FanFic.nl

I miss my old daddy

hoofdstuk 2

De wekker ging af waardoor ik wakker werd.
Normaal had ik een enorme ochtendhumeur maar vandaag niet.
Mijn vader David Jost zou vandaag voor het eerst in 3 jaar naar een van mijn wedstrijden komen kijken.
Het verbaasde me dat hij uberhoups wist wat voorn wedstrijden ik doe.
Hij haate het dat ik automonteur ben geworden en al helemaal dat ik wedstrijden doe.
Als het aan hem lach dan zou ik een advocaat of art worden.
Hijzelf is een manager van een band genaamd Tokio Hotel, ik heb helemaal niks tegen hun hoor, het zijn net 4 broers voor me maar soms heb ik het idee dat mijn vader hun ziet als zijn kinderen en niet mij.
Veel tijd heeft hij namelijk niet, meestal zit ik aleen thuis en is hij in de studio.
En als hij thuis is zijn meestal ook de jongens erbij.
Ik had mijn pyama nog aan en racete naar onder om te ontbijten.
Maar toen ik onder aan kwam zat mijn vader er alweer met de 4 jongens.
'' Wat ben jij blij vandaag, normaal heb je een gigantishe ochtendheumeur?'' zei Gustav lachend.
'' Nou ik ben zo blij omdat pap vandaag voor het eerst mee gaat naar en wedstrijd in 3 jaar. Wat denk je anders dat ik dan nog met een humeur op zou staan.'' Toen ik dat zei vertrokken meteen alle gezichten.
'' Dox kom eens mee.'' zei mijn vader en liep de gang op.
Ik liep gehoorzaam achter hem aan en sloot de deur achter me.
'' Sorry maar ik ben de wedstrijd helemaal vergeten, ik ga weg met de jongens naar een signeer sessie.'' Dag leuke bui Hallo ochtendheumeur.
'' Je hebt het belooft.'' riep ik.
" Soms denk ik gewoon dat je meer om hun geeft dan om mij.
Het boeit jou volgensmij niks dat elke wedstrijd mischien wel mijn laatste kan zijn he.'' Mijn vader staarde me geschrokken aan.
''Het is auto racen je racet gewoon 3 rondjes zo veel kan er niet mis gaan.'' riep hij terug.
'' Je weet niet eens wat vooren autoraces ik doe he?'' riep ik weer kwaad terug.
'' Jawel autosport met die F1 wagens.'' Hij weet dus toch niet wat vooren races ik doe.
''Nee dat doe ik niet ik doe aan Rally. Geen F1.''
'' Rally maar dat is levens gevaarlijk.'' riep hij weer maar nu ook een tikeltje bezorgd.
'' Ja daarom hoopte ik eigenlijk dat je een keer komt kijken, al is het maar 1 verdomde keer.'' Kwaad stamte ik naar boven om me klaar te maken.
Ik deed mijn race pak aan en mijn laarzen en mijn helm.
En liep naar onder.
Mijn vader en de jongens zaten er nog steeds.
Ik greep mijn sleutel maar mijn vader hield me tegen.
'' Eigenlijk vind ik het te gevaarlijk om je te laten gaan.'' zei hij rustig.
''WAT!'' schreeuwde ik.
We stonden in de woonkamer dus iedereen draaide verschrokken naar ons toe.
''Jij vind het te gevaarlijk dat ik ga? Ik doe dit al verdomme 3 jaar en nu je weer at vooren races ik doe vind je het ineens te gevaarlijk.'' riep ik weer.
''3 jaar?'' zei hij verbaast.
''Wat wil je ook nog zeggen dat je niet wist dat ik al 3 jaar aan racen doe.
Wat ben jij voor een vader. Ik ga punt uit niks dat jij eraan kan doen.'' Boos beende ik weer weg naar de garage waar mijn auto stond en stapte in.
Boos gooide ik de deur hard dicht.
''Sorry jongen'' zei ik terwijl ik over het stuur wreef. Veel mensen vinden mij gestoort dat ik dit doe maar het is en blijft mijn schatje.
Ik stak de sleutel in en contact en en motor kwam grommend tot start.
''Op de baan.'' zei ik en begon mijn weg naar het circuit.
De crew zou daar wachten op me de auto zou daar ook al zijn dus niks om me druk om te maken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.