Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » The beginning of a hole new life » Hoofdstuk 2
The beginning of a hole new life
Hoofdstuk 2
Ik werd wakker van een helse ruzie onder.
"Je blijft uit onze buurt!" Dat was mijn vader die riep die stem hoorde ik dagelijks, maar diegene die terug schreeuwde herkende ik niet.
Er kwam een hele rij woorden uit maar toen ik de woorden 'onze dochter' bij de vreemdeling hoorde werd ik toch niewschierig. Mijn moeder was toch dood en anders wat deed die dan hier na 17 jaar?
Rustig liep ik in mijn pyama de trap omlaag.
Voor me stond mijn vader met Peppy en nog zo te zien een koppel te ruzien.
"Ik heb ook het recht om mijn dochter te zien!"
Zei de vrouw inrens met tranen in de ogen.
Ze hadden niet eens door dat ik erbij was komen staan.
Wacht, terugspoelen, roodlicht, stop, rem. MIJN DOCHTER.
"ALLEMAAL STIL" schreeuwde ik er ineens tusssen ik wil weten wat hier aan de hand is.
"Dany ga terug naar je kamer!" zei mijn vader kwaad.
"Nee ik wil weten wat hier aan de hand is en waarom deze vrouw mij haar dochter noemt, EN NEE ik wil alles van haar horen joun verhaal weet ik al!" zei ik extreem rustig maar kil.
"Ga uw gang" zei ik vriendelijk tegen de half huilende vrouw die voor me stond met waarscheindelijk haar man die haar troosten.
"Ik ben je moeder, je vader heeft me altijd bij je weggehouden.
Ik kon er gewoon niet meer tegen dat ik mijn dochter nooit meer zag." zei ze huilend.
Dus als ik het goed begreep en zij de waarheid vertelde, dan is zij dus mijn moeder.
"Pap is dit waar?" vroeg ik.
Mijn vader en Peppy riepen tegelijk iets waardoor ik dus niks vestondt.
"Peppy mond houden pap is het waar ja of nee meer wil ik niet weten." zei ik nu iets harden en de woede was in mijn stem te horen.
"Ja" zei hij zacht. Dit was de druppel hij had dus gewoon mijn hele leven voorgelogen.
"Dus ik heb 17 jaar lang met de gedachten moeten leven dat mijn moeder dood was terwijl ze leefde. Ik heb zelf een tatoeage laten zetten met mama omdat ik haar zo altijd bij me kon hebben enomdag ik haar zo erg miste.
Wat heb je nog meer gelogen dat ik zou moeten leven over mijn leven."riep ik kwaad.
"Je vader wou je alleen maar beschermen hoor hij wou je geen pijn doen." begon peppy rustig en onschuldig te praten.
Die moest er nog bijkomen.
Ik duwde haar hard met de rug tegen de muur aan en zei dreigend "Jij hebtmijn leven een hell gemaakt, ik moest jou mijn moeder noemen terwijl mijn echte moeder nu hier in de gang staat." verder kon ik niet gaan met mijn speech wand ik werd ruw van Peppy afgetrokken door mijn vader.
"Raak haar niet aan." zei hij kill.
"O dus ik mag haar niet tegen een muur duwen maar zijn mag me wel in het gezicht slaan he." nu deed ik net of ik een geweldig idee had " he weet je?" zei ik tegen mijn vader maar draaide me toen om naar mijn exhte moeder.
"Vindt u het erg om vanaf vandaag een dochter in huis te hebben?"
Vroeg ik haar ik was het zat hier en wou hier weg en ze leek me een echte aarduge lieve moeder.
"Bedoel je dat je bij ons wilt komen wonen?" vroeg ze verbaast.
Waarop ik bevestigent knikte.
"Jazeker mag dat?"riep ze blij.
"Oke dan ga ik mijn spullen pakkeb en effen andere kleren aantrekken." en ik liep naar boven.
Na alle pooster van Nirvana, AC/CD en al die dingen ingepakt te hebben liep ik naar onder waar mijn vader me de weg versperde.
"Jij blijft hier dame!" zei hij dreigend. Maar ik bedoel ik ga toch weg dus waarom zou ik nog bang voor hem zijn??
"Verkeerd gedacht ik ga met mam mee." en ik liep dwars langs hem de voordeur uit waar mijn moeder en de man al stonden wachten.
Mijn vader gooide de deur met een klap dicht.
"Kom dan gaan we!" zei mijn moeder opgewekt.
TIJDSPRONG NAAR ONDERWEG BIJNA BIJ HUN THUIS
De nab die erbij was heete Gordon hij bleek dus mijn stiefvader te zijn.
Het klikte meteen tussen ons, hetzelfde met mijn moeder ze was zo aardig en lief. O ja ze heete trouwens Simone Kaulitz. Dat ook mijn niewe achternaam werd.
Ik had waarachijndelijk ook nog twee broers van 19 Tom en Bill een tweeling.
Ze vertelde ook dat ze in een bend hadden met nog twee vrienden van ze Gustav en George.
De band moest bekent zijn maar ik had er nog nooit van gehoord.
"Dus ik mag gewoon bij jullie muziek maken?" vroeg ik een beetje onzeker.
"Jazeker, speel je een instrument dan?" roeg Gordon geintreseert.
"Nou ik kan drummen en vele zeggen dat ik ook no kan zingen maar ikzelf vind dat ik dat niet zo goed kan."
Mam lachte en zei " Dan zou je het vast en zeker goed kunnen vinden met Gustav die drumt ook. Trouwens met alle jongens zal je het vast en zeker goed kunnen vinden." zei ze helemaal zelfverzekert.
Na nog een tijdje gepraa te hebben riep Gordon blij.
"We zijn thuis!!!" en hij reed een oprit op.
Reacties:
ojee dan ziet ze dr broers ben benieuwt