Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Back for you. » Twee.
Back for you.
Twee.
Een half uur voordat mijn wekker zou moeten gaan was ik al wakker. Slapen was de hele nacht al niet zo goed gegaan, dus dat had ik opgegeven. Ik zwaaide mijn benen uit het bed en liep naar de badkamer. Ik zette de kraan aan en liet de badkamer zich vullen met het hete stoom.
Onder de douche liet ik alles van me afspoelen, ik waste mijn haren en droogde me daarna snel af.
Een uur later liep ik, te vroeg dit keer, richting het hotel. Ik besloot de bakker over te slaan en een broodje uit te keuken te halen. Ik was toch om 2 uur al klaar, heerlijk zo’n shift.
Ik kwam aan bij het hotel, begroette Jordi, de nachtportier, en verdween naar binnen. Ik meldde de systemen aan en liep naar de keuken waar Maria bezig was met het ontbijt.
Ze begroette me vrolijk en stopte me 2 broodjes toe die ik belegde met ham en dankbaar meenam naar de receptie.
Ik plofte neer op de stoel, bekeek de lijsten met in- en uitcheck gegevens en begon de nieuwe gegevens op de kartonnen omslagen te schrijven voor de gasten.
Om 10 uur kwamen de eerste gasten langs me lopen, ik begroette ze en zag hoe ze naar buiten liepen. Het was koud vandaag, voor Spaanse begrippen.
Om half 2 kwam Ramon binnen, hij begroette me met een knipoog en verdween naar het kamertje om zijn tas te zetten. Binnen 5 minuten zat hij op de stoel naast me en zo te zien was hij nog wel uit geweest gisteravond.
‘Leuke avond gehad?’
Hij grijnsde en knikte. Vast een of andere jongen mee naar huis genomen, een toerist, die hij hierna nooit meer zou zien. Ramon hield niet van vaste relaties, maar hoe dat precies kwam heeft hij me nooit willen vertellen.
‘Ik heb een verrassing voor je vanavond’
Ik keek hem verbaasd aan en schoot in de lach. Dat zou vast een of ander stom feestje zijn waar ik toch niks aan zou vinden, maar ik zou mee gaan. Voor Ramon. En op het moment dat hij zijn scharrel voor die avond had gevonden kon ik ongezien naar huis sluipen, zo ging het vaker.
Ik knikte. ‘Lief van je’
Hij duwde me tegen mijn schouder. ‘Ga naar huis, ga slapen of shoppen of eten. En vanavond om 8 uur moet je hier zijn. Voor mij. En zorg dat je er een beetje leuk uit ziet, trek een jurkje aan ofzo’
Ik grijnsde, sprong overeind en trok hem met mijn arm naar me toe. Ik drukte een kus op zijn wang en liet hem weer los. Het was fijn zo’n goede vriend te hebben als Ramon.
‘Tot vanavond’ Ik zwaaide en liep het hotel uit, de nog drukke Ramblas op.
Ik sloeg rechtsaf richting de haven, ik wilde even in Maremagnum kijken voor een leuk jurkje.
Na 10 minuten lopen was ik bij Maremagnum, ik nam de roltrap naar boven en liep langs de winkels. Eigenlijk had ik geen zin om te winkelen, maar het was een prima tijdverdrijving. En ik had geen mooie jurk meer, dus ik moest wel.
Na een half uur rondgedwaald te hebben in Maremagnum besloot ik het op te geven. Ik liep langs Starbucks, haalde een frappuccino en liep weer richting de stad.
Twee uur later liep ik richting mijn appartement, met het perfecte zwarte jurkje. Het kwam tot net over mijn knieën, was strapless en had een strik.
Ik dropte mijn tassen in mijn appartement, pakte alleen mijn blackberry mee en viste mijn portemonnee uit mijn tas. Ik liep weer naar buiten, de sleutels griste ik mee van tafel.
Ik liep naar het barretje waar ik normaal ontbeet, ik hoopte dat Mar aan het werk was. Ik nam de metro vanaf de Ramblas naar Passeig de Garcia en liep naar het barretje toe. Door de ramen zag ik haar achter de bar staan, ik had geluk.
Ik liep naar binnen, begroette haar met twee kussen en plofte op de kruk neer.
‘Appelsap? Vermoeiende dag gehad?’
Ik knikte en ze pakte een glas en een flesje appelsap, wat ze op de meest onlogische manier openmaakte maar blijkbaar kon het niet anders.
‘Vertel’
‘Gewoon, ik kan niemand bereiken. Mama is in Nederland, papa heeft het vreselijk druk. De jongens zijn weet ik veel waar. En ik moet ook al bijna naar huis, ik weet helemaal niet of ik weg wil’
Ik zuchtte en liet mijn hoofd op de witte bar vallen.
‘Pas op, net schoongemaakt’ Mar lachte.
De bar stroomde vol met mensen, ik stond op om haar te helpen aangezien ze alleen stond.
Een half uur lang serveerde ik broodjes, smeerde broodjes bij, zette koffie en maakte flesjes open op een manier die ik nooit zou begrijpen.
Mar plofte zichtbaar moe neer aan de bar toen het weer rustig was. Ik zette koffie voor haar en bleef achter de bar staan. We kletsen wat over niks en de tijd vloog voorbij. Ik was dankbaar voor de vriendschap met Mar.
‘Je kunt zo hier komen werken, geen enkel probleem’ Ze lachte.
Ik grijnsde, wierp een blik op de klok en zag dat het al 7 uur was.
‘Lieve schat, sorry maar ik moet gaan anders wordt Ramon boos. Hij had een verrassing voor me, vast weer een of ander gay feestje. Als het niks is bel ik je en dan moet je zeggen dat je mijn lesbische vriendin bent. Anders overleef ik het niet’
Mar lachte haar typische lag, beloofde het me en gaf me een kus op mijn wang.
Ik haastte me naar de metro en vanaf daar weer naar mijn appartement. Snel kleedde ik me om, deed mijn haar iets beter als het zat en haalde nogmaals het mascaraborsteltje over mijn wimpers heen. Snel zocht ik mijn eyeliner en trok nog een lijntje boven mijn oog, handig zo’n ding.
Om 5 over 8 arriveerde ik bij het hotel en uiteraard, Ramon stond al buiten.
‘Je bent te laat, dit is onvergefelijk. Maar je ziet er prachtig uit’
Ik gebruikte al mijn Spaanse kennis om hem te overladen met hoeveel het me speet en hij schoot in de lach. Ik zag dat hij zijn handen ophief en gebaarde dat het goed was.
‘Nou, kom maar op met je verassing’
Hij grijnsde, wetende dat hij me nieuwsgierig had gemaakt. Als ik ergens niet tegen kon was het tegen verassingen. Ik hield van controle over mijn leven.
Reacties:
Oeehh verrassing! Spannend
Schrijf maar altijd zo snel. Dan kan ik blijven lezen!
Kusje
Cliffhanger! Spannend hoor ben benieuwd. ik ga gelijk doorlezen.