FanFic.nl

Until Death Do Us Apart

O1: A Warm Cup of Thee

Zayn liep alvast langs me de deur door naar de woonkamer. Ik deed mijn sjaal af, mijn handschoenen uit en tenslotte mijn jas en hing ze op de houten kapstok rechts van me. Direct daarnaast bevond zich een toilet, met op de deur een leuke foto van de band. Ik draaide me even om, om ernaar te kijken en een gevoel van genegenheid overspoelde me. De jongens waren als familie voor me.
‘’Harry? Wil je thee?’’ Hoorde ik Zayn roepen vanuit de woonkamer. Ik glimlachte, altijd als ik hier kwam vroeg hij me of ik thee wilde. En altijd antwoordde ik met: ‘’Ja, zonder suiker!’’
Opgetogen liep ik de woonkamer binnen, waar de geur van wierrook nog wat extra werd versterkt. Het rook naar vanille en ik voelde mezelf er van binnen rustig van worden. Ik keek even de knusse woonkamer rond. Hij was niet groot, integendeel, maar heerlijk knus. Aan de linkerkant stonden twee donkerrode, leren banken, waardoor ze een zithoek vormden. In het midden stond een eikenhouten tafel, met een simpel bloemetje erop. Tegenover de meest linker bank stond een reusachtige plasma tv, in een kast van de Ikea. De verschillende plankjes waren gevuld met Boeddha beeldjes en hier en daar stond een ingelijste foto. Het raam links tussen de tv en de bank in gaf uitzicht op de witte straat, waar fonkelende sneeuwvlokjes rustig naar beneden dwarrelden. De kinderen en hun ouders zag ik niet meer, maar het was waarschijnlijk ook al wel bedtijd voor hun, aangezien het acht uur ’s avonds was. Ik liet me zakken op de bank die tegen de muur aan stond, recht tegenover de televisie en focuste me op het geluid van Zayn die thee inschonk. Ik keek even naar rechts, waar een muur de scheiding tussen woonkamer en keuken aangaf. Zayn’s huis had bijna geen deuren, wat het naar mijn idee alleen maar knusser maakte. Ik kon de keuken vanuit hier net niet zien, maar mijn oog viel wel op de mahoniehouten eettafel die in het midden van de kamer stond. Er stonden vier hoge, houten stoelen aan en een mooi boeket witte rozen decoreerde de tafel precies zo, dat het klopte. Naast de tafel, tegen de zilver behangen muur aan, stond een bureau met daarop een laptop. Naast het bureau stond een staande lamp, met een prachtige rode kap erop. Ik zat me net te bedenken waar de wierookgeur vandaan kwam, toen Zayn glimlachend met een donker dienblad aan kwam lopen. Twee koppen dampende thee kwamen me te gemoed, samen met de vriendelijke en opgetogen verschijning van mijn beste vriend. Hij zette het dienblad op de tafel en ging naast me in de kleermakerszit zitten, zodat hij naar me toegedraaid zat. Ik volgde zijn voorbeeld en legde mijn ene been onder mijn lichaam, zodat ik ook naar hem toegedraaid zat. We keken elkaar een paar tellen aan en vlinders raasden opnieuw ongeduldig tegen de wand van mijn maag aan. ‘’Dus, hoe was je dag vandaag?’’ Vroeg Zayn, terwijl hij met een draadje van zijn shirt begon te spelen. Ik dacht even terug aan vandaag en kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk niets had gedaan. Ik was wakker geworden, had met mijn ouders een film gekeken, had nog even op mijn kamer geoefend met het zingen en toen was er al het avond eten. En toen kwam ik hier. ‘’Niet echt veel, eigenlijk. Vooral even geoefend.’’ Een klein beetje zenuwachtig staarde ik naar Zayn’s handen, die nog steeds aan het draadje friemelden. Hij knikte en keek me toen aan, waarbij ik haast verdronk in zijn prachtige, hazelnoot bruine ogen. Zijn pupillen waren diepzwart en vrij groot, waardoor hij op een schattige jonge puppy begon te lijken. Ik zag dat één lok van zijn haar de verkeerde kant op stond en direct begonnen mijn stoute gedachten door mijn hoofd te spoken. Over hoe ik die lok de andere kant op zou strijken. Over hoe hij dan mijn hand vast zou pakken en over hoe we elkaar dan teder en zacht begonnen te kussen.
‘’Waar zit je met je gedachten?’’ Zayn’s stem deed me even opschrikken en verlegen besefte ik me dat ik wel heel vreemd naar hem moet hebben gestaard. Ik keek Zayn diep in zijn ogen aan en even dacht ik dat ik ook bij hem een stukje verlangen zag. Heel even. Maar dat was onmogelijk.
‘’Ik wilde je eigenlijk vragen wat jij dan hebt gedaan vandaag.’’ Zei ik, terwijl ik me omdraaide en mijn kop thee van de tafel pakte. Ik gaf die van Zayn ook aan hem en toen onze vingers elkaar even aanraakten, voelde ik hoe mijn hart één tel oversloeg. Het moest niet gekker worden.
‘’Ik heb eh.. Nagedacht.’’ Ik draaide me weer naar Zayn toe, wiens ogen naar beneden geslagen waren. Ik snapte niet helemaal wat hij bedoelde en een deel van mij zei dat hij over mij nagedacht zou kunnen hebben. Over dat hij me misschien wel zag zitten. Maar het logische, meest realistische deel van mijn verstand vertelde me, dat het onmogelijk was dat Zayn hetzelfde voor mij voelde als ik voor hem. ‘’Waarover?’’ Ik bleef hem aankijken, terwijl hij voorzichtig een slokje van zijn thee nam. ‘’Mezelf. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet vertellen, Harry.’’ Opnieuw krioelde mijn maag van de vlinders bij het horen van mijn naam, die hij overigens nooit gebruikte in een normaal gesprek. Zayn noemde mensen alleen bij de voornaam als hij echt serieus was, wat nu dus het geval was en wat me alleen nog maar nieuwsgieriger maakte. Hoop bloeide in me op als een pasgeboren lammetje, maar ik hield mezelf voor dat ik iedereen voor de gek hield. Als automatisch verplaatste ik mezelf in dezelfde houding als Zayn, zodat ik iets dichter bij hem kwam te zitten en onze knieën elkaar net niet raakten. Mijn blauwe broek stak mooi af bij zijn donkere jeans en het gevoel van genegenheid overspoelde me alweer. ‘’Ik ben je beste vriend. Beste vrienden vertellen elkaar alles, zelfs als het moeilijk is. Je kan me vertrouwen, Zayn.’’ Het besluit om zijn naam te noemen viel als een ster uit de hemel, want het leek alsof hij daardoor de moed bij elkaar verzameld had om het me te vertellen.

Reacties: