FanFic.nl

Back for you.

Drie

Louis P.O.V
Ik hoorde het teken dat de riemen vast moesten. Half slapend zocht ik naar mijn riem en klikte hem vast. Ik was niet gemaakt voor reizen van het ene continent naar het andere, en na die 2 jaar was ik nog steeds niet gewend aan een jetlag.

Want zo lang hielden we het al vol. Ik had nooit durven dromen dat One Direction langer zou bestaan dan 2 jaar en toch was het zo. Het tegendeel was bewezen, ik had ongelijk. Nog steeds besloot het management dat we gingen touren, nog steeds namen we nieuwe singles op en brachten we albums uit. En nog steeds was het een succes.

Ik keek naar links en zag de jongens slapen. Gelukkig vlogen we business class en konden we nog redelijk slapen. Het was echt een rotvlucht van Australië naar hier. Met een vreselijke overstap in Kuala Lumpur én nog 1 in London.

Een half uur later stond het toestel op de grond, ik zette mijn telefoon aan en zag gemiste oproepen. Om me heen hoorde ik het plingen van telefoons, blijkbaar had iedereen dingen gemist.

Ik keek naar de datum en schrok. ‘Fuck, 25 november. Dit ga je niet menen’

Zayn keek me vragend aan en ik schudde mijn hoofd. ‘Niets’

Ik zag hoe hij zijn schouders ophaalde en het vliegtuig uit liep. Ik liep zwijgend achter hem aan richting de bagageband waar we onze koffers snel vanaf plukte. Ondertussen deelden we wat handtekeningen uit en gingen we op de foto.

Een half uur later zaten we, thank god, in de taxi richting het centrum.

‘Waar moeten jullie zijn?’

De vraag van de taxichauffeur haalde me uit mijn gedachten en ik hoorde Harry het adres geven waar we moesten zijn. Ik hoopte maar dat het allemaal goed geregeld was.

Weer een kwartier later stopte de taxi voor een hotel. Hét hotel.

Ik belde het nummer dat ik gekregen had en hoorde dat er opgenomen werd, in het Spaans.
Ik mompelde in mijn beste Spaans dat ik eigenlijk helemaal geen Spaans sprak en hoorde hoe er geschakeld werd naar het Engels.

Een kwartier later zat ik in een ontbijtzaal te wachten en als ik ergens niet van hield dan was het van wachten. Al kon ik mezelf wel steeds beter vermaken.

Om half 7 waren de jongens terug, ze hadden koffers gedumpt in het hotel en waren omgekleed.
We aten wat in het hotel en namen een taxi naar de haven van Barcelona.

Daar aangenomen ploften we neer op de steiger. Ik keek rond, het was raar om te weten dat Ellis hier al 5 maanden rondliep. Dat ze hier zelfs gemakkelijk een sociaal leven opgebouwd had, misschien was ze van plan al haar plannen om te gooien en hier te blijven. Ik wist dat ze het hier heel erg naar haar zin had en dan baarde me ook wel zorgen.

Toen ik Ellis leerde kennen, iets meer dan anderhalf jaar geleden, kwam ik er heel snel achter dat ze niet perse in Nederland wilde blijven. En dus kon ze naar Londen komen, werk in het toerisme was er toch wel.
Voor haar stage vertrok ze 5 maanden naar Barcelona, waarin ik haar ook echt gestimuleerd had. En qua tijd maakte het niet zo veel uit, een uurtje langer vliegen was het probleem niet. Plus dat ik het ook erg druk had, altijd. Daarom gunde ik Ellis wat ze wilde, zolang zij het maar naar haar zin had.

Het was ondertussen 8 uur, Ellis zou bij Ramon moeten zijn nu. Ik knikte naar de jongens, grijnsde naar ze en liep richting het standbeeld van Columbus. Dit werd leuk.

Reacties:

fallinlove zei op 11 dec 2012 - 18:48:
O leuk! Ben zo benieuwd!!!!!