FanFic.nl

Temptation - Zouis

OO8

2 - 03 - 2013

Het is nogal indrukwekkend hoe goed je mensen kan ontlopen, ook al moet je bijna 24 op 24 je tijd met hen doorbrengen. De afgelopen twee dagen was ik erin geslaagd, tot mijn lichte eigen verbazing, om geen enkele conversatie met Zayn te hebben ,als het niet verplicht was tijdens een van de optredens, en om daarnaast ook nog eens Liam te overtuigen me mee te nemen naar één van zijn vele personal training uren.

Mijn ogen gingen over de gewichten voor me en alleen al kijken naar ze maakte dat mijn spieren zich lichtjes gespannen voelen.
“Eh Liam, dat gaat echt niet lukken hoor.”� Mijn stem klonk klein en ik beet nerveus op de binnenkant van mijn wang terwijl mijn ogen over de enkele kilo’s voor me flitsten.
Liam grinnikte en duwde me lichtjes naar voren terwijl hij bemoedigend op mijn schouder klopte en me windels gaf die ik om mijn handen moest doen.
Ik strekte mijn vingers even en zette mijn voeten wat meer uit elkaar tot ik een goede houding vond en ademde diep in terwijl ik de bar waar de twee gewichten aan hingen stevig vastnam.
Liam knikte als teken dat het oké was en ik zette mijn tanden op elkaar en spanden mijn spieren op terwijl ik de gewichten optilde. Mijn spieren schreeuwden om meer zuurstof en ik voelde hoe armen lichtjes begonnen te trillen terwijl ik mijn aandacht focuste om het gewicht tot mijn borst te heffen.
“Louis.”� Liams stem deed me opkijken en ik liet mijn ingehouden adem ontsnappen en fronste mijn wenkbrauwen terwijl de zweetdruppels langs mijn slapen naar beneden gleden.
“Voorzichtig naar beneden.”�
Ik knikte als teken dat ik hem begrepen had en beet op mijn tanden terwijl mijn armen stilaan de neerwaartse beweging maakten. De spieren trilden zachtjes door de inspanning die ik van ze vroeg en mijn ademhaling werd zwaar. Mijn ogen waren gesloten en ik legde mijn hoofd in mijn nek en liet opgelucht de bar los wanneer ik voelde dat ze weer in haar staander stond.
“Dat was goed.”�
Ik opende mijn ogen en schonk Liam een vermoeiende glimlach en wreef even over mijn nek en veegde de zweetdruppels van mijn voorhoofd.
“Nog een keer.”�
Grinnikend keek ik Liam aan tot ik besefte dat hij serieus was.
“Liam ik kan één keer amper aan, laat staan twee.”�
Liam draaide met zijn ogen en ging aan de andere kant van de gewichten staan zodat we tegenover elkaar stonden.
“Wilskracht Louis.”�
Ik beet op mijn lip om een glimlach te onderdrukken. Wilskracht was nu net één van de weinige dingen die ik niet had, maar dat kon Liam natuurlijk niet weten.

Mijn shirt plakte tegen mijn rug en ik trok het vermoeid over mijn hoofd en gooide het op de grond. Mijn spieren voelde overwerkt en lichtjes stijf aan en ik was blij dat er na vanavond een rustpauze van 3 dagen was ingelast zodat we even niet hoefden op te treden. Mijn handen wreven door mijn verwilderde en bezwete haren en ik voelde hoe mijn schouders wat stram aanvoelden tijdens de beweging.
Ik liet het water van de douche alvast stromen en kleedde mezelf verder uit terwijl ik voorzichtig met mijn schouders draaide, hopend om zo het stramme gevoel eruit te krijgen zodat ik er tijdens het optreden van later geen last van zou hebben.
“Uh.”� zuchtte ik zachtjes en ik genoot van de verzachtende warme stralen die mijn vermoeide lichaam weer wat leek op te wekken.
Al neuriënd liet mijn vingers door mijn haren gaan en voor enkele seconden nam mijn eigen verbeelding me mee naar eerder gebeurde momenten die allemaal rond een jongen met bruine ogen en gitzwarte haren draaien. Mijn ogen flitsten terug open en ik liet mijn handen langzaamaan zakken en leunde tegen de koude douchewand.
Misschien moest ik toch maar eens met hem gaan praten.

“Zayn ?”�
Mijn stem klonk schril en echode in de lege concertzaal terwijl Zayn omkeek. Mijn voeten schuifelden nerveus over elkaar en ik deed mijn best om mijn zenuwen zoveel mogelijk onder bedwang te houden.
“Kunnen we even praten ?”�
Zayn knikte en ik zag dat Harry me een vreemde, vragende blik gaf maar ik wuifde het weg en wandelde achter Zayn de ruimte uit.
Ik had verwacht dat Zayn me onmiddellijk zou confronteren met het feit dat ik hem enkele dagen had ontlopen, maar hij stopte niet en draaide zich niet om. Even dacht ik verbijsterd dat hij van me wegliep tot ik besefte dat ik hem moest volgen.
Ik versnelde mijn pas zodat ik hem kon inhalen en liep achter hem de kamer in waar al de instrumenten stonden.
Twijfelend stond iktegenover Zayn en wanneer hij naar me toe kwam deed ik aarzelend een stap naar achteren, maar al wat hij deed was me voorbij lopen en de deur van de kamer dichtdoen zodat we voor enkele seconden in de duisternis stonden.
“Zayn ?”� Terwijl mijn stem de ruimte vulde sprong het licht aan en ik zag dat hij tegen de muur leunde. Zijn armen gekruist op elkaar en zijn vragende blik op mij gericht.
Mijn zenuwen waren duidelijk zichtbaar terwijl ik aan mijn nagels prulde en een aarzelende stap in zijn richting zette.
“I-ik denk dat ik eruit ben.”�
Mijn woorden kwam duidelijk als een verassing want ik zag hoe zijn afstandelijke houding in één slag verdween. Zayn duwde zich lichtjes af van de muur en keek me aandachtig aan terwijl hij op het vervolg van mijn zin wachtte.
Nerveus schraapte ik mijn keel.

Dit is niet zo'n geweldig deel, maar het is een soort van 'overgangs' stukje haha x

Reacties: