar blij mee?' vroeg hij me.
'Ik heb geweldige cadeaus gehad Niall!' antwoordde ik. Ik wou niet dat hij dacht dat ik niet blij was met mijn cadeaus. Ik was geweldig verwend deze avond.'
We gingen op de schommelbank zitten.
Langzaam schommelde we onder de sterrenhemel.
'Niall, wat is er?' vroeg uit uiteindelijk. Ik wist dat hij ergens mee zat.
Niall zuchtte. Ik draaide zijn hoofd zodat ik in zijn mooie blauwe ogen kon zien.
'Vertel het me maar.' zei hij en ik aaide hem zachtjes door zijn haren.
'Tins, ik weet het even niet meer.' gaf hij toe.
'Ik wil de beste vader worden die ooit bestaan heeft, maar ik weet niet of ik het wel aan kan.'
Ik gaf hem een kusje en keek hem weer in zijn hemelsblauwe ogen aan.
'Jij word een geweldige vader lieverd, ik weet het zeker.' beloofde ik hem.
'Waar ben je bang voor?' vroeg ik hem.
'Ik ben bang dat ik er niet genoeg ben voor jou, en voor ons kindje.' zei hij.
Ik leunde tegen hem aan.
'Niall, je ik wil niet dat je bang bent.' zei ik.
'Ik wil dat jij hier ook achter staat.' er rolde een traan over mijn wang.
'Tins!' Niall duwde me van zich af en keek me aan.
'Ik sta hier al vanaf het begin achter! Ik ben alleen zo bang dat ik er niet genoeg ben, door mijn muziek, en ik ben een beetje bang voor de fans.' gaf hij toe.
'Jij bent er echt wel genoeg en de fans staan toch achter ons? De meeste.' vroeg ik hem.
'Ja daar maak ik me ook niet zorgen over. Ik maak me alleen zo zorgen dat de fans iets doen bij je. Ofzo.'
Ik lachtte.
'Kom op zeg Niall, je fans doen soms gestoorde dingen maar dat zouden ze toch nooit doen?' lachte ik.
Niall zuchtte weer.
'Misschien heb je ook wel gelijk.' zei hij.
'Beloof je me dat je uitkijkt als ik weg ben?' vroeg hij nog eens twijfelend.
'Maak je geen zorgen! En je komt toch snel weer terug. Ik bedoel, je blijft geen acht maanden lang weg.' Ik glimlachte vriendelijk.
Hij zuchtte nog een keer en keek me toen echt aan.
'We blijven eerst nog gewoon in Engeland. Alleen ik kan je niet meer blijven zien, we blijven logeren in een hotel.' legde hij uit.
'Alles komt goed. Ik vind het echt niet erg.' zei ik zuchtend.
Niall glimlachte.
Langzaam plantte hij zijn lippen op de mijne. De heerlijke ''Niall geur'' drong tot mij door. Dat zou ik pas gaan missen.
'Niall, het is al laat, ik kan beter naar huis gaan.' zei ik.
'Ja dat is ook zo. Je hebt veel rust nodig.' We stonden op en hij liep met me mee naar de bushalte.
'De bus komt zo denk ik.' zei Niall terwijl hij op het bord keek.
'Ik hoop het. Ik heb het koud.' ik wreef mezelf warm.
Niall ging achter me staan en sloeg zijn armen om mij heen.
Zo blijven we samen wachten tot de bus arriveerde. Ik draaide me om en keek hem in zijn blauwe ogen aan.
We zeiden niks. Ik sloot mijn ogen en genoot van onze laatste kus in de paar weken.
'Ik mis je nu al.' zei hij grinnikend.
'Ik jou ook.' fluisterde ik terwijl ik zijn handen los liet en de bus in stapte.
Voor de laatste keer zwaaide ik naar hem en de busdeuren sloten.
'Een 5 euro kaartje alsjeblieft.' vroeg ik met tegenzin aan de buschauffeur.
Hij gaf me chagrijnig een kaartje en ik liep verbaasd naar achteren, deze keer ging ik maar niet in de vierzits zitten.
Zuchtend zette ik mijn tas naast me op de bank en pakte ik mijn telefoon.
Na een half uur was de bus op mijn halte en ik stapte uit.
Ik kon nauwelijks mijn ogen nog open houden zo moe was ik.
Half slapend liep ik door de lege straten. Ik zag dat Scott nog steeds met zijn vrienden aan het spelen was.
Ik trok me niks van hun aan, tot er werd geroepen.
'Hee Tinsley!' schreeuwde de stem van Scott.
Ik zuchtte en draaide me naar hem toe.
'WAT!' schreeuwde ik terug.
Scott kwam nu naar me toe gerend.
'Waarom doe je niet mee?' vroeg hij. Nergens in zijn stem kon ik verraad of een plan vinden.
Ik schudde mijn hoofd verward.
'Waarom niet?' vroeg Scott verdrietig.
'Doe mee, gezellig toch?' Hij draaide rondjes om me heen.
'Ik hou niet zo van voetbal, ik ben er niet zo goed in.' antwoordde ik. Ik werd bang van Scott.
'Dan doen we toch gewoon iets anders? Waar ben je goed in?' Hij stopte met draaien. Zijn gezicht kwam gevaarlijk dichtbij.
'Laat me met rust Scott! Ik ben moe, ik wil naar huis.' smeekte ik.
Hij lachte boosaardig.
'Jij gaat helemaal nergens heen!' lachte hij. Hij duwde me naar achteren zodat ik met mijn rug tegen de muur aan stond en geen kant op kon. Scott zijn vrienden waren weg.
'Wat wil je van me?' vroeg ik bang, maar toch ook dapper.
'Kus me.' fluisterde hij zacht in mijn oor.
Ik keek hem verbaasd aan.
'Nee echt niet!' zei ik boos.
Plotseling voelde ik iets scherps tegen mijn nek aan. Warm vloeibaar spul drupte langs mijn nek.
'Wat zei je Tinsley?' vroeg hij nog eens.
Ik deed mijn ogen dicht. Ik ging sneller ademhalen.
Langzaam duwde Scott zijn lippen op die van mij.
Met tegenzin zoende ik hem terug.
'Waarom doe je dit?' vroeg ik met mijn piepende stem.
'Omdat Tinsley Hankin, ik je leuk vind.' fluisterde hij in mijn oor.
Tranen stroomden in mijn wangen. Hoe kon hij mij nou leuk vinden? Hij haatte en verachtte me al heel zijn leven.
'Maar je haat me.' hielp ik hem herinneren.
'Nee ik haat Liam. Jou niet, ik had er alleen een bloedhekel aan dat jij de hele tijd bij hem in de buurt was.'
Langzaam besefte ik me dat hij gelijk had. Eigenlijk deed hij alleen gemeen tegen Liam, en om zijn dekmantel niet te verraden ook gelijk tegen mij.
'Waarom haat je Liam?' vroeg ik boos.
'Wie haat het niet?' vroeg hij lachend.
'Een zien.. Duizenden tienermeisjes over de hele wereld?' zei ik met nadruk.
'Voor dat hij ging zingen.' zuchtte hij.
Daar kon ik niks tegen inbrengen. Eigenlijk had iedereen altijd een bloedhekel gehad aan ons, maar waarom was me nooit helemaal duidelijk geweest.
'Scott, zeg me gewoon wat je wilt en laat me gaan.' zei ik zuchtend
'Ik wil dat je het uit maakt met Niall, en dat je mijn vriendin word.' zei hij sluw.
Ik was doodstil. Waarom deed hij dit?
'Dat mocht je dromen Scott. Ik vergeef je nooit wat je mij en Liam de laatste jaren aan hebt aangedaan! Daarbij hou ik zielsveel van Niall!' schreeuwde ik boos tegen hem.
'Hoor ik daar een nee?' De mes sneed in mijn nek.
'Inderdaad, je hoort een nee. Ik ga nog liever dood dan dat ik het uitmaak met Niall en met jou neem.' zei ik boos tegen hem.
'Laat haar met rust!' riep een stem boos. Ik keek opzij, waardoor ik mezelf sneed aan het mes.
Plotseling voelde ik een scherpe pijn in mijn onderbuik. Van pijn kromp in in een op de grond.
Ik hoorde vage stemmen. Maar ik kon niet precies horen wie wat zei.
'Tinsley?Is alles goed?' vroeg de stem. Langzaam realiseerde ik me dat het de stem van Niall was. Hoe kwam hij nou hier?
Ik kon weer een beetje normaal zitten en ging rechtop zitten.
'Ja het gaat wel weer.' zei ik happend naar adem.
'Kom, ik breng je naar huis.'
Hij tilde me op en liep over de straat naar mijn huis. Onhandig belde hij aan.
De deur werd open gedaan door mijn moeder. Die zich dood schok bij het zien van mijn pijnlijke gezicht.
'Wat is er gebeurd?' vroeg ze bezorgt terwijl Niall mij op de bank neerzette.
'Scott. Hij heeft haar geslagen geloof ik.'
Ik kroop in het hoekje van de bank en trok mijn knieën op.
De pijn begon een beetje te verdwijnen, en ik kon Niall zijn gezicht zien.
'Niall.' stamelde ik.
'Wat is er Tins?' vroeg hij bezorgt en hij ging wat dichter tegen me aan zitten.
'Je gezicht.' zei ik geschokt.
Niall's rechter oog was blauw en hij had duidelijk een bloedneus.
'Maak me maar geen zorgen om mij. Hoe is het met jou?' vroeg hij bezorgt.
Moeder gaf Niall een washandje en mij een glas met koel water.
Niall probeerde het bloeden te stoppen terwijl ik een slok nam.
Het water kalmeerde me.
'Tins gaat het?' vroeg mijn moeder ook.
Ik knikte.
'Wat is er gebeurd?' vroeg ik een beetje afwezig.
'Scott heeft je in je buik geslagen, en toen hebben wij gevochten, maar hij is gevlucht.' legde Niall uit.
'En hoe kwam jij hier?' vroeg ik verbaasd.
'Je was je cadeaus vergeten' hij glimlachte naar me.
Ik zuchtte.
'Het was maar goed dat je die vergeten was.' Niall wreef me over mijn benen.
Ik knikte.
Mijn ogen werden groot van schik en ik zette het glas op de tafel om vervolgens rechtop te zitten.
'En, de baby?' vroeg ik met een wanhopig gezicht.
'Je moet afwachten Tins.' antwoordde me moeder.
Er rolde een traan over mijn wang.
'Ik maak Scott helemaal af.' zei ik met een woedende blik.
'Wat heeft hij precies bij je gedaan?' vroeg Niall.
Ik keek blozend naar mijn T-shirt.
'Hij heeft me gezoend. En hij zei dat hij me leuk vond. Hij zei dat ik het uit moest maken met jou en met hem moest nemen.' legde ik hem uit. En rolde nog een traan over zijn wang.
'Hij heeft je gezoend!?' dat was waarschijnlijk het enigste wat hij gehoord had.
'En hij heeft je gedwongen om het uit te maken met me?' vroeg hij er nog eens achterna.
Ik knikte.
'Wat een sukkel! Ik bedoel, hij haatte je toch?' vroeg hij verbaasd.
'Niet dus, hij zei dat hij altijd al een crush op mij had gehad, alleen dat hij dat niet wou zeggen, omdat hij een reputatie had.' snikte ik.
Niall legde een arm om mijn en gaf me een kusje op mijn wang.
'Ik maak me zo'n zorgen.' snikte ik.
Hij kuste me nog eens.
'Het komt allemaal wel goed.' stelde hij me gerust.
Boos stond ik op.
'Nee dat komt het niet!' snikte ik.
'Zoals ik al zei Tins, je moet het afwachten.' herhaalde moeder nog een keer.
Ik ging weer zuchtend zitten.
Mijn hele leven was verpest, in maar een paar minuten.
Als Scott zich nog durfde te laten zien op school zou ik helemaal afmaken.
Hij was echt te ver gegaan deze keer

Reacties: