FanFic.nl

Until Death Do Us Apart

O5: A Serious Mistake

We waren inmiddels anderhalf uur en drie koppen thee verder, toen het echt tijd was om te gaan zingen, iets waar ik me al de hele ochtend op verheugde. Als ik zong, kon ik mijn gedachten uitschakelen. Ik werd er vrolijk van, wat ik trouwes de hele ochtend al was, en ik hoefde me geen zorgen te maken dat de anderen iets zouden merken. ‘’Oké guys! What’s first?’’ Vroeg Niall, toen we positie namen achter de microfoons. De muziek zou dit keer worden verzorgd door een simpele radio, de uitgebreid was met dikke speakers, aan beide kanten van het plateau één. Mijn handen waren nog steeds klam, deels omdat ze waren opgewarmd van buiten en deels omdat ik vlak naast Zayn stond. Waarschijnlijk voornamelijk dat laatste. Ik keek even naar hem, heel snel, en hij was nog steeds zo knap als vanochtend. Eigenlijk droeg hij meestal zoiets als vandaag, maar sinds gister..
‘’They Don’t Know About Us!’’ Riep Louis vrolijk, waarmee de
rest - mezelf inlcuis - instemde. Het was een mooi nummer en stiekem wilde ik dit zingen om mijn gevoel in kwijt te kunnen. Al was Zayn dat geen girl. Niall, die helemaal rechts op het plateau stond, liep naar het kleine tafeltje toe die Louis naast het drumstel had gezet. Daarop stond de radio, met daarnaast al onze orignele soundtracks. Het was vreemd om zonder band te spelen, met alleen de achtergrond muziek op een tape, maar het was wel precies zoals vroeger. Behalve dan dat mijn hart nog steeds overuren sloeg als ik ook maar één klank van Zayn’s stem hoorde en ik betrapte mezelf erop dat ik stiekem hoopte dat dat ook zo was bij hem.
‘’Daar gaat ie boys!’’
De prachtige klanken van de piano vulden mijn hoofd en dreven alle gedachten even weg. Ik haalde diep adem en luisterde hoe Liam het nummer in begon te zingen, waarbij ik mee vierde op de muziek. De tweede stem van Niall kodigde aan dat het mijn beurt was en ik liet me compleet gaan.

Cause this love is only getting stronger,
So I don’t wanna wait any longer,
I just wanna tell the world that your mine girl

Het was geweldig om weer eens met zijn allen te zingen en luidkeels zongen we het refrein. Het ging verassend goed en ik voelde hoe mijn verlegenheid wegebde en hoe we allemaal steeds meer loskwamen. De sfeer was heerlijk. Niall zong het derde couplet, waarbij ik hem aanvulde.

It keeps getting better all the time

Opnieuw zongen we het refrein en ondanks dat de band er niet was, klonk de bass goed, net zoals de gitaar. Niall had er speciaal voor gekozen om zijn gitaar nog even niet te gebuiken bij het opwarmen, wat ik best begreep. Ik luisterde hoe Louis zijn deel zong en voelde hoe mijn hart harder sloeg bij de gedachte dat zo Zayn’s prachtige uithaal kwam, waarbij ik elke keer weer kippenvel kreeg. Ik hoorde dat Niall één klein foutje maakte in de toon, maar we gingen gewoon lekker door. En toen gebeurde het.

They don’t know what we do best,
That’s between me and you, our little secret.

Ik hield onbewust mijn adem in en luisterde hoe Zayn zijn diepe stem naar voren liet komen, waarbij ik moeite moest doen niet te gaan schreeuwen hoe geweldig hij was.

But I wanna tell them,
I wanna tell them that your mine, boooooooy!

Shit, shit, shit shit! Mijn hele lichaam versteende en iedereen hield prompt op met zingen. Alle ogen waren gericht op Zayn, die alleen maar schaamte en wanhoop uitstraalde. Ik probeerde te doen alsof ik gek was, alsof ik niet wist waarom hij die grote fout maakte. Alsof ik niet wist wat dit voor ons kon betekenen en wat het kapot zou kunnen maken. Ik kon alleen maar hopen dat hij zich eruit kon praten en dat de rest er niets achter zou zoeken.
‘’Shit!’’ Zei Zayn zachtjes. Hij keek de anderen beschaamd aan.
‘’Ik ehh...’’ Hij sloeg zijn ogen neer en staarde naar zijn schoenen. Ik vond het zo verschrikkelijk hem zo te zien, het brak mijn hart.
‘’Zong je nou boy?’’ Vroeg Niall. Ik bleef net zoals de rest naar Zayn kijken, hoewel ik voelde hoe ik langzaam de controle kwijtraakte over de situatie. Zayn schudde zijn hoofd.
‘’Ik denk het. Sorry, jongens, foutje.’’ Hij keek op en lachte een beetje ongemakkelijk. Het voelde alsof mijn complete wereld instortte en Zayn met me meenam. De seconden die volgden waren seconden van leven of dood. Er konden twee dingen gebeuren. Of de jongens begonnen te lachen en we begonnen overnieuw, of ze hadden het door en gooiden het recht voor zijn raap. De stilte was om te snijden en ik wist niet waar ik moest kijken. Bewegen leek onmogelijk en ik hield mijn adem in.

Louis begon te bulderen van het lachen en ik liet mijn adem ontsnappen, waarna ik met de anderen mee begon te lachen. Zayn’s blik kruiste de mijne, waarbij hij snel knipoogde en mijn hart het uitschreeuwde van verlangen. Hij begon ook te lachen en ik kon mijn ogen haast niet meer van hem afhouden. Na een paar minuten van lachen, kwam iedereen weer tot bedaren.
‘’Au au au au!’’ Lachte Liam, terwijl hij met zijn armen over zijn buik heen geslagen stond.
‘’Oké jongens! Genoeg gelachen om mijn geweldige intepetatie van een meid!’’ Riep Zayn lachend, waardoor hij ons weer helemaal op safe speelde. Ik kon me niet voorstellen hoe fout dit had kunnen gaan, maar nadat we nog een paar nummers hadden gespeeld en even bij elkaar gingen zitten om wat te kletsen en wat te eten, waarna we naar onze fietsen liepen, besefte ik me eigenlijk hoe gevleid ik me voelde.

Hij had over mij gezongen.

‘’Hee, zin om bij mij te komen eten?’’ Vroeg Zayn aan me, toen Niall en Liam wegfietsten. Ik moest de andere kant op en Zayn hoefde maar een stukje te lopen. Mijn hart schreeuwde ja, mijn verstand schreeuwde nee en ik zei: ‘’Lijkt me gezellig!’’

Reacties: