FanFic.nl

I want you back (GESTOPT WEGENS GEBREK AAN INSPIRATIE)

What should i do?

Ik ben al een tijdje wakker. De zuster (die Catharina heet) heeft net het ontbijt gebracht; een boterham met jam, een cracker met kaas en thee met suiker.
Eerlijk gezegd heb ik niet zo'n trek, maar ik vind het sneu voor Catharina. Dus besluit ik het toch te eten. Nog steeds zit ik te piekeren over wat er gisteren is gebeurd. Is wat ik heb gedaan wel goed? Oh god ik weet het echt niet!
Terwijl ik mijn boterham naar binnen werk word er op de deur geklopt.
''Binnen!'' roep ik. De deur gaat open en Catharina loopt de kamer in. ''Schat, er is bezoek voor je.''
Ze glimlacht en opent de deur verder. Ik sta heel even in shock; Louis staat in achter Catharina mét een bosje bloemen! Hij loopt naar binnen en neemt plaats op de kruk die naast het bed staat.
''Ik laat jullie even alleen.'' zegt Catharina sneaky. Volgens mij denkt ze dat we een stel zijn of zoiets. Ze loopt kamer uit en doet dee deur dicht.
''Deze zijn voor jou.'' zegt Louis. Een klein glimlachje krult zijn lippen. Hij geeft me de bloemen aan. Ik krijg dat fijne gevoel als dat ik vroeger altijd kreeg. Als hij me een bos bloemen gaf.
''Eh...'' zeg ik aarzelend. ''Bedankt. Dit had echt niet gehoeven.''
''Jawel.'' zegt Louis snel. ''Eigenlijk is dit niet eens genoeg.''
''Waar heb je het over?'' Een mini hartaanval dringt mijn lichaam binnen.
''Nou,'' zegt Louis. ''Wat je me gisteren hebt verteld.''
Oh nee, begin er nou niet over!
''Oh ja...'' antwoord ik, terwijl ik de bloemen aanneem en op het kastje naast het bed leg.
''Het spijt me.''
''Ja, dat is je geraden!'' zeg ik. Alle woede voel ik weer opkomen.
''Ik had je dit nooit aan moeten aandoen.'' zegt Louis. ''Het probleem is dat ik nu iets met Eleanor heb. We houden heel erg van elkaar, naja, dat denkt ze.''
''Pardon?! Wat bedoel je daar precies mee te zeggen?!'' Volgens mij gaat mijn hart het begeven.
''Het klinkt raar, maar na eens goed nagedacht te hebben ben ik tot de conclusie gekomen dat ik toch wél gevoelens voor je heb.''
Ik kijk hem geschrokken aan: ''Wat?!''
Louis kijkt vol schaamte omlaag.
''Dat zeg je níº pas?! Nadat je me dit allemaal hebt aangedaan!''
Louis knippert een paar keer. ''Kunnen we het alsjeblieft opnieuw proberen? En deze keer op de goede manier?''
Ik kon het niet geloven. Was dit een droom? Hij wilde me gewoon terug. Moest ik nou ''ja'' of ''nee'' zeggen?
''Louis...'' mompel ik. ''Ik durf niet.''
''Wat?'' vraagt Louis. ''Waarom niet?''
''Ik wil niet dat er weer zoiets akeligs met me gebeurd. Ik heb nog steeds een trauma.''
Louis kijkt teleurgesteld omlaag. ''Oké.''
''En wat ga je nu dan met Eleanor doen? Je hebt toch iets met haar?''
''Ik maak het uit.''
Opnieuw kijk ik hem geschrokken aan. ''Dus je gaat Eleanor gewoon hetzelfde aandoen? Louis, jij veranderd ook nooit!''
Er rollen dikke tranen over mijn wangen. Niet te geloven dat ik medelijden heb met Eleanor, ookal haat ik haar zo. Ik wil dat niemand zoiets ergs meemaakt.
''Valerie, alsjeblieft?'' vraagt Louis smeekend. Hij pakt me bij mijn wangen vast.
Ik schudt mijn hoofd vastberaden, terwijl ik nog een traan over mijn wang voel rollen. ''Het spijt me.''
Louis propt een papiertje in mijn handen. ''Voor het geval je van gedachte veranderd.''
Hij drukt een kus op mijn wang en loopt dan de kamer uit. HOLY SHIT was dit allemaal echt?!
Ik vouw het papiertje open en zie dat Louis' nummer erop staat. Dit werd eens hard nadenken. Wat moest ik doen? Ja of nee zeggen? Ergens wilde ik hem wel terug, heel graag zelfs! Maar ergens ook weer niet. Wat als hij me hetzelfde opnieuw aandeed? Of Eleanor? Dit is een hele moeilijke beslissing...

Reacties: