Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Useless wish, dramatic story twist.. » Twenty-four.
Useless wish, dramatic story twist..
Twenty-four.
Drie dagen later zat ik weer op mijn vertrouwde plek achterin de collegezaal. Ein-de-lijk! Overal waar ik kwam keken mensen me aan, begonnen ze te fluisteren en giechelde allerlei meisjes toen ik een blik wierp om te kijken wat de oorsprong van het geluid was. Sommige hadden het aangedurfd me aan te spreken, maar meer dan ‘Hai’ en ‘Hihi ‘ kwam er niet uit hun strot. Rollende met mijn ogen had ik ze een vriendelijke glimlach gegeven en was doorgelopen. Geen aandacht aan schenken, had Harry me gezegd. Al waren we allemaal al rond de 18/19/20 jaar oud hier op de Uni, dat waren de jongens ook. En het feit mocht zo zijn, dat de meeste vrouwelijke studenten mijn geliefde vrienden nogal knap vonden. En het toeval had zo mogen zijn, want nu hadden ze een link naar de knappe jongens gekregen. Ik. Ik en mijn leuke, eenzame schoolleventje.
‘Don’t let them get to you. They only wanna be your ‘friend’ ‘cause you know us. Be careful who to talk to Liz, please.’
Een klap met mijn roze pumps konden ze krijgen, in hun gezicht, met natuurlijk een handtekening voor op hun posters. Grinnikend om het vreselijke idee had ik me een weg gebaand door de studenten, richting de zaal waar over minder dan 10 minuten mijn laatste college van de dag zou beginnen. Ik was te vroeg, zoals altijd. Maar vandaag vond ik het niet erg. Vandaag was ik dankbaar voor elk rustige momentje dat ik kon pakken. Zonder al te veel geluid te maken had ik me weer op de houten stoel achterin de hoek laten zakken, waar ik nu met mijn MacBook op schoot wachtte tot de rest van de groep binnendruppelde. Veel aandacht besteedde ik niet aan ze. Ik had wel wat beters te doen. Met een gigantische glimlach scrolde ik over de site van de EMA’s, waar genoeg foto’s van mij en de jongens op terug te vinden waren. Onbewust stroomde de warmte van die avond terug mijn lichaam in. Het gevoel dat Harry me had gegeven toen hij me uit de auto hielp en me zo liefdevol had vastgehouden was het beste gevoel op aarde geweest, zonder twijfel. Ook waren er op de site live verslagen te vinden van Josh Hutcherson, die ons ook nog had aangesproken. Van de afterparty waren er geen foto’s online gezet, wat misschien maar goed was ook. Gniffelend dacht ik terug aan alle dronken sterren en managers die daar hadden rondgezwalkt en zich uit hadden geleefd met de karaoke-set die ergens achterin de zaal wat neergezet. Ik staarde naar Harry en zijn perfecte glimlach. Zijn haar, zijn lichaam, de manier waarop hij keek, alles was zo.. Perfect. Zelfs de foto’s waar ik ook op stond. Ik vond ze mooi. Ik was jaloers op het meisje in het roze jurkje, terwijl ik het zelf was. Dat was hoe het leven moest zijn toch? Herinneringen creëren met de mensen die je liefhebt. De mensen die je gelukkig maken en daar zonder spijt op terug kunnen vallen als je het even niet meer zag zitten? Er zonder spijt naar kunnen kijken en denken: Wat was dat geweldig.. Er zonder spijt naar kunnen kijken en denk-..
‘That girl looks just like you, you know that? Have to admit, you’re way prettier than she is, so don’t worry.’
Met een klein sprongetje in mijn stoel schrok ik wakker uit mijn wereldje. Nick stond met een grijns op me neer te kijken en liet zich in de stoel naast me zakken. Verbaasd om het feit dat hij naast me kwam zitten of verrast over dat hij zijn vrienden achter zich liet, schraapte ik m’n keel.
‘Yeah, uhm.. Thanks? I guess? Where are your friends?’
Hij wees naar de voorkant van de zaal, waar een paar jongens als een stelletje apen aan elkaar aan het plukken waren. Het zag er ontzettend stom uit, maar op de een of andere manier toch lachwekkend.
‘Do I need to tell you more or..?’
Lachend schudde ik mijn hoofd. Snel klapte ik mijn MacBook dicht en richtte me weer op de jongen naast me, die met volle interesse naar me zat te kijken. Zijn perfecte blonde haar was niet te lang, maar hing langs zijn niet-lelijke gezicht. Zo vlug als die gedachte op was gekomen, zo vlug was hij ook weer weg. Harry. Harry. Harry. Mocht dat weer even duidelijk zijn. Mijn ogen liet ik weer op zijn gezicht rusten, toen hij sprak.
‘So stranger, where have you been?’
‘Oh, you know.. Just.. Around. Needed some time to sort things out. But I’m here now, right?’
Nick schonk me een glimlach.
‘So I’ve heard. Rumours told me you and some dude named Styles are in a relationship. What’s the deal with his name anyway?’
Ik kon het Nick niet kwalijk nemen dat hij Harry niet kende. Ik bedoel, voor zover de mensen hier op school dachten heeft hij hier nooit een voet in het gebouw gezet. En bovendien, hij zit in een boyband. Alleen meisjes - en Clark Franklin uit jaar één - luisterde naar die zoetsappige muziek.
‘His name is Harry for the record, his last name is Styles. Don’t judge him, he’s amazing. And yes, he’s my boyfriend! Long story tho, don’t want to bother you with that if you don’t mind.’
Dat liet hij even op zich inwerken.
‘Maybe you could tell me one day with a cup of coffee or something. But back to the point: Harry Styles.. I know that name.. Is he famous or something?’
‘Yup.’
Makkelijker kon het niet, toch? Nick mocht dat best weten. De hele Uni had het erover, dus waarom ook niet.
‘NO WAY! HE’S THAT ONE ERECTION GUY! AM I RIGHT?!’
De zaal viel met een klap stil en iedereen keek onze kant op. Awkward.. Wat nog ongemakkelijker was, is dat ik opeens heel hard moest lachen. Nee, niet zo lieflijk als ik meestal deed, maar écht hard. Hysterisch als ik was en blijkbaar ook heel grappig, stak ik Nick aan en zaten we als twee debielen te bulderen. Als een kogel klonken we door de hele collegezaal heen, waardoor zelfs mijn docent, die net binnen kwam wandelen doorhad ik dat ik er weer was. Nick sloeg snel zijn hand voor zijn mond om zijn lach te smoren.
‘Glad to have you back with us, Miss Paper, I hope you enjoyed your week off?’
Zo rood als een tomaat hield ik wijselijk mijn mond dicht en liet me iets verder wegzakken in het houten stoeltje waar ik inzat terwijl ik mijn duim de lucht instak. Hoofdschuddend keek Dr. Peppocon me nog even aan voordat hij naar zijn ‘altaar’ liep om daar zijn zooi op uit te stallen. De rest van de studenten staarde me nog even verbaasd aan, maar vonden ons toen blijkbaar niet boeiend genoeg meer en gingen ook rustig door waarmee ze in de eerste instantie bezig waren geweest. Nick haalde toen eindelijk zijn hand voor zijn mond vandaan en keek me voldaan aan.
‘No, but serious Liz! I’m right, right?’
‘No! You’re not! It’s One Direction. One Erection is wrong in só many ways! Dude..’
Nog steeds wat nalachend klapte hij mijn MacBook weer open en staarde naar de nog openstaande foto’s van afgelopen week. Toch vroeg ik me af hoe hij ze eigenlijk kende.
‘How do you know them anyway? Are you.. Are you gay, Nick?!’
Met plezier van mijn net ontdekte geheimpje keek ik hem met glimmende oogjes aan.
‘NO! No, God, no! Liz, no. No offense, but I’m as straight as a banana.. Wait. A banana isn’t straight.. Ehm, as straight as a.. As straight as a building. A straight building of course. Damn! Well, you get me, right?’
Nog steeds lachend keek ik hem aan. Wat een figuur! Hikkend gaf ik hem een positief gebaar dat hij zijn verhaal kon vervolgen.
‘Well, you may not know this, but I’m the coolest big brother in the world. I have two little sisters, Amy and Ruth. They’re absolutely in love with those nitwit boyfriends of yours, so once in a while I’m pretending to be one of them, the blonde one, what makes them pretty happy. It’s not cool, I know, but it makes their day, so I’m sacrificing myself every once in a while to keep them satisfied until I have enough money to buy tickets to their new concert. That’s about it. So NO, I’m not gay.’
Met bewondering had ik zijn verhaal aangehoord. Allereerst was dat het schattigste wat ik ooit had gehoord. Ten tweede: Nick als grote broer leek me eigenlijk heel aandoenlijk. En als laatste: hij deed Niall na!
‘Wait, so you pretend to be Niall, just to keep your sisters happy? Wow Nick, that’s the coolest thing I’ve ever heard in my life.’
Met een handgebaar wuifde hij het wel alsof het niets was en keek weer naar mijn computerscherm, waar de foto’s nog steeds op open stonden.
‘Anyways.. If I may say so, you look absolutely stunning in that dress. A shame Hí¡rry’s your boyfriend.’
Hij knipoogde naar me om aan te geven dat het een grapje was, waar ik opgelucht adem door haalde. Nick was leuk, heel leuk, maar niemand kon op tegen mijn liefste, knapste en meest fantastische Hazzabear. Daarentegen was ik wel blij dat ik een vriend had gevonden hier op school. Misschien maakte het de dagen wat minder lang en saai.
‘Thanks Nick, for cheering me up. I really needed that.’
Dankbaar schonk ik hem een glimlach.
‘No problem L, anytime. By the way.. Do you mind me sitting here for the rest of the semester? I really need to work on my grades, plus: it’ll be fun hanging out with you. See me as.. Your new personal entertainer.’
Ik wilde net mijn mond opentrekken, toen Dr. P door de speakers van de zaal heen knalde.
‘If Mr. Peters and Mrs. Paper could shut their little mouths as well? I’d like to start.’
Nick keek op naar de oude baas die voorin de zaal met zijn brilletje op zijn neus ons aan stond te kijken met een nogal norse blik op zijn gezicht. Hij stak zijn duim op ten goedkeuring en zakte toen naast me neer, terwijl we beide onze MacBooks er weer bij pakten. Als antwoord op zijn vraag, typte ik het voor hem in en liet het aan hem zien.
I’m glad you’re sitting with me.
Nick keek me lachend aan en richtte zijn blik toen weer op de man voorin de zaal, druk meetikkend op zijn toetsenbord. Opletten deed ik niet echt. Ik was nog steeds met mijn hoofd bij Nick en zijn twee zusjes. Hij spaarde voor kaartjes voor het aankomende concert van de jongens? Die kon hij krijgen ook. VIP all the way. Nu was het voor mij nog een kwestie om Harry zover te krijgen dat hij Nick niet neerknalde uit jaloezie of iets dergelijks. Maar dat moest goed komen. Daar had ik zo mijn maniertjes voor.
Reacties:
‘No! You’re not! It’s One Direction. One Erection is wrong in só many ways! Dude..’
die zin OMG zooo lollig haha.snel verder
xxxx