FanFic.nl

Only you.[Eind]

Hoofdstuk 16. Party!

Vrolijk klopte ik aan bij het 1D house. Een wat slaperig Harry deed de deur open.
'Dag Hazz.' zei ik vrolijk.
'Hoi Tins.' zei Harry glimlachend.
'Is Niall al wakker?' vroeg ik terwijl ik mijn jas en schoenen uit deed.
'Nee geloof het niet.' antwoordde hij.
'Kom eens hier.' zei Harry. Ik draaide me vragend om terwijl ik eigenlijk gelijk naar de trap wou lopen.
Hij stond met zijn armen wijd en kwam op me af lopen.
Glimlachend sloeg hij de armen om mij heen.
'Rustig Hazz.' lachte ik.
Harry liet gelijk weer los.
'Sorry.' zei hij geschokt.
'Geeft niet hoor. Ik ga nu naar boven.'
Harry knikte en liep terug naar de woonkamer. Ik liep naar boven en stopte voor de deur van Niall.
Zachtjes klopte ik aan.
Na een paar minuten werd er niet open gedaan, dus ik deed zelf open.
Ik kon nog niet eens hallo zeggen of er werd een kussen naar mijn hoofd gegooid.
'Rot op man!' zei Niall geïrriteerd.
'Sorry, ik ga wel weer.' antwoordde ik beledigt.
Ik wist wel dat hij dacht dat ik een van de jongens had, maar ik wou hem verrassen.
'NEE!' zei hij gelijk geschokt en hij ging gelijk rechtop zitten.
'Sorry Tins.' zei hij,
Hij gooide de dekens af en liep naar mij toe.
Ik glimlachte.
'Ik heb je gemist meisje.' zei hij. Hij klonk dromerig.
Langzaam raakte zijn liepen de mijne.
'Ik jou ook hoor.' zei ik.
Hij glimlachte tevreden en leidde me naar zijn bed.
'Dus vertel, hoe voelt het nou om vrij te hebben?' vroeg ik. Ik deed net alsof ik een microfoon had en richtte hem nu op Niall.
Hij beet speels in mijn vinger.
'Au.'zei ik lachend.
'Ik ben klaar met de media Tinsley Hankin.' zei hij.
Hij duwde me naar achteren en hing over mij heen.
Zachtjes gaf hij kusjes op wang, neus, voorhoofd en mond.
Ik keek hem in zijn hemelsblauwe ogen aan en vroeg me onbewust af of het kindje dezelfde mooie blauwe kleur zou hebben.
Ongetwijfeld wel.
'Waar denk je aan?' vroeg hij.
Ik glimlachte.
'Of ons kindje ook jouw mooie hemelsblauwe ogen heeft.' zei ik.
Niall lachte en gaf me weer een kusje.
'Of het heeft de bloedmooie bruine ogen van jou.' zei hij.
Ik schudde mijn hoofd.
'Ik denk het niet hoor. Jij bent mister Perfect met je mooie Ierse blauwe ogen.' zei ik.
Ik duwde hem opzij zodat hij deze keer onder mij kwam te liggen.
'Mister Perfect is misschien ook een beetje overdreven.' zei Niall.
Ik glimlachte en schudde mijn hoofd.
Voorzichtig gaf ik hem deze keer kusjes.
'Weetje, ik heb honger, heb jij ook zin om wat te eten?' vroeg hij plotseling en hij stond op.
'Ja denk het.' zei ik plots verbaasd.
Niall glimlachte.
'Wat dacht je van een lunch in Nando's?' vroeg hij.
Ik knikte enthousiast.
Hij trok snel wat kleren aan.
'Kom.' zei hij.
Ik verliet het bed en liep samen vrolijk met hem naar beneden.
'Wij gaan naar Nando's.' riep Niall in het algemeen .
Voor de andere jongens ook maar antwoord kon geven liepen we samen de deur al uit.
'Zeg Niall, ik moet nog ongeveer 4 maanden, heb jij al nadacht over een naam?' vroeg ik terwijl we verlieft over de straten van Londen liepen.
'Eigenlijk niet Tins.' gaf hij toe.
Ik glimlachte.
'Ik denk dat je daar dan maar eens over na moet gaan denken Nialler.' zei ik.
Hij glimlachte naar me.
'Zal ik doen lieverd.'
We liepen samen naar Nando's.
Niall deed de deur open zoals een echte heer zou doen.
Ik liep naar binnen en maakte een korte beleefde buiging.
Niall lachte en pakte mijn hand weer.
'Tafel voor twee graag.' zei hij tegen degene die dat regelde. Ik was te verlieft om te bedenken hoe dat heette.
De man wijste ons een plek aan en ik ging vrolijk aan de tafel zitten. Samen bestelden we wat te eten en toen het werd gebracht bracht ik het gulzig naar binnen.
Ik was al lang niet meer in Nando's geweest en hun eten liet me smelten, maar misschien kwam dat ook door de jongen die tegenover mij zat.
'Je geniet.' zei Niall.
Ik knikte.
'De laatste keer dat ik hier was is super lang geleden, laat me genieten!' zei ik.
Hij pakte glimlachend mijn hand vast.
Zo zaten we een tijdje te eten. Mensen staarden ons jaloers aan. Iedereen zou de relatie willen hebben die wij hadden, gewoon, gelukkig, zonder stres over geld of over de toekomst, alles was perfect.
Toen we klaar waren rekende Niall af.
'Wacht even Niall, ik ga nog even snel naar de wc.' zei ik gehaast.
Niall knikte glimlachend naar me en ik liep naar het damestoilet.
Zuchtend keek ik mezelf in de spiegel. Wat zag ik er dik opgemaakt uit, zo truttig.
Ik voelde me vol, opgeblazen, maar niet misselijk. Het was een raar gevoel.
Zuchtend waste ik mijn handen en liep ik terug naar Niall.
Ik pakte zijn hand vast en we liepen vrolijk over straat.
'Heb je zin om vanavond mee te gaan naar een feestje?' vroeg hij.
Ik keek hem aan.
'Wat voor een feestje?' vroeg ik.
'Gewoon, een feestje, het is niet groot ofzo, zo'n honderd mensen ofzo.' zei hij.
Ik lachte.
'Paar honderd mensen, komt hij met z'n klein feestje.' lachte ik.
Niall glimlachte.
'Het lijkt me heel leuk om met je mee te gaan, maar ik denk niet dat ik mag.' zei ik.
Zijn gezicht had een waas van teleurstelling.
'Ik kan het altijd vragen.' zei ik.
'Ik hoop het zo, iemand wil je ontmoeten.' zei hij met een grijns.
'Iemand?' vroeg ik vaag.
'Niet zomaar iemand.' zei hij grijnzend.
'Vertel!' zei ik.
'Wacht maar, als je niet mag vertel ik het je.' zei hij terwijl we doorliepen.
'Toe Niall' smeekte ik.
Hij schudde zijn hoofd.
'Ik mag... toch... niet.'
Ik stond stil.
Niall keek me verbaasd aan.
'Tins, is er iets?' vroeg hij bezorgt.
Voorzichtig legde ik mijn hand op mijn buik.
Ik wist niks te zeggen, tranen kwamen in mijn ogen.
'Tins?' vroeg Niall.
Woorden kon ik niet vinden. Dus ik greep zijn arm en legde hem op mijn buik neer.
Ook hij was stil.
'Tins...' sprak hij zachtjes uit.
Ik sprong in zijn armen, zo blij was ik.
Hij zei nog steeds niks.
Er stroomden tranen over mijn wangen.
'Ik ben zo blij Nialler.' zei ik snikkend.
Eindelijk, eindelijk had het kindje ons laten weten dat het er echt was.
Eindelijk...
Ik liet hem weer los en keek hem aan.
Hij glimlachte naar me.
Er liep een traan over zijn wang.
Ik veegde hem lachend weg en gaf hem een kus op zijn wang.
Niall zakje langzaam op de grond en drukte zijn lippen zachtjes tegen mijn buik.
Ik glimlachte en liet hem me aankijken.
Hij stond op en kuste mij ook.
'Ik ben zo gelukkig met jou.' zei hij.
Hij had die twinkeling weer in zijn ogen, die twinkeling die ik zo gemist had...
Ik gaf geen antwoord, maar legde mijn hoofd op zijn schouder en zo liepen we terug naar het 1D house, het zag er belachelijk uit, maar de paparazzi kon me wat.
Eenmaal thuis vertelde Niall in alle geuren en kleuren aan de jongens dat de baby eindelijk schopte.
Ik keek glimlachend toe met mijn mobiel in mijn handen.
Ik had me moeder al gesmst, of ik mocht, maar ik rekende er niet op.
Het duurde niet lang voor ik een bericht terug had.
Tuurlijk mag je heen.
Als je maar let op je zelf.
Dus geen alcohol, en als je moe
bent kom je naar huis .
Afgesproken?
Xx

Ik glimlachte.
Prima, als ik moe ben kom ik thuis.
En ik zweer je, geen alcohol.
Xx
Vrolijk drukte ik op verzenden .
'Nialler, heb je even tijd? Ik mag mee.' zei ik.
Hij keek me vrolijk aan.
'Dus jongens, weten jullie misschien wie mij wil ontmoeten?' vroeg ik terwijl ik een blik wierp op Niall's gezicht.
'Natuurlijk weten we dat, maar als Niall het je niet wil vertellen doen wij dat ook niet.' lachte Harry.
'Tuurlijk,' mompelde ik.
Die middag duurde lang, ik wou weten wie mij wou ontmoeten. Maar toen het het einde van de dag was en ik voor de spiegel naar mezelf keek voelde ik me zenuwachtig.
Hij had gezegd dat het niet zomaar iemand was.
Een speciaal iemand die mij wou ontmoeten, ik had geen idee waar hij het ook maar over had.
'Je ziet er geweldig uit.' zei een stem.
Ik hoefde me niet om te draaien om te zien wie er stond, ik kon het in de spiegel zien.
Niall ging achter me staan.
Hij sloeg zijn armen om me heen en liet zijn handen op mijn buik rusten.
'Vind je?' vroeg ik onzeker.
Hij knikte en gaf me een kusje op mijn wang.
Ik glimlachte.
'Zeg lovebirds, komen jullie nog?' het was Harry.
Ik glimlachte en knikte.
We liepen samen naar buiten. Voor de deur stond een grote limo.
'Jezus, je zei dat het een klein feestje was!' zei ik.
'Maar daarom kunnen we nog wel een groot entree maken.' zei hij grijnzend.
'Natuurlijk.' grijnsde ik.
We stapten de auto in en reden naar het feest.
Niall liet me uitstappen en pakte mijn hand vast.
'Niall, ik ben zenuwachtig.' gaf ik toe.
Hij gaf me een kusje.
'Niet zenuwachtig zijn, hij is heel aardig.' zei hij.
Over wie had hij het?
'Hij?' vroeg ik.
Niall trok me grinnikend naar binnen.
Muziek drong door in mijn oren. Heel veel mensen stonden al te dansen, al was het aardig vroeg.
'Wil je wat drinken?' vroeg hij me.
Ik glimlachte en knikte.
We liepen naar de bar.
'Een cola, en een water.' zei Niall.
De barman knikte en schonk ons het drinken in.
Ik nam een slok van het koude water.
'Tinsley?'
Ik herkende de stem in eerste instantie niet maar toen ik me omdraaide stond ik oog in oog met iemand die ik wel degelijk kende.
'Hoi. Justin.' zei hij en hij stak zijn hand uit.
Geschokt schudde ik hem.
'Hee Niall, je vriendin is een beetje, tja...' zei hij lacherig.
'Ze is gewoon een beetje verlegen.' antwoordde hij.
Ik schudde mijn hoofd en liet zijn hand los.
'Sorry.' verontschuldigde ik me.
'Geeft niet, ik ben het gewend. Maar jij bent Tinsley dus?' zei Justin.
Ik knikte glimlachend.
Het feit dat ik oog in oog stond met tieneridool Justin Bieber verraste me niet zo, alleen het feit dat hij me eens wou ontmoeten vond ik eng. Ik was bang dat hij verwachtingen van mij had.
'Is dit jouw feest?' vroeg ik aan hem.
Hij knikte.
'Woow.' zei ik verbaasd en ik keek rond.
Het was een grote zaal met alles erop en eraan.
Eerst wou ik vragen hoe hij dat wou betalen, maar dat was overbodig.
De avond was perfect. De jongens hadden het gezellig, al waren die half dronken.
Niall niet, voor eens, hij was aangeschoten, maar niet dronken. Ik had het gevoel dat hij het voor mij deed.
Hij kwam bij me staan.
'Vind je het leuk hier?' vroeg hij me.
Ik keek hem aan en knikte.
'Kom eens.' zei hij.
Hij trok me mee naar een plek waar het stil was.
Geen muziek, of iets, gewoon Niall en ik.
Hij kuste me zachtjes.
Nu er geen keiharde muziek door mijn lijf heen denderde voelde ik me heen zwak, kwetsbaar.
Misschien moest ik maar naar huis gaan en op bed liggen.
'Niall, ik denk dat ik naar huis ga.' zei ik.
Ik voelde me helemaal niet meer goed.
'Tins, gaat alles wel goed met je? Je bent zo wit...' zei Niall.
Ik knikte een beetje afwezig, al sprak het zweet me uit en vormde de kleine witte vlekjes zich weer voor me ogen.
'Tins?'
Het leek alsof de stem van Niall heel ver weg was, en steeds verder, tot ik helemaal niks meer hoorde.

Reacties: