FanFic.nl

I want you back (GESTOPT WEGENS GEBREK AAN INSPIRATIE)

Visit

Mijn ogen glijden over de slordig geschreven getallen. Ik herhaal het nummer nog een paar keer in mijn hoofd. Dan besluit ik het op te slaan in mijn telefoon. Ik pak mijn tas van het kastje naast het bed en rits het open. Ik pak mijn telefoon en voer het wachtwoord in. Daarna sla ik Louis' nummer op.
Ik weet nog hoe blij ik was toen ik deze telefoon kreeg. Het was een iPhone 4s. Ik herriner me dat toen ik het kreeg, ik nog een relatie met Louis had. En moet je nu eens zien!
Ik tik op de WhatsApp-app en zoek Louis' op. Ik tik op zijn naam en gelijk daarna op zijn foto. Het is een foto van hem en Eleanor. Zuchtend staar ik er naar en tik ik het weg. Zal ik hem een berichtje sturen? Oh, ik weet het allemaal echt niet...
Zonder dat ik het door heb stuur ik ''hey'' naar hem. Later besef ik pas dat ik het niet had moeten doen.
''Hey Valerie! '' krijg ik terug.
''Hoe wist je dat ik het was?''
''Door je foto.''
''Ow ja.''
''Wat ben je aan het doen?''
''Niks.''
''Hmmm...''
Ik aarzel even. Maar dan krijg ik nog een berichtje van hem.
''Heb je al nagedacht?''
Ik trok één wenkbrauw op en begon te typen.
''Dude, je bent pas een paar minuten weg. Hoe denk je dat ik zo snel kan hebben nagedacht? Ik heb hier lang de tijd voor nodig.''
''Ow haha.''
''Niet grappig bedoeld ''
Ik zucht en vergrendel mijn telefoon. Mijn tas leg ik terug op het kastje met mijn telefoon ernaast. Ik staar naar de TV die aan het plafond hangt. Het is helemaal stoffig en ik krijg het gevoel alsof er al jaren niemand meer naar heeft gekeken. Ik krijg er de rillingen van... Misschien is dit ziekenhuis wel heel erg oud en is deze kamer al heel lang niet gebruikt.
Ik begin te trillen en helemaal op te gaan in mijn eigen fantasie, totdat ik opeens schrik door het trillende geluid van mijn telefoon; Louis heeft gereageerd.
Met bibberende vingers vergrendel ik mijn telefoon en lees ik het berichtje.
''Valerie, ik wil serieus met je praten. Onder vier ogen graag. Via WhatsApp is het onmogelijk om op een duidelijke manier te praten. Vind je het goed als ik vanavond weer langs kom?''
Ik weet algauw een antwoord om terug te typen.
''Doe wat je wil. Ik houd je niet tegen ''
Louis' antwoord is snel.
''Mooi, dan kom ik vanavond wel even langs. Tot dan!''
Ik reageer niet en leg mijn telefoon weer op het kastje. Kuchend friemel ik aan mijn deken. Ik wil helemaal niet dat Louis komt. Dat is veel te awkward. Bovendien heb ik op het moment helemaal geen zin in hem. Hij is net al langs gekomen. Toen kon hij toch ook ''serieus'' met mij praten inplaats van zijn nummer te geven?
Catharina komt binnen en pakt het dienblad waar het ontbijt op lag op. ''En? Wie was die jongen?''
Ik voel mijn hoofd gloeien. ''Gewoon iemand die ik ken.''
Catharina kijkt me ongeloofwaardig aan. ''Ik breng even dit dienblad terug en dan kom ik weer.''
Ze wandelt de kamer uit en laat de deur open staan. Damn, waarom laat niemand me tegenwoordig nog met rust? Dit is zo irritant!
Algauw keert Catharina weer terug. Ze sluit de deur en komt op het krukje naast mijn bed zitten. Pff dat stomme krukje waar Louis ook op heeft gezeten.
''Even serieus, meis: wie was die jongen?'' begint ze, terwijl ze me lachend in mijn zij port.
''Gewoon iemand die ik ken.''
''Uhu...'' Ze begint ongeloofdwaardig te knikken.
Ik aarzel. ''Het is e-een goede vriend.''
Ik had deze woorden beter moeten inslikken. Waar sloeg deze zin nou weer op? Hij is helemaal geen goede vriend van me. Na alles wat hij mij heeft aangedaan.
''Oke, oke.''
''Hij komt vanavond weer langs, trouwens.''
''Oe, wat gezellig...'' antwoord Catharina mysterieus.
Ik doe alsof ik begin te giechelen, maar stiekem heb ik daar helemaal geen zin.

De dag vliegt voorbij en de hele tijd denk ik aan Louis. Wat zal hij zeggen als hij komt? Ik wil dit niet! Ik ben er nog niet klaar voor.
Ik lig in mijn bed uit het raam te staren als er plotseling op de deur word geklopt.
''Wie is daar?'' antwoord ik zwakjes.
''Ikke!'' antwoord Catharina. Ik weet gelijk dat zij het is.
Ze opent de deur en zegt dat er bezoek is voor me. Ik voel een lichte hartaanval aankomen. Ik begin te rillen, maar doe er alles aan om het niet te laten merken. Ze gaat wat opzij en ik zie Louis achter haar staan. Hij loopt naar binnen en sluit de deur in Catharina's gezicht. Ha! Dat verdiende ze dan ook wel.
''Hé.'' zegt Louis, terwijl hij op het krukje gaat zitten.
''Hoi.'' antwoord ik.
''Ik wil graag even serieus met je praten. Ik wil gewoon dat het weer goed is tussen ons.''
Hij pakt mijn hand vast en vouwt mijn mouw een beetje omhoog. Hij kijkt naar de krassen op mijn polsen en gaat er met zijn vingers langs. Hij trekt een peinzend gezicht.
''Dat kan.''
''H-heb je dit allemaal vanwege mij gedaan?''
Ik knik en voel een brok in mijn keel. ''Ja.''
Louis bijt op zijn lip. ''Valerie, ik weet dat ik fout ben geweest. Ik heb gisteravond de hele nacht nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat ik je heel graag terug wil. Deze keer zal ik je bewijzen dat ik écht van je houd. Ik wil je echt niet kwijt.''
''Oh, Louis...'' ik aai over zijn wang en besef me algauw dat ik dit niet moet doen. Ik trek mijn hand los, maar Louis grijpt het weer vast. Hij aait eroverheen.
''Wat ga je nu met Eleanor doen?'' vraag ik.
''Ik ben erachter gekomen dat Eleanor helemaal niet bij me past. Ze is absoluut niet mijn type. Ze is altijd zo vrolijk en kent geen emotionele kanten. Ik wil, en jij ook. En zo zijn er genoeg andere dingen waarbij we heel veel gemeen hebben.''
''Hoe bedoel je? Jij bent ook altijd vrolijk?''
''Achter deze vrolijke smoel schuilt zich een onzeker jochie.'' antwoord Louis, terwijl hij mijn handen stevig vasthoud. ''Ik heb je in zoveel problemen gebracht. Ik heb je hart gebroken, ookal is het ook een bij mij zelf gebeurd...''
''Echt waar?''
''Ja. Op de middelbare school.''
''Wat naar voor je.''
'Het is stom dat ik het jou ook heb aangedaan. Zelf had ik er ook veel verdriet van.''
''Hm.''
''Wil je me alsjeblieft terug? Ik beloof je da-''
''En Eleanor dan?'' onderbreek ik hem.
''Ik heb het uitgemaakt.''
''Wat?!'' ik ben in totale shock. ''Wat vond ze ervan?''
''Ze zei dat ze blij was, omdat ze nu eindelijk met andere jongens daten.''
''Ik wist wel dat ze een slet was...''
Louis begint te lachen. ''Je hebt nog steeds geen antwoord gegeven op de vraag.''
Hij komt steeds dichterbij met zijn gezicht. Ik voel zijn warmte, het vertrouwde gevoel weer. We sluiten allebei onze ogen. Dan voel ik zijn zachte, warme lippen op de mijne. Ergens voelt het fout, maar ergens heb ik het zó gemist.
Hij legt zijn arm om mijn middel, terwijl ik mijn hand in zijn nek leg. Beetje bij beetje krijg ik het gevoel alsof hij alles wat hij zojuist had gezegd meende. Hij bracht het zo serieus over. Ik weet gewoon niet wat ik ervan moet vinden...

Reacties: