FanFic.nl

The Story Of Isabella

Chapter 09: The Thriller

Ik dacht maar aan een ding en dat was om het weer goed te maken met Grace. Ik had er een hekel aan om ruzies te hebben, en zeker als het die beste vriendin is die je in huis heeft genomen toen je hele familie was uitgemoord. Het onweerde en ik rende letterlijk naar binnen toen ik Grace buiten aan het zoeken was. Het had geen enkel effect. Ik wilde alleen maar het goed maken, ik wist zelf ook wel dat ik fout was en ik wilde alles bekennen aan Grace. Maar toen vond ik haar. Ze was aan het flikflooien met Loran Blake in een klaslokaal. Ik wilde alleen maar even storen om het goed te maken en als ze da niet wilt dan moet ze het verder ook zelf weten met die Loran Blake. Als ze hem liever heeft dan mij, best, dan werden mijn plannen alleen maar vervroegd en ging ik eerder weg. ‘Heej’, zei ik en ik klopte op de deur. Ze keken verschrikt op. ‘Sorry ik wilde niet storen, ik ben zo weer weg hoor’, zei ik. ‘Nee, nee is goed hoor, ik ga wel even met je mee’, zei Grace vrolijk, een beetje te vrolijk. Zodra de deur achter ons dicht was betrok haar glimlach meteen. ‘Wat is er’, zei ze. ‘Ik wilde je alles vertellen, we hebben nog niet echt gesproken met elkaar sinds ik naar de nachtschool ben geweest’, zei ik. ‘Nee dat komt omdat we iedere keer ruzie met elkaar krijgen als we willen praten’, zei Grace en haar ogen stonden triest. ‘Ja inderdaad en dat is niet iets waar ik trots op ben’, zei ik. ‘Ik ook niet, ik mis je’, zei Grace. ‘Ik jou ook’, zei ik. We omhelsde elkaar. ‘Wacht even’, zei Grace en ze deed de deur open waar Loran nog steeds zat. ‘Loran ga jij maar even iets voor jezelf doen, ik ga even op pad met Isabella’, zei Grace. ‘Ja natuurlijk’, zei Loran begripvol. Het was duidelijk dat hij zich nog steeds schuldig voelde over die ene keer dat hij iets aan het vertellen was wat hij eigenlijk niet had willen vertellen, in elk geval niet op zo’n manier waardoor Grace en ik alleen nog maar verder uit elkaar dreven. Dat was niet de bedoeling geweest. Ik mocht Loran eerst niet omdat die zo’n vette player was, maar nu werd het wel beter merkte ik, dat komt omdat hij het gewoon bij een meisje houd en hij is volgens mij ook gewoon ontzettend verliefd op Grace en bovendie Grace die komt niet zo vaak mannen tegen die echt voor haar willen gaan. Ik kon dus alleen maar blij zijn voor Grace. Ik had het eventjes niet meer, het liefste wilde ik in tranen uit barsten, maar zo ver kwam het gelukkig niet. Ik glimlachte breed en het was zo dat alles weer vanouds was en vertrouwd. We gingen op een bankje zitten. Ik vertelde haar alles.

‘Goed dus je hebt een relatie met professor Matthew’, zei Grace grijnzend. ‘Luke, je kan hem gewoon Luke noemen als je alleen bij mij bent’, zei ik. ‘Oké Luke, wanneer is dat dan gebeurd?’, vroeg Grace. ‘Het is een paar dagen geleden gebeurd’, zei ik. ‘Een paar dagen geleden pas, oh ik dacht dat het al maanden geleden was, ik maakte me al zorgen’, zei Grace. Ik lachte. ‘Je hoeft je helemaal nergens zorgen over te maken, het komt allemaal wel goed joh’, zei ik. Ik glimlachte breed. ‘Ik heb met Loran Blake, maar dat had je onderhand wel door nietwaar’, zei Grace lachend. ‘Ja, jullie zaten net te flikflooien’, zei ik. ‘Flikflooien, wat doen jij en Luke dan’, zei Grace lachend. ‘Hmmm eens even denken, zoenen, zoenen, flikflooien, zoenen’, zei ik. ‘Heb je al, je weet wel’, zei Grace. ‘Seks met hem gehad, nee dat niet en daar willen we ook nog even mee wachten, jij wel dan met Loran’, zei ik. ‘Nee ik wil het interessant voor hem houden’, zei Grace. ‘Dat dacht ik al wel’, zei ik. ‘Ik ben bang dat als hij eenmaal mij heeft gehad dat het dan misschien over is, je weet wel net als Henry de achtste en Ann Bolyn’, zei Grace. ‘En was je het van plan het 7 jaar vol te houden’, zei ik lachend. ‘Nee dat nou ook al weer niet’, zei Grace grijnzend. ‘Ik ben blij dat ik je alles heb vertelt, nu kunnen we dubbeldaten’, zei ik. We lagen beide in een deuk. ‘Het is goed om te zien dat de tweeling weer de tweeling is’, zei Luke die langs kwam. ‘Professor Matthew’, zei Grace. ‘Luke alsjeblieft’, zei Luke. Ik glimlachte. ‘Grace en Isabella, is alles weer oké tussen jullie, meidenpraat’, zei Luke. ‘Ja meidenpraat’, zei Grace. ‘Dan weet ik genoeg’, zei Luke. ‘Oh Luke wacht’, zei ik. Luke draaide zich om en ik zoende hem. ‘Zo’, zei Grace hoofdschuddend. ‘Wacht maar tot je mij en Loran ziet’, zei ze lachend. ‘Oh dat is vast zo erg nog niet’, zei ik. ‘Heej zullen we vanavond met z’n vieren een filmavondje houden’, zei Grace. ‘Oh ik heb vanavond eigenlijk mijn vampierlessen’, zei ik. ‘Kan je geen uitstel vragen voor vampierlessen’, zei Grace. ‘Oh jij weet niet hoe interessant die lessen zijn, gisteravond zijn we een weerwolf tegengekomen en die heeft me echt van alles vertelt wat ik nog niet wist’, zei ik. ‘Oh wat cool’, zei Grace en ze keek er alleen een beetje onzeker bij. ‘Maar ik kan wel vragen aan Luke of hij de lessen even wilt uitstellen’, zei ik. ‘Je hebt net je eerste les gehad, kan je niet zeggen dat je de les even moet laten bezinken of zoiets’, zei Grace. ‘Of ik kan hem gewoon verleiden met mijn charme’, zei ik grijnzend en ik gooide mijn haar in de lucht. Grace lachte. ‘Heel grappig’, zei Grace. ‘Nu je weet dat Luke een vampier is net als ik hebben we geen geheimen meer’, zei Grace glimlachend. ‘Nou er is er nog eentje, maar ik ben er niet zeker van of ik daar wel de juiste persoon voor ben’, zei ik. ‘Oké, nou dat vergeef ik je’, zei Grace grijnzend. ‘Gelukkig, maar dan gaan we vanavond wel lekker thrillers kijken van films, of weet je waar ik zin in heb, ik heb zin in Twilight’, zei ik. ‘Weet je het zeker?’, vroeg Grace verbaasd. ‘Ja waarom niet, Twilight is gebaseerd op het echte leven weet ik nu dus nu is het allemaal heel anders om naar te kijken weet ik toevallig’, zei ik. ‘Okidoki, als jij het zegt’, zei Grace. ‘Maar vinden de jongens dat wel leuk’, zei ik. ‘Ze moeten het maar leuk vinden’, zei Grace. ‘Of we kunnen ook lekkere thrillers gaan huren’, zei ik. ‘Dat kan ook, ik weet een leuke’, zei Grace. ‘Oké ik ook’, zei ik. ‘Paranormal Activity’, zei ik. ‘Ja dat is ‘m’, zei ik. ‘Mooi, doen we die’, zei Grace lachend. ‘Ik ga eventjes naar Loran toe om het hem te zeggen’, zei Grace. ‘Dan ga ik eventjes naar Lucky’, zei ik. ‘Ik zie je zo?’, vroeg Grace. ‘Jep’, zei ik. ‘Ik houd van hem weet je’, zei Grace. ‘Ja ik weet het en ik kan het zien, oh way als hij vreemd gaat of iets anders doet bij je dat me niet bevalt dan bijt ik zijn nek helemaal open’, zei ik. ‘Ik denk dat hij dat wel weet’, zei Grace lachend en ze sloeg een gang in richting het kantoortje van Loran en ik ging naar Luke. ‘Heej Luke’, zei ik. Ik zag toen al dat er mensen bij zaten. ‘Oh sorry, eh professor Matthew’, zei ik vriendelijk en beleefd zoals ik anders nooit zou doen. Ik knipoogde naar hem toen ik met de rug naar de leerlingen stond die hij les gaf. ‘Kunt u mijn werkstuk nakijken?’, vroeg ik en ik gaf hem mijn schrift waar een brief in zat. Luke opende mijn zogenaamde werkstuk en hij zag de brief en opende die. Dit had ik er in gezet.

Lieve Luke,
Bij jou thuis filmavondje met Loran en Grace, soort dubbeldate. Ik zou het echt heel leuk vinden als je komt, anders het het geen dubbeldate meer.
Liefs Isabella.

Luke keek me aan en knikte. Hij schreef wat in mijn schrift. ‘Goed dan zie ik je dan bij de les’, zei Luke grijnzend. Ik moest me inhouden om het niet uit te proesten. Ik grijnsde ook. ‘Dan zie ik u dan professor Matthew’, zei ik. Ik glimlachte breed en liep de klas uit. Luke die had ook moeite om zijn lach in te houden.

‘Heej Grace, wacht even Luke kan ook gewoon, we doen het bij zijn huis, hij heeft een supergroot huis zonder ouders’, zei ik. ‘Iets zegt me dat hij al heel lang geen ouders meer heeft’, zei Grace. ‘200 jaar om precies te zijn’, zei ik. ‘Ik weet toch al dat ie oud is, je valt gewoon op oude mannen’, zei Grace. ‘Hoor wie het zegt, Loran is weet ik veel hoe oud, je moet het hem eens vragen, hoeveel honderden jaren hij oud is, daar ben ik wel benieuwd naar’, zei ik. ‘Ja ik ga het hem vragen, heel toevallig dat onze vriendjes allebei vampiers zijn en allebei leraren hier op school, zijn wij ook oud zonder dat wij het weten, ik geloof nu dat alles mogelijk is’, zei Grace. Ik zei niets. Dat was het enige wat ik nog niet kon verkroppen, het tegen Grace zeggen dat zij ook een mogelijkheid had om vampier te zijn of te worden, maar ik heb die mogelijkheid gestolen. ‘Weet je nog vroeger, toen we net vriendinnen waren, het zorgeloze wereldje waarin we leefden, dit is nu wel even wat anders’, zei Grace. ‘Inderdaad’, zei ik. ‘Maar anders kan ook goed zijn’, zei Grace. ‘Hoe kan anders nou goed zijn als beide ouders en zusjes vermoord zijn door je vijanden’, dacht ik. Maar ik zei het niet.

Die avond zaten Luke, Grace, Loran en ik samen in Lorans giga huis. Het was amazing. Hij had het niet slecht gedaan als vampier of in zijn vorige leven. Hij had een zwembad een jaccuzie een hugh huiskamer met lounge banken een hugh plasma tv met alle zenders. Een luxe recorddvdplayer en een badkamer met bubbelbad. Geen wonder dat Grace hier regelmatig naar toe ging! ‘Maar het heeft allemaal geen nut het rijkdom als je geen vrienden hebt of iemand die van je houd en van wie jij houd’, zei Loran en hij sloeg een arm om de zwijmelende Grace heen. Ik glimlachte. Die 2 hadden elkaar nou eindelijk echt gevonden. Ik was heel blij voor ze. Luke sloeg ook een arm om mij heen. ‘Ik heb een klein appartementje en daar ben ik heel gelukkig in’, zei hij. ‘Dat is toch ook prima’, zei Grace die zich loswurmde uit de greep van Loran en de dvd’s van mij afpakte en ze omhoog hield. ‘Oké, we hebben Paranormal Activity en The Woman In Black als griezel en horror, we hebben ook New Years Eve en de Gremlins als bijpassend thema’, zei Grace. ‘Ik stem voor The Woman In Black, Daniel Radcliffe is een lekker ding’, zei ik. ‘Oops, sorry Luke’, zei ik grijnzend. ‘Geeft niet’, zei Luke glimlachend. Ik kuste Luke. ‘Je hoeft nergens jaloers op te zijn’, zei ik. ‘Daar ben ik ook niet bang voor’, zei Luke en hij kuste me terug en ik voelde zijn tong in die van mij glijden en de mijne opzoeken. ‘Heej, later, nu film’, zei Grace die ertussen ging staan. ‘Heej heb je die stagiair Engels al gespot?’, vroeg Grace aan mij fluisterend. ‘Nee, hoe heet ie?’, vroeg ik. ‘Toine’, zei Grace. ‘Ik weet niet of je het al gemerkt hebt, maar ik heb al met een Engelse leraar’, zei ik terugfluisterend. ‘Je hebt altijd een backup plan’, zei Grace fluisterend. ‘Ja grapjas, ik ben hem al tegengekomen op de gangen, hij is inderdaad een lekker ding’, zei ik. ‘Een mooie knappe man, met die ogen en dat halve baardje wat hem zoooo sexy staat’, zei Grace. ‘Heej, je raadde hem toch aan bij mij’, zei ik. ‘Misschien neem ik hem zelf wel’, zei Grace. ‘Waar heb je het over, je hebt al een vriendje’, zei ik. Ik vergat te fluisteren. ‘Jep, een vriendje die niet tegen horror kan, ik wil een vriendje die tegen horror kan’, zei Grace die hem plaagde. ‘Ik ben horror’, zei Loran en hij liet zijn tanden zien. ‘Ik ben niet bang voor je’, zei Grace lachend toen Loran deed alsof hij haar wilde bijten. Plotseling stond er iemand bij ons in de kamer. Het waren wolven. Zes stuks. Allemaal veranderde ze een voor een in een mens. Grace gilde en ik sloeg haar hand voor haar mond. ‘Zo dus het is waar’, zei een wolf die me vaaglijk bekend voor kwam. Het was de wolf die ons vertelde over Nakena en Marybeth. En hij had zijn andere maatjes meegenomen. ‘Het lijkt wel alsof we in een horrorfilm zitten, Isabella’, zei Grace vragend. ‘Ssst jij, halfvampier’, zei een van de wolven die snoof aan haar. ‘Halfvampier, waar hebben ze het over’, zei Grace paniekerig. ‘Ohoh, ze weet het dus niet’, zei de wolf die naar mij keek. Ik keek dreigend naar de wolf die vrolijk verder ging alsof hem het niets kan schelen. Ik kon het niet geloven dat ik het gisteravond voor hem had opgenomen tegen Luke. Ik voelde een golf misselijkheid aankomen. Mijn krachten spande zich uit en ik voelde me woedend worden. Kokend van binnen stoof ik op de wolf af. ‘Isabella’, zei Luke en hij hield me tegen. ‘Jullie vinden dit allemaal heel leuk he, maar het vredesverdrag is verbroken door jullie’, zei ik. ‘Wat zei je kind’, zei de wolf snuivend. ‘Ik zei dat’, begon ik, maar Luke onderbrak me. ‘Ze zei helemaal niets, je hebt het zelf gezegd, ze is nog maar een kind en moet nog veel leren’, zei Luke. Ik was opnieuw woedend op Luke. ‘Je weet niet wat je zegt’, brieste ik. ‘Je kan mensenlevens verwoesten op deze manier’, zei ik dreigend tegen de wolf. ‘Misschien is dat ook de bedoeling’, zei de wolf. ‘Zij daarintegen is puur en goud en zilver’, zei een andere wolf en hij keek alsof hij door mij heen kon kijken. Ik begon te trillen van woede en ik voelde de energie door mijn lichaam heen stromen. ‘Ik wordt nog eens een gevaarlijke vampier’, dacht ik.

Reacties: