FanFic.nl

My Worthless Life || Torchwood & Harry Potter

||OO1 ||Proloog

[3 jaar oud]
Vlinders landden op mijn hand. Ik giechelde opgewonden. Mijn moeder woelde met haar vingers door mijn vuurrode haar. Haar naam was Amelie Zwarts. Voor ze met mijn vader trouwden heette ze Van Draken van achternaam. Regulius Zwarts stapte de kamer in.
‘Hallo papa!’ riep ik opgewekt.
Hij keek zuur. ‘Amelie?’ mompelde hij.
‘Ik weet dat we moeten gaan,’ zei ze zacht. Ze keek twijfelend naar mij. Ik staarde terug met mijn helgroene ogen. De vlinders op mijn hand vervaagden en verdwenen in het niets. ‘We kunnen haar niet alleen laten. Wie zouden even op haar kunnen p-’
‘Nee,’ onderbrak mijn vader haar. ‘Ze is oud genoeg.’
‘Ze is pas drie!’ ging mijn moeder in discussie.
‘Oud genoeg.’
‘Ze heeft nog niet eens een toverstuk!’ gromde mijn moeder.
‘Wel,’ snoof mijn vader. Hij liep naar een kast aan de andere kant van de kamer. Hij haalde er een kistje van zwarts hout uit. Mijn groene ogen twinkelden opgewonden. Uit het kistje haalde hij een stok.
‘Eikenhout, tweeëntwintig centimeter, licht buigbaar, rechtshandig,’ dreunde mijn vader op. ‘Hij was van mijn opa.’
Ik frunnikte zenuwachtig aan mijn lichtgroene jurkje. Mijn moeder pakte de stok en gaf hem zuchtend aan mij. Ik zwaaide er overdreven mee. De kast loog in brand, het haar van mijn moeder kleurde van oranjerood van groen, alle bloemvazen in de kamer gingen kapot en de deur werd uit zijn scharnieren geblazen. Mijn moeder keek geschokt naar haar haar en pakte toen de stok van mij af. Ondertussen herstelde mijn vader de schade.
‘Olivanders?’
Mijn vader knikte op het voorstel.

Het oude gehavende winkeltje viel niet op tussen de felgekleurde, volgepakte, versierde winkels. Op het donkere uithangbord stond in gouden letters: Olivander: Maker van Exclusieve Toverstokken sedert 382 voor Christus. Ik hield de hand van mijn moeder stevig vast. Mijn
moeder was zenuwachtig.
‘We komen wel op tijd bij de Heer van het Duister,’ suste mijn vader haar. We liepen het winkeltje in. ‘Ah...’ klonk er een krakerige stem uit het schemerduister. ‘Jufvrouw Zwarts. Wat komt u al vroeg. Ik had u pas over acht jaar verwacht,’ zei de man van wie de stem was.
‘Ja, ja,’ zei mijn vader ongeduldig,‘we komen voor een toverstok.’
Olivander pakte een meetlint. ‘Toverstokarm?’
‘Geen idee,’ zei ik zacht. Olivander pakte een rol perkament en een ganzenveer. Hij gaf het aan mij. ‘Kan je schrijven?’
Ik knikte. ‘Een woordje. Zwerkbal,’ antwoordde ik verlegen.
‘Schrijf maar op,’ zei Olivander. Ik hield de ganzenveer beet met mijn rechterhand, en schreef: Zwerkbal. Het stond er slordig, het schreef ook niet lekker. Nu deed ik hetzelfde met links.
‘Ik ben links,’ zei ik. Het woord stond netter op papier en het had lekkerder geschreven.
‘Links dus,’ mompelde Olivander. ‘Daar zijn minder stukken voor...’ Hij mat de afstand van mijn kin naar mijn pols, en nog een maar maten. Toen liep hij weg en pakte een lichte, dunne stok. ‘Taxushout, Feniksveer, vijfentwintig centimeter, buigzaam.’
Toen ik ermee zwaaide werd een kast omver geblazen. Na vier stokken kwam Olivander weer aanzetten met een ander.
‘Beukwilgenhout, Fenikstraan, tweeëndertig centimeter, lichtbuigzaam,’ verklaarde hij. Ik zwaaide ermee. Er schoten bloemen uit die de hele winkel opfleurden. ‘Perfect!’ zei Olivander. Mijn ouders rekenden de stok af.
Toen we buiten stonden giechelde ik.
‘Wat?’ vroeg mijn vader.
‘Olivander lijkt op Olifant,’ giechelde ik. Mijn ouders grijnsden. Ze wisten dat ik blij was.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.