FanFic.nl

I want you back (GESTOPT WEGENS GEBREK AAN INSPIRATIE)

Can't Forget

Ik sta in een grote witte ruimte. Ik zie Louis voor me staan. Hij kijkt me fronsend aan, terwijl hij met zijn handen in zijn zakken staat. Opeens knuffel ik hem. Zonder dat ik dat eigenlijk wil. Het voelt heel apart en stom, maar ergens ook heel fijn en vertrouwt. Dat fijne gevoel dat ik altijd had als ik bij hem was is er weer. Totdat hij me van zich afduwt. Hij kijkt me walgend aan.
"Ben je gek of zo?!'' roept hij kwaad.
Een gevoel van schaamte stroomt door mijn aderen. Ik wil antwoorden, maar ik krijg absoluut geen geluid door mijn keel.
Vanuit het niets komt Eleanor aanlopen en knuffelt Louis, terwijl ze met haar rug naar mij toe staat. Louis kijkt me aan en zegt: ''Dit is mijn prachtige geliefde. Ik houd zoveel van haar. Jí­j bent gewoon een stuk afval, dus scheer je weg.''
Eleanor laat Louis los, draait zich om en staat me gewoon uit te lachen. Ze heeft Louis' hand vast. Ik kijk naar ze zonder iets te zeggen en heb het gevoel alsof ik ieder moment kan inzakken.
Dan word ik opeens wakker. Ik lig in mijn bed en ben helemaal doorweekt van het zweet. Ik had zoals gewoonlijk weer een nachtmerrie.
Hijgend ga ik overeind zitten en druk ik mijn hand tegen mijn voorhoofd. Ik krijg steeds flashbacks van de droom. Ze komen steeds met een schok in mijn gedachte.
Op een gegeven moment kan ik er niet meer tegen en doe ik wat ik altijd doe als dit gebeurt:
Ik trek mijn nachtkastje open en probeer onder al het puin een mes te vinden. Als ik hem gevonden heb stroop ik de mouwen van mijn shirt omhoog. Er zitten allemaal rode krassen op mijn polsen. Met de mes zet ik er nog een paar bij. Aan de pijn ben ik nu wel gewend, maar in het begin was het wel anders. Toen had ik altijd moeite om niet in huilen uit te barsten van de pijn. Nu doe ik het met plezier. Ik voel me altijd beter nadat ik dit gedaan heb.
Er komen flinke druppels bloed uit de krassen. Ik veeg het niet weg, maar doe mijn mouwen weer omlaag. Het bloed lekt door het stof van mijn shirt heen.
Ik zucht. Stomme Louis... Hij heeft mijn leven verpest. Hij heeft me onzeker gemaakt. Het liefst wil ik nu gewoon dood.

Reacties: