FanFic.nl

Pokémon Black and White Adventure's!

Chapt 64: Learning Kio an new move!

“Laten we terug gaan.. Kio is moe en ik trouwens ook.”� De blonde jongen had opgekeken toen zijn broer een uitgeputte Riolu optilde van de grond. “Misschien is het beter om hem even na te laten kijken door Zuster Joy,”� reageerde Roxas en aaide de kleine Natsuï over haar hoofdje. Sora knikte als antwoord en moest een geeuw onderdrukken want het was best een lange dag voor hun beide, de bruinharige jongen was letterlijk uitgeput. Sora en Roxas hadden meer dan een halfuur door Driftveil City heen gewandeld en hadden flink wat eten en Pokémon voer ingekocht, dus nu hadden ze weer een flinke voorraad omdat ze een nieuw lid hadden in het team. “Hoe heb jij Kio vast voedsel leren eten?”� vroeg Roxas toen na een korte stilte en keek vanuit zijn ooghoeken naar de jonge Emolga in zijn armen, “Kio deed dit uit zichzelf.. maar ik denk dat het verstandig is als je met zacht voedsel begint want dat heb ik ook gedaan totdat hij uit zichzelf harde Pokémonbrokken ging eten,”� legde Sora grinnikend uit. De Riolu in zijn armen keek de twee vragend aan maar ontving daardoor van Roxas een aai over zijn bol. De twee jongens bereikte al snel het Pokémon Center, snel ging de tweeling door de automatische schuifdeuren naar binnen. Roxas verdween naar boven om hun spullen in hun kamer te dumpen zijn broer bleef achter met de Pokémon. Terwijl de bruinharige jongen op een bankje ging zitten in de wacht hal, zocht hij in zijn zak naar de foto van zijn moeder.. alleen hij zat niet in zijn broekzak. Sora sprong geschrokken overeind terwijl hij al zijn zakken door zocht maar het papiertje zat er niet in.. “Nee hé..”� mompelde hij tegen zichzelf terwijl er tranen in zijn ooghoeken vormde. Hij kon haar niet kwijt zijn, Sora wist honderdprocent zeker dat hij haar altijd zorgvuldig wegstopte. En precies op het moment dat hij haar het meest nodig had kon hij haar niet vinden. Sora slaakte een diepe zucht, Roxas hoefde dit niet te weten als hij straks in zijn tas ging zoeken kwam hij vast terecht, probleem opgelost.. hoopte hij. Niet veel later nadat hij dat had gedacht kwam Roxas met een zelfvoldane grijns naar beneden gelopen, “Kom je, broertje?”� de blonde jongen wenkte met zijn hoofd richting de cafetaria, zijn broer knikte instemmend en volgde hem maar met een hol gevoel in zijn maag, doen alsof er niks aan de hand was, was best moeilijk tegen zijn bloedeigen broer. Alhoewel Roxas niks door had.. tot nu toe. Na het avond eten, besloten de twee broers vroeg naar bed te gaan want Sora was van plan om vroeg te gaan trainen voor zijn vijfde Gymbadge. Toen Sora en Roxas allebei in bed lagen met hun Pokémon, Sora dit keer boven zijn broer.. hadden een kort gesprekje over vanmiddag.. “Ik ben echt gesloopt,”� mompelde Sora net hoorbaar genoeg voor de blonde jongen onder zich, die instemmend knikt, “Anders ik wel,”� antwoordde Roxas die een geeuw moest onderdrukken. Sora knikte en drukte Sparky tegen zich aan die op zijn kussen lag.. daarna viel het echter stil in de kamer, zowel Sora als Roxas waren in een diepe slaap gevallen..

Sora werd de volgende ochtend moeizaam wakker omdat er een nat neusje langs zijn wang ging.. pas toen hij zijn blauwe ogen open deed, zag hij Sparky naast hem zitten met een vrolijke glimlach op zijn snoet. De jongen aaide het gele wezentje liefdevol over zijn hoofdje heen die ervan genoot. Het licht was al aan, wat ongeveer betekende dat Roxas al uit bed was. Langzaam maar zeker kwam Sora uit bed gekropen, zijn broer stond zo te horen onder de douche. De bruinharige jongen kleedde zich langzaam aan terwijl het kletterende water langzaam scheen te stoppen. De bruinharige jongen doodde de tijd met het spelen met de kleine Emolga die op zijn schoot was geklommen en met Kio en Suki erbij. De kleine Riolu verstopte zich telkens in het dekbed van Roxas om vervolgens de twee jonge Pokémon te laten schrikken door met zijn blauwe poot onverwachts tevoorschijn te komen. Renji, Shiro en Tommie keken met een droge blik toe terwijl Yuki, een beetje jaloers begon te worden. Sora onderdrukte een geeuw en kwam toen langzaam overeind om zijn spullen bij elkaar te pakken voor de komende training van Kio. Daarvoor had hij Shiro nodig en de Riolu zelf.. Sparky en Tommie zouden later komen aangezien hij eerst Kio een beetje wilde trainen. “Goeie morgen, broertje.”� Sora schrok op bij het horen van zijn broer maar die grijnsde alleen, “Morgen,”� mompelde Sora terug. Niet veel later liepen de twee jongens het Center uit en sloegen vrijwel direct linksaf naar het stille gedeelte van Driftveil City. Eenmaal op het veldje aangekomen, gooide Sora zijn spullen op het gras neer en haalde Kio en Shiro uit hun Pokéballen die hem beide gemotiveerd aankeken. “Kio het word tijd voor jou om je echt eens te gaan trainen!”� sprak Sora enthousiast vol zelfvertrouwen in, daarbij sloeg hij zijn gebalde vuist tegen zijn platte hand. De Riolu knikte zelfverzekerd terug. Even keek Shiro hem vragend aan want de Monferno wist niet precies wat Sora nou echt van plan was met hem.. hierdoor richtte de jongen zich nu op Shiro. ”�Ik wil dat jij Shiro, je Focus Punch een keer laat zien op die boomstronk daar.”� Shiro knikte vastbesloten, de vuist van de Monferno kreeg langzaam een witte kleur, pas toen Shiro recht op de boomstronk afliep en hem doormidden liet splijten, zodra de Focus Punch in contact kwam met het hout. “Ferno!”� riep het wezentje zelfvoldaan toen de houtsplinters in het rondvlogen. Kio keek gefascineerd toe hoe de stukken langzaam op de grond neerkwamen, de Riolu sprong direct overeind terwijl hij met een gemotiveerde blik naar Sora keek, vastbesloten om dit ook te leren. “Oké, Kio. Mijn doel is om jou Focus Punch te leren, aangezien jij een vechtsoort bent en je moet leren om te focussen op je doel en is dit een goede oefening voor jou,”� begon Sora zijn uitleg en was naast het wezentje neergeknield, die hem aandachtig aankeek om niks te kunnen missen, “Zo leer jij je ook te verdedigen. Ik stel mezelf op als mikpunt om te beginnen zodat we geen onnodige wilde Pokémon hoeven te verwonden,”� eindigde Sora zijn uitleg, hierdoor keek Roxas alarmerend op maar besloot niks te zeggen, hij moest het zelf maar weten. Sora deed zijn vest uit en gooide die op zijn tas neer, de Riolu volgde Sora op de voet om Roxas of de overige Pokémon niet te verwonden. “Kio, Focus je op het diepte punt van je hart en raak me daarna zo hard als je kunt met je vuist!”� Kio knikte vol zelfvertrouwen en sloot zijn ogen waarna hij zijn poten tegen mekaar sloeg , waardoor hij in een soort yoga houding stond. Niet lang daarna werd Kio omringd door een blauwe aura.. wat dus betekende dat hij zijn Aurashpere oplaadde, was hij dan niet duidelijk genoeg geweest? Oh shit, nee! Niet veel tijd had hij om daarover na te denken, de Aurabol kwam regelrecht op hem af waarna hij hem volop raakte en wegslingerde waar hij vervolgens tegen de grond aan knalde. “SORA!”� brulde Roxas ongerust en rende bezorgd naar zijn broer toe, die kreunend overeind kwam. De blonde jongen knielde met een snelle beweging naast Sora neer maar die kwam al overeind, Kio was al eerder bij hem maar voordat hij iets kon zeggen.. werd er naar hen geroepen door een kleine jongen, die ze echter herkende als Mamoru, de klein zoon van Clay..

“Wat doen jullie nou weer hier?!”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.