FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 63: Sudden Phone Call!

Sora zweeg toen hij zag wie er op het schermpje verschenen. Eerst had hij ze niet herkent omdat het schermpje zo klein was maar toen hij beter keek zag hij Chiara staan, ze stond naast een ander meisje die hij herkende als Bianca en een jongen met bruin haar. Hij fronste zijn wenkbrauwen en probeerde zowel zijn tranen als zijn emoties binnen te houden, wat moest hij hier van denken? maar werd echter uit zijn gedachtestroom gehaald toen hij die jongen, "... Wie is dat?" hoorde zeggen. Hij wilde net antwoord proberen te geven maar voordat hij zijn mond open kon trekken werd er al geantwoord door Bianca.. hij kon het nog net verstaan, "Dat zijn Sora en Roxas." Roxas besloot dat het tijd werd dat zijn broer iets zou gaan zeggen, dus gaf hij hem een flinke por tussen zijn ribben,”� Zeg nou eens wat.. “ siste Roxas tegen zijn broer waarbij Sora hem nijdig aankeek. “Laat dat nou eens,”� gromde Sora nijdig terug maar zijn broer wierp hem echter een brede grijns toe, “Niet als jij nu wat gaat zeggen,”� ging Roxas erop in Sora keek hem alleen nijdig aan maar zei niets. De twee keken op toen ze gelach hoorde, Sora keek de gene aan en glimlachte terug als antwoord. “Nog steeds geen steek veranderd, zie ik?”� hoorde hij Chiara er lachend uitbrengen. Sora grinnikte maar opdat moment werd de verbinding verbroken.. “Chiara, wacht!”� alleen het had geen nut meer. Sora slaakte een diepe zucht en liep van Roxas en Sparky weg waar hij over de reling van de brug ging hangen. “Sora..”� zijn broer kwam langzaam naar hem toegelopen en beet twijfelend op zijn onderlip.. opnieuw zat Sora op zijn limiet. Het deed Roxas pijn om hem opnieuw zo te zien, Sora had gister en vandaag weer even zichzelf kunnen zijn maar nu.. hij Chiara weer had gezien, scheen zijn broer weer in zijn oude sleur terecht te komen. Wie deze actie had bedacht, zou er niet zo makkelijk mee wegkomen als hij erachter zou komen wie dit had gedaan.. “Pikapi?”� Dit keer keek Sora wel op met een paar tranen die over zijn wangen liepen alleen een glimlach was om zijn lippen te zien. De blonde jongen legde een opgeluchte hand op zijn schouder, “Voelt het nu beter nu je weet dat ze niet alleen is?”� vroeg Roxas toen voorzichtig maar Sora knikte met een vrolijke glimlach op zijn gezicht, “Want zelfs ik kan niet alles in me eentje,”� mompelde Sora. Roxas legde een arm om zijn nek terwijl Sparky terug op zijn schouder ging zitten, ”�Kom laten we snel doorlopen, dan kunnen we Clay nog inhalen.”� Sora knikte en volgde Roxas snel op de voet. Uiteindelijk lukte het de twee jongens om de man in te halen maar doordat waren ze nu wel in Driftveil City.. nou ja, ze waren nog niet in de stad zelf maar bijna. Het duurde daarom ook niet lang voordat ze in het drukke gedeelte waren. Overal waar je keek stonden een reeks stallen met... Ponyta en Mareep? Sora fronste zijn wenkbrauwen, toen hij ook nog een hele kudde Miltank zag lopen. “Meneer.. wat doen Kanto en Johto Pokémon hier in Unova?”� vroeg Sora nieuwsgierig aan Clay die alleen vriendelijk naar hem keek. Natuurlijk had hij zelf ook Pokémon uit een andere regio net als Chiara en Roxas maar dat kwam ook omdat zij uit Sinnoh kwamen. “Kom maar mee.”� De oudere man loodste de twee broertjes mee naar een redelijk groot huis dat omringd werd door een houten hek, een Herdier kwam enthousiast blaffend naar hen toegerend. ”�Laat je Pokémon maar vrij er is genoeg ruimte voor ze,”� sprak Clay toen waarbij Sora en Roxas elkaar een blik toe wierpen. En lieten toen hun Pokémon vrij uit hun Pokéballen.


Sora grinnikte toen Kio zich verlegen vastklampte aan zijn vest.. hij vond alles maar vreemd en eng. Ook logisch als je naging dat hij voor het eerst op een boerderij was en nog erg jong was. Shiro en Tommy schenen het geweldig te vinden net als Sparky die vrijwel meteen op de twee afrende. “MAMORU!”� De twee jongens schrokken zich terpletter van de luide stem van de oudere man wat er voor zorgde dat Kio zich steviger vastklampte aan Sora’s arm. Een klein jochie van acht of zeven jaar oud kwam met een norse uitdrukking op zijn gezicht naar buiten gelopen, hij had een video spelletje in zijn rechterhand. Alleen het zag er niet uit alsof hij onder de indruk was van zijn opa’s uitbarsting. “Wat is er nou?”� vroeg het jochie met een geïrriteerde piepende stem aan zijn opa, Roxas wierp een vragende blik op Clay en van Clay gleed zijn blik naar Mamoru. De man wierp de twee Pokéballen naar zijn kleinzoon toe, “Hou je Pokémon in het vervolg beter in het oog,”� snauwde hij de jongen toe die de twee Pokéballen oppakte en nijdig naar zijn opa keek. “Wat kan mij dat nou schelen. Het enige dat ik moet doen met ze is die domme training van jou,”� gromde Mamoru maar zijn opa pikte deze opmerking niet en duwde de jongen zonder pardon naar binnen maar hij bood weerstand waardoor hij koppig terug liep naar buiten. Roxas en Sora keken droog toe hoe de twee in discussie met elkaar gingen.. vaag herinnerde hij zich zijn eigen woorden die Sora tegen hun opa had gezegd toen hij ruzie had, twee dagen na de begrafenis van zijn moeder;

”�…Als je Sparky en Tommie van me afneemt vergeef ik het je nooit!”�

Sora slaakte een diepe zucht, wat hij daarna had gezegd, ontging hem maar dat was gewoon.. echt heel erg want het waren hele verschrikkelijke woorden. “Gaat het?”� klonk de stem van Roxas opeens onverwachts waardoor hij opschrok en recht in de helderblauwe ogen van zijn broer keek. “.. ik wil naar het Pokémon Center,”� mompelde Sora als antwoord, hopelijk wist Roxas wat hij daarmee bedoelde want hij had geen zin om het uit te leggen waar zij bij waren, daarbij zat hem nog iets dwars dat hij wilde bespreken met zijn broer. Roxas knikte als antwoord. “Meneer.. ik en Sora trekken verder naar het Pokémon Center,”� zei Roxas toen maar de twee reageerden niet echt op hem. Snel riep de jongen de Pokémon bij elkaar en liepen toen langzaam naar het drukke gedeelte van Driftveil City, dat was nog een stuk verder dan gedacht maar uiteindelijk wisten de twee jongens en hun Pokémon het Center te bereiken. Roxas had dit keer besloten om een kamer te regelen zodat Sora even de tijd kon nemen om alles te laten bezinken.. dat duurde echter niet lang omdat zijn oog op zijn Buizel viel die een soort van poster van de muur afhaalde en ermee naar hem toeliep. “Bui, bui,”� mompelde het wezentje erachteraan en wilde de advertentie aan zijn trainer geven, die hem toen overnam en een aai over zijn bol gaf, Sparky keek met een schuine blik mee over de schouder van zijn trainer. “Het drieduizend jarig jubileum van de held Victini?”� las Sora hardop voor toen Roxas naar hem toe kwam lopen van de balie, “De wattes?”� reageerde zijn broer toen die het opving wat Sora voorlas van de advertentie, die haalde enkel niet-wetend zijn schouders op. “Weet ik niet..”� hij reek Roxas het stuk papier aan die hem aanpakte,”� Het staat op dit pamflet. Het lijkt me trouwens leuk om een kijkje te nemen,”� voegde Sora er aan toe. Roxas knikte als antwoord, ”�Dat heb je ook wel verdiend, vind ik…”� Sora glimlachte als antwoord toen Roxas hem de kamersleutel van hun aangaf vervolgens liepen de twee naar hun kamer om hun spullen daar te dumpen.

“Zullen we naar de stad gaan met de Pokémon?”� stelde Sora toen voor toen ze weer beneden waren, “Maakt mij niet uit.. als we maar op tijd terug zijn voor het eten,”� antwoordde Roxas op het voorstel van zijn broer die hem toe knikte. Daarna liepen de twee jongens en hun Pokémon het Pokémon Center uit, de stad in.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.