Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Die young.[End] » ~001
Die young.[End]
~001
Ik liep door de stille gang. Bijna alles was van hout gemaakt.
Nog een keer smeekend keek ik mijn moeder aan. Ze keek me hopeloos terug, alsof dit moest.
'Miss Raiden. It's a pleasure to meet you.'
Het was een lange vrouw. Ze had een bruin pak aan en chique hoge hakken.
Op haar neus stond een klein brilletje en haar grijze oude haar was in een knoet vast geknoopt.
Het leek me een typische directrice.
Mijn moeder en de vrouw schudde elkaars handen en ze negeerden mij verder.
'Come with me please.' de vrouw gebaarde naar een kamer, wat waarschijnlijk haar kantoortje moest voorstellen.
We liepen de kamer in.
'Sit please.' de vrouw gebaarde naar de 2 stoelen tegenover haar.
We gingen zitten.
De vrouw vouwde haar handen en keek ons met een klein glimlachje aan.
'Well. You're Hailey, right?' vroeg de vrouw eindelijk aan mij.
'Yes miss.' antwoordde ik braaf.
De vrouw knikte glimlachend.
'I'm miss Wunderson and I'm the boss here.' maakte ze me gelijk duidelijk.
Voor mijn moeder klonk dat vast heel vrolijk, maar ik hoorde die ene dringde melodie in haar stem, die mijn moeder nooit zou kunnen horen.
'I understand.' zei ik om antwoord te geven op die melodie.
Ze knikte, deze keer zonder glimlach.
'I'll show you your room, after you sign this.'
Miss Wunderson legde een papier voor mijn moeders neus neer.
Ze tekende het zonder enige twijfel.
Nu was dit officieel mijn huis, geweldig.
'Come, I will show you your room Hailey.'
We stonden op en liepen achter Miss Wunderson aan.
Ik keek rond in het grote gebouw terwijl ze ons een rondleiding gaf.
'Where are the other kids?' vroeg ik.
'They are at school.' antwoordde ze.
School, dat was ik dus bijna vergeten.
Ik moest naar een nieuwe school, heel anders dan mijn oude.
Ik zat niet op een normale school, maar op een school voor creatieve artistieke kinderen. Zingen, acteren, dansen, schrijven, tekenen, je werd al toegelaten als je maar een beetje talent had. De school was zo goed geweest dat ze zelfs mij op hadden kunnen leiden als een van de beste actrices op de school.
Ik miste die school.
Nu moest ik waarschijnlijk naar een normale school, zo'n school waar je geen toneelles kreeg, of muziekles.
'And here is you're room.' zei ze uiteindelijk.
Ze deed een deur open.
Langzaam liep ik de kamer binnen en keek ik in het rond.
Het was een kleine kamer. De muren waren wit geverfd en hadden een ouderwetse streep behang over zich heen.
Verder stonden er 2 bedden, de ene aan de linker kant en een ander aan de rechterkant.
De rechterkant stond vol met spullen en foto's en de linkerkant was leeg.
Ik had een kamergenoot, hopelijk was het een beetje een aardig persoon.
'You can put you stuff on the left side of the room. On the right side sleeps your room mate Trina.' legde Miss Wuterson uit.
Ik knikte begrijpelijk en liep naar de kant om mijn spullen neer te zetten.
'Is'nt it cute here Hailey sweetheart?' vroeg moeder met de vreselijkste Nederlandse accent.
Ik kneep mijn ogen dicht en zuchtte diep. Waarom Engeland?
'Well. Mother I think you can go now.' zei ik geirriteerd.
Moeder lachte.
'Of course, I've a lot to do.' zei glimlachte naar me, alsof ze trots op me was.
Trots...
We liepen weer naar het begin van de hal.
'I'll leave you for a moment.' zei Miss Wuterson en ze liep weg.
'Nou, je nieuwe thuis.' zei moeder en ze keek me met waterige ogen aan.
'Mam, niet huilen.' smeekte ik.
Er stroomden wel tranen over haar wangen.
Zuchtend sloeg ik mijn armen om haar heen.
'We kunnen smsen, en bellen, en mailen. Dus maak je niet druk.' zei ik.
Moeder duwde me weer van zich af en keek me aan.
'Doe je voorzichtig? Niet te gekke dingen doen en lief zijn he?' waarschuwde ze me.
'Mam, ik ben 16, geen 6.' lachte ik.
'Ik red me wel.'
Ze glimlachte en gaf een kusje op mijn wang.
'Dan ga ik maar.' zei ze.
'Dag mam.' zuchtte in.
'Doei lieverd.'
Ze pakte haar tas van de grond en liep naar de deur.
'Ik houw van je.' zei ze nog voor de laatste keer.
Ik zwaaide tot de deur was dichtgeklapt.
Zuchtend draaide ik me om om naar mijn kamer toe te lopen.
Miss Wuterson stond voor me.
'Now your mother is gone...' begon ze.
'Can we start with the house rules.'
Ze glimlachte boosaardig naar me.
Natuurlijk was alles alleen maar gelogen.
'Come with me Hailey.' zei ze met een boosaardige blik.
Verbaasd liep ik achter haar aan.
We liepen het kantoor in.
'Your clothes, your books and your timetable. Diner at 6:00 PM. If you're not there no food and you get a punishment.' zei ze.
Ze overhandigde me een doos, die vol met spullen. Er zaten vooral boeken in.
'Breakfast is at 8:00 AM and lunch at 12:30 PM do you understand that?' vroeg ze me.
Ik knikte gehoorzaam, ik durfde haast niks te zeggen.
'No phone between 7:00 AM and 9:00 PM. No smoking, no candy. No noise after 10:00 PM. School start at 8:45 and no minute later!' somde ze op.
Ik knikte alweer.
'But the rule above everything else is... no boys.'
Ze liep met een dringende blik op me af.
Ik knikte begrijpelijk, alweer.
'Miss, can I ask something.' vroeg ik met een klein stemmetje.
'Yes Hailey?' ze wendde haar blik weer af.
'On what time is the school out?' vroeg ik blozend.
'3:00 PM.' antwoordde ze.
'And can we get visit?' vroeg ik erachter aan.
'Only when I give permission.' antwoordde ze.
'Okey Miss. Thank you.' zei ik, hopend dat ik het goed deed.
'Go to your room, the other kids will be here in a minute.' zei ze terwijl ze op haar horloge keek.
Ik knikte weer en snelde het kantoor uit.
Wat was ze eng.
Snel ging ik naar boven en opende ik met moeite de deur.
Een meisje met frambozen rood haar keek me vragend aan.
'Hi.' zei ik met een gebroken glimlach.
'Who are you?' vroeg ze.
Ik liep naar binnen en zette de doos op mijn bed.
Ik ging voor haar staan en stak me hand uit.
Voorzichtig pakte ze mijn hand.
'I'm Hailey. Pleasure to meet you.' zei ik met een glimlach.
Ze keek me even wantrouwend aan.
'Oh Hi Hailey. I'm Trina. You're new here?' vroeg ze en ze schudde vrolijk mijn hand.
Ik bloosde.
'Yea.' antwoordde ik een beetje verlegen.
We lieten de handen los.
'I want to know everything about you! How old are you?' vrolijk ging ze op het bed zitten en klopte naast zich.
'Well, I'm 16.' antwoordde ik verbaasd terwijl ik naast haar ging zitten.
'I'm 16 too!' zei ze enthousiast.
'And were are you come from?' vroeg ze gelijk daarna.
'I'm from a little place in Holland.' antwoordde ik.
'Holland? Why are you in England?' vroeg ze verbaasd.
'Because my mother and I are moved to Londen.' antwoordde ik verlegen.
'It's realy cool in England! Least... i think.' zei ze.
'I think it too! It's a little bit like Holland. But better.' antwoordde ik vrolijk.
Ik wou niet dat ze gelijk slecht over me begon te denken, maar ik vond Engeland niet beter dan Nederland.
Dat was mijn mening.
Ze lachte even.
We praatte de hele middag over dingen, over elkaar, over anderen, over school. Ze vond het cool dat ik later actrice wou worden.
'I write too, but I'm not very good.' zei ik bescheiden.
'I love to read books. It's like you're in the magical world of the writer. So fascinating!' zei ze enthousiast.
Ik stemde glimlachend in.
Ze wierp een blik op haar horloge.
'Oh! I think you can better put your uniform on. It's almost 6:00 PM!' liet ze me weten.
'But, I thought, we have only to wear our uniform when we go to school.' zei ik verbaasd.
Ze schudde haar hoofd.
'We must always wear our uniform, only when we go to sleep we wear other clothes.' zei ze geschrokt.
Verbaasd knikte ik en liep ik naar de doos.
Ik haalde een van de uniformen eruit.
Snel kleedde ik me om.
'WOOW! Wait a minute!' zei ze.
Ik keek haar vragend aan.
Ze liep naar me toe en greep mijn arm vast.
'Cool tattoo!' zei ze.
Ze keek naar het kleine woordje op mijn arm.
Het waren 4 letters,
Hope. Spelde het samen.
Het was omringt met rozen.
'Thank you.' zei ik en ik begon te blozen.
'If Miss Wuterson this see, you're death.' waarschuwde ze me.
'But she won't.'
Ik trok mijn arm terug en trok het shirt erover heen.
'I think it's cool!' zei ze vrolijk.
Ik glimlachte.
'Come. We're gonna eat.' zei ze.
We liepen samen de trap af naar de grote zaal die Miss Wuterson ook had laten zien aan me.
Er waren in totaal 10 stoelen.
Ik ging op een van de stoelen zitten.
'Sorry, but that's my place. Wait, who are you?'
Het was een ander meisje, jonger dan mij. Rond de 10, 11.
'Hi Roxy, this is Hailey. She's new.' legde Trina voor me uit.
Geschrokken stond ik op.
'I'm sorry, I don't know...' ik hoefde mijn zin al niet meer af te maken.
Roxy glimlachte en stak haar hand op.
'Welcome. I'm Roxy.' zei ze vrolijk.
Ik glimlachte en pakte de hand.
'Hailey.' stelde ik mezelf voor.
Roxy glimlachte.
Ze zag er erg schattig uit met haar stijle blonde haar.
Ik ging deze keer op een goede plek zitten.
de 8 andere gezichten keken me vragend aan.
'Tell me, who are you?' vroeg een meisje met stijle donkerbruine haren.
Haar stem klonk me te arrogant, maar ik wou niet gelijk al vervelend gaan doen.
'I'm Hailey.' zei ik.
'Hailey?'
'Well welcome!' zei ze iets te overdreven.
'And why are you here?' vroeg ze met een arrogante blik.
Ik mocht haar nu al niet meer.
'Hailey is new here. You can ask here questions after diner.'
Miss Wuterson kwam eraan.
De hele kamer was gelijk stil.
In stilte aten we het eten op.
We kregen niet veel, maar het was wat.
Na het eten gingen we in de ''woonkamer'' zitten.
Ik had nog nooit zoveel moeite met engels gehad, ik wist niet eens meer wat ik moest zeggen op een simpele vraag als wat is je lievelingskleur.
Er waren 2 meisjes van 11, Roxy en Wendy, 3 van 13, Hanna, Miley en Iris. 1 meisje van 15, Sophie. En 4 meisjes van 16. Trina, Michelle, Cindy en ik.
Cindy was echt vervelend, zij was het arrogante meisje dat me had aangesproken, ze mocht me niet, en ik haar niet.
Dus als we gewoon bij elkaar vandaan bleven was het goed.
De andere meisje mochten me wel. Ze zeiden dat ik cool was.
Misschien ging ik het hier nog wel leuk krijgen.
Reacties:
omg geweldig geschreven schat
snel veredr oow en mag ik melding?
hihi
Wauww! Super leuk verhaal!
Vertel je me als je verder gaat?
Kusje
Meisjee. Het is 17 over 1, dinsdag 25 December and I dont wanne go to sleep before I start reading this fic. I love this !
Echt leuk.hoe je de wereld beschrijft. Ik ga dit zkerss verder lezen, kom maar op met die melding. Maar nu ga ik slapen. Irene is moeiig.
Lovieees ! <3