FanFic.nl

The Story Of Isabella

Chapter 11: I Just Haven't Met You Yet

Ik glimlachte de volgende morgen echt niet meer. Ik had een kater van hier tot Tokio en weer terug. Ik droeg de hele dag een zonnebril aangezien het kleinste licht veel te fel is. Vreselijk was dat, maar het moest, want hoeveel make-up ik ook deed, het was nog zichtbaar als de dag van gisteren. Ik voelde me vreselijk. Ik kwam Luke nog tegen en hij was aan het flirten met Neela, professor Neela. Ik keek er met een zuur gezicht naar en hoopte met heel mijn hart dat ik hem nooit meer zou zien. Niet in dit leven en niet in een volgend leven. Alsjeblieft doe me een lol. Ik wist wel beter. Ik had Grace vertelt over mijn plan om naar Ierland te gaan en ze vond het een prima idee. Ierland, het huis je van mijn moeder was een perfecte place om naartoe te gaan. Ook omdat er rust in de omgeving was. Misschien ging ik wel de boel een beetje verkennen, opnieuw, niet dat ik het niet kende of zoiets, want we kwamen er elke zomer. Dan was het heerlijk om in het meer te zwemmen. Ik had er nu al zin in, even wat tijd voor mezelf. Ik nam natuurlijk een lekker voorraadje bloed mee want dat had ik hoe dan ook nodig als vampier zijnde. Ik keek Luke kwaad aan en liep naar mijn kluisje, ik ging alles leeghalen. Ik was niet zo iemand die alles ging bewaren. Die alles altijd alles als een herinnering zou willen houden. ‘Heej, gaat het nog een beetje met je, we hebben vanavond je afscheidsfeestje’, zei Grace. ‘Ja, dan ga ik heen’, zei ik grijnzend. ‘Heej daar heb je Toine, je weet wel die Engelse stagiair waar ik het over had, of waar we het laatst over hadden’, zei Grace. ‘Oh ja, hij is inderdaad een hunk’, zei ik grijnzend. ‘Is het niet wat voor jou?’, vroeg Grace. ‘Weet je ik doe het maar eens even rustig aan op boyszone’, zei ik. ‘Na Luke’, zei Grace. ‘Na Luke ja’, zei ik. Maar er was geen ontkomen aan, hij was en is knap. ‘Heej, ik heb gehoord dat je van school af gaat?’, vroeg Toine. ‘Ja dat klopt’, zei ik. ‘Waar ga je nu heen?’, vroeg Toine. ‘Ik ga naar Ierland en daar een tijdje wonen’, zei ik. ‘Wonen?’, vroeg Toine. ‘Ja, mijn moeder heeft er een huisje en daar ga ik een tijdje wonen, dit huis is verkocht en ik heb genoeg geld voor de komende paar maanden in elk geval, of misschien wel jaren’, zei ik. ‘Ga je niet werken?’, vroeg Toine. ‘Misschien’, zei ik. ‘Misschien, maar weet je toevallig ook waar in Ierland, want ik eh ga ook naar Ierland deze vakantie en ga backpacken’, zei Toine. ‘Oh wat toevallig’, zei ik met een knipoog naar Grace. ‘Strandhil, ik weet niet of je dat kent?’, vroeg ik. ‘Dat ligt toch aan de kust’, zei Toine. ‘Ja, vlakbij de zee’, zei ik. ‘Maar is het daar niet koud?’, vroeg Toine. ‘Nee joh, lekker juist’, zei ik. ‘Ik ga ook naar Strandhil, misschien kunnen we daar wat afspreken’, zei Toine. ‘Ja, misschien wel, maar ik ga morgen al, misschien moeten we even nummers uitwisselen zodat we elkaar kunnen bereiken’, zei ik. ‘Dat is geen slecht idee, wacht even’, zei Toine. Ik glimlachte toen hij mijn mobiel pakte en zijn nummer bij mijn contactenlijst toevoegde en ik deed hetzelfde bij hem. ‘Misschien tot dan dus’, zei ik. ‘Heel veel plezier en ik hoop je nog te zien’, zei Toine. ‘Ja, dat zou leuk zijn’, zei ik grijnzend. Ik glimlachte nog een keertje naar hem en toen ging ik naar mijn kluisje waar Grace me opwachtte. ‘En is ie leuk of niet’, zei Grace. ‘Ja hij is leuk’, zei ik grijnzend en ik leegde mijn kluisje door alles wat weg kon weg te gooien. Ik had al een hele hoop op internet te koop aangeboden, van de boeken die ik niet nodig had. Ik had nu helemaal niets meer nodig.

Het was een gezellig feestje zonder Luke. Ik merkte dat ik hem toch wel miste. Ik had niet zoveel hoofdpijn meer als vanochtend, maar het incident van gisteravond weerhield me niet om nu even een glaasje rode wijn te drinken met een scheutje bloed. Ik vond het altijd heerlijk. Ik had een voorraad bloed verborgen in limonadeflesjes. Sommige vermomd in waterflesjes. Het ging meet het vliegtuig in. Ik weet dat het riskant is aangezien de douane streng is met het controleren van de bagage en de hoeveelheid vloeistof, maar daarom checkte ik deze bagage ook in en ging die niet mee als handbagage. Ik zou van te voren een hoeveelheid wijn met bloed drinken zodat ik flink op krachten zou komen en dan zou ik het wel een paar uur redden. Het was niet zo lang vliegen naar Ierland. Strandhil zo heette het kleine dorpje in Ierland waar ik naar toe ging, maar ik ging eerst backpacken. Net als Toine, het was een superidee van hem geweest. Ik nam afscheid van Grace. ‘Dit afscheid is niet voor eeuwig hoor’, zei ik. ‘Wat als je nou niet meer terug komt’, zei Grace. ‘Ik kom terug, dat beloof ik’, zei ik. ‘Geloof ik graag, dat je het belooft, maar ik wil wel graag dat je heelhuids terug komt en niet bent afgeslacht door wolven’, zei Grace. ‘Geloof me, dat doe ik niet’, zei ik. ‘Dat is je geraden anders ga ik ze allemaal stuk voor stuk af en vermoord ik ze eigenhandig’, zei Grace. ‘Grace dat is heel lief wat je zegt maar je weet ook wat die wolven kunnen doen, ze zijn niet zachtzinnig en laat ze niet je toekomst vergallen en laat je niet op de kop zitten door professor Neela en Luke Matthew, zou je dit aan Luke willen geven’, zei ik en ik gaf haar een brief. Ik glimlachte naar Grace. ‘Dont wurry, je hoeft niet te denken dat ik terugkrabbel van onze relatie, hij is nu officieel mijn ex-vriendje’, zei ik. ‘Gelukkig’, zei Grace. ‘En laat je niet op de kop zitten door Loran, als hij ooit iets doet dat jou of mij niet aan staat dan ben ik weer op snel en sprong terug’, zei ik. ‘Maak je maar geen zorgen over mij echt niet’, zei Grace. Kate en Mark glimlachte naar me en omhelsde me. ‘Heel veel geluk in Ierland, je kamer staat hier altijd voor je klaar mocht je hem nodig hebben’, zei Mark. ‘Bedankt, jullie zijn dit jaar veel te gul voor me geweest’, zei ik. ‘Ja ik kan niet geloven dat het al een jaar is’, zei Kate en ze gaf me een zoen. ‘Je bent voor me net zo goed een dochter als Grace en Kevin. ‘Oh mam, ik hoop niet dat je dit niet meende, ik ben namelijk je zoon’, zei Kevin droogjes tegen zijn moeder. Ik lachte. ‘Kev, ik ga je missen’, zei ik en ik omhelsde Kevin. ‘Ik had gehoopt dat ik nog een kans had nadat je Luke hebt gedumpt’, zei Kevin zachtjes zodat alleen ik hem kon horen. ‘We hebben het hier al over gehad’, zei ik. ‘Nou ja, heel veel geluk in Ierland, misschien kunnen we je wel opzoeken in Ierland’, zei Kevin. ‘Kev, ik ga naar Ierland om even op mezelf te zijn, ik wil niet lullig overkomen, maar ik moet even alleen zijn, dat is goed voor me, misschien kom ik Toine nog tegen, maar dat zie ik dan wel weer, Ierland is groot en de kans is zeer klein dat we elkaar tegen komen’, zei ik. ‘Maar de kans is er’, zei Kevin. ‘Kev’, zei Grace bestraffend. ‘Sorry, ik hou al op’, zei Kevin. ‘Geeft niet’, zei ik. ‘Heel veel plezier’, zei Kevin en hij omhelsde me nog even. Plotseling kwam er een ongewenste gast binnen met een andere ongewenste gast. Het waren Luke en Neela. Ik kon niet nog pissiger werden. Kate, Mark, Grace en Kevin gingen voor de deur staan. ‘Jullie hebben hier niets te zoeken, vooral jij niet mr. Matthew’, zei Kate. Ik glimlachte. ‘Wil je nog steeds dat ik de brief geef?’, vroeg Grace. ‘Nee, ik geef hem zelf wel’, zei ik. ‘Succes’, zei Grace tegen me. ‘Dankjewel’, zei ik en ik pakte de brief en liep naar Luke toe. ‘Ik heb haar alles vertelt, Neela’, zei Luke. Neela keek me met een blik aan dat me niet beviel. Ze was gemeen, dat was duidelijk. ‘Jij slet’, zei ze dan ook tegen mij. ‘Slet, ik slet, wat heb je gezegd’, zei ik tegen Luke en ik was weer woedend. ‘Jij hebt mij verleid kreng’, zei Luke. ‘Oh, is dat wat hij je heeft wijsgemaakt Neela, nou dan kan ik je nog wat anders zeggen, hij vond het maar al te lekker als we met elkaar naar bed gingen’, zei ik. ‘Bereid om eeuwen te wachten he’, zei ik schamper. Luke schudde plotseling zijn hoofd. Bij die waarschuwing besefte ik dat hij niet had vertelt dat ik vampier was, een weze van het duister dat het lekker vond om andermans bloed op te zuipen, dat was maar goed ook anders had ik nu ter plekke Neela’s bloed opgezopen en dan was ze nu een leeghoofd, niet dat ze dat nu niet was. Ik grijnsde. ‘Volgens mij weet ze nog niet alles’, zei ik. ‘Jij bent naar mij toegekomen weet je nog wel’, zei Luke. ‘Oh ik weet precies hoe alles gegaan is hier’, zei ik schamper. ‘En ik weet ook dat jij niets voor me betekent, niets meer althans, ja we betekende iets voor elkaar Neela, dat zou jij ook moeten weten, maar aangezien deze mr. hier niet de hele waarheid heeft vertelt. Ik wil het je wel vertellen, maar met alle details, maar het heeft toch geen zin, want ik vertrek toch over 5 minuten naar, ja waarom zou ik je eigenlijk vertellen waar, dat gaat jou helemaal niets aan’, zei ik. ‘Dan zeg je dat toch lekker niet slet, ik ben blij dat je vertrekt en hij is van mij, Luke is van mij’, zei Neela. ‘Doe lekker waar je zin in hebt joh en laat mij er buiten’, zei ik. Ik zag dat Luke Neela een beetje wegduwde toen ze hem kuste. Ze dacht dat ze mij daarmee zover kreeg om opnieuw boos te worden, maar ik weet wel beter, ze is het toch niet waard. Ze is altijd een beetje bozig geweest vond ik, Neela bedoel ik dan, maar ik vond dat ze het niet waard was om tegen te schelden en al helemaal niet een eerlijke psychologische praat mee te hebben. ‘Luke dit is voor jou’, zei ik. Ik gaf hem de brief. ‘Dat meen je toch niet serieus’, zei Neela schamper. ‘Ja, als jij er met je gore poten aankomt dan ben je nog niet jarig’, zei ik. Luke lachte tot grote ergernis van Neela. ‘Wat verdedig jij dat wijf soms’, zei Neela. ‘Neela, doe niet zo kinderachtig, mijn hemel hoe heb ik het ooit met jou uit kunnen houden, Neela serieus, ik heb helemaal geen zin meer in jou, je was leuk voor eventjes, maar een serieuze relatie gaat er niet in zitten. Neela keek Luke verbaasd aan en toen begon ze toch te schreeuwen. ‘JIJ BENT EEN ZWAKKELING, JE ZWICHT VOOR IEDERE SLET DIE LANGS KOMT!’, gilde ze. ‘Wauw’, zei ik zachtjes zodat alleen Luke dat kan horen. ‘Ik besef dat ik je daarmee niet terug kan winnen’, zei Luke. ‘Dat heb je dan goed beseft. ‘JE KAN JE RING HOUDEN’, gilde Neela en ze gooide de ring naar Luke, maar ik ving hem op. ‘Alsjeblieft’, zei ik. ‘Wind?’, vroeg Luke zachtjes. Ik knikte. ‘ZWAK BEN JE, JE BENT MIJ NIET WAARD PROFESSOR MATTHEW NEUKT MET LEERLINGEN, DAT NOEMT ZICHZELF PROFESSOR!’, gilde Neela krankzinnig. ‘ZWIJG!’, riep ik. Ik kon niet meer tegen dat mens. Ik kon haar niet uitstaan. Ik gaf haar een klap in haar gezicht en ze was stil. ‘Jij bent niemand waard, begrijp dat niet, hou op met treuren en ga verder met je leven, maar val ons er niet mee lastig’, zei ik. Neela die keek me woest aan en vertrok toen. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik heb ons verkloot he’, zei Luke voorzichtig. ‘Dat is zachtjes uitgedrukt, maar ja, je hebt het er niet beter op gemaakt allemaal, het kan geen kwaad om te zeggen dat jij nu mijn ex bent’, zei ik. ‘Ik begrijp het, maar toch zou ik je missen’, zei Luke. ‘Ja, ik jou ook’, zei ik en we omhelsde elkaar. ‘Maak die brief pas open als je thuis bent’, zei ik. ‘Zou ik doen’, zei Luke. ‘Goed zo’, zei ik. ‘Tot ziens dan, misschien tot weer in een volgend leven?’, vroeg Luke. ‘Ik denk zelfs niet in een vorig leven, je hebt het echt ver gebracht in dit leven, maar verder dan dit zou het niet meer komen, ik heb andere plannen met mijn verdere/volgende levens’, zei ik. ‘Ik dacht het al, want je kan het heft in eigen handen nemen van je levens, dat is tenminste wat ik gedaan heb’, zei Luke. ‘Dat weet ik al’, zei ik. ‘Je weet meer dan je denkt, echt waar’, zei Luke. ‘Ook dat weet ik. ‘Misschien zien we elkaar nog eens en dan kunnen we elkaar als oude vrienden beschouwen?’, vroeg Luke. ‘Misschien wel’, zei ik. ‘Nou dan ga ik maar, je hebt een vliegtuig dat op je zit te wachten’, zei Luke. ‘Tot ziens Luke’, zei ik. ‘Tot ziens Isabella’, zei Luke. ‘Ik ga je missen Grace’, zei ik en ik omhelsde haar. ‘Dat is je geraden, maar nu moet je gaan voordat je je vliegtuig gaat missen en de taxi die wacht niet langer’, zei Grace. ‘We gaan je allemaal missen’, zei Kate. ‘Bel je wel even als je bent aangekomen?’, vroeg Mark. ‘Mark, de bedoeling is dat ze op zichzelf is, als ze bij elk wissewasje moet bellen dan is dat dus niet echt op jezelf zijn’, zei Kate. ‘Oh ja, sorry’, zei Mark. ‘Bye Kev’, zei ik. ‘Bye Bells’, zei Kevin. Ik stapte in de taxi en zwaaide voor de laatste keer. Ik ging ze allemaal missen. Allemaal.

Reacties: