FanFic.nl

Back for you.

Vier

Ellis POV
Ik liep arm in arm met Ramon de Ramblas over, richting Maremagnum. Dit was vrij onlogisch, aangezien we hier nooit naartoe gingen ’s avonds. Als we al aan deze kant van de stad waren was het een stuk verder naar het strand toe. Of bij Opium, een club waar we misschien wel te vaak waren geweest.

‘Ramon, ik meen het. Waar neem je me mee naartoe? Dit is zo niet logisch en Maremagnum is al dicht’

Ik hoorde hem lachen en gaf hem een por in zijn zij. Dit was niet eerlijk, hij wist dat ik totaal niet van verassingen hield. En waarschijnlijk omdat hij dat wist vond hij het zo leuk.
Ramon had me één keer eerder geprobeerd te verassen, dat was geen succes. Ik had hem de hele dag aan zijn hoofd lopen zeuren wat we gingen doen en uiteindelijk werd hij er zo gek van dat hij het me gewoon verteld had.

Langzaam liepen we over de Ramblas heen, ondertussen bekeken we de toeristen die op de terrasjes zaten te eten.

Druk pratend zag ik een wel heel bekend achterhoofd voorbij komen lopen. Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek nog eens goed.

‘Mar’

Ik gilde haar naam en verbaasd keek ze om, lachend kwam ze naar ons toe.

‘Hé, lesbisch vriendinnetje. Moet ik je al komen redden?’

Ze vroeg het lachend, begroette Ramon en mij allebei met een kus en liep met ons mee richting de haven.

‘Je weet hier meer van he? Dit is niet eerlijk jongens, ik hou niet van verassingen’

Ik trok een pruillip.

Ze schoten in de lach, zeiden dat ik me niet zo aan moest stellen en trokken me mee een steegje in. Hier zat een bar waar Ramon en ik wel vaker kwamen.

Ze duwde me neer aan een tafeltje en ik was verbaasd. Was dit nou de verassing? Was ik daarom bijna verplicht gaan shoppen. Dit kon niet waar zijn, dit was niks voor Ramon en Mar.

‘En, wat vind je er van?’

Ik keek Mar serieus aan. Had ze dit nou echt aan me gevraagd? Wat ik er van vond. Alsof ze dat niet door had, er klopte iets niet.

‘Ja, leuk’

‘Je liegt Ellis, en je kan niet liegen’

Ze grijnsde, oneerlijk dat ze me door had. Ik glimlachte naar haar en pakte de wijn aan die Ramon me voor zette. Dan maar drank, misschien dat deze avond dan nog leuk zou eindigen op de dansvloer in Opium.
Ik merkte dat Ramon naast me kwam zitten en zijn arm om me heen sloeg.

‘Niet zo ongeduldig schat, leuke dingen bewaren tot het laatst he’

Ik knikte mokkend. Ze zaten me te zieken en ze wisten het zo goed.

We zaten ondertussen een kwartier in de bar en ik moet toegeven dat het wel gezellig werd. Cristina en Ruben waren aangeschoven. Mensen waar ik niet zo heel veel mee had, maar ze waren wel gezellig.

‘Ik ben zo terug’

Ik liep naar de wc’s, bekeek de mensen in het restaurant en had niet door dat ik bijna tegen iemand aanbotste. Verschrikt keek ik op en zag de ober, gelukkig met een leeg dienblad in zijn handen. Ik mompelde snel dat het me speet en verdween het damestoilet in. Ik viste mijn telefoon uit mijn clutch en probeerde nog een keer te bellen. Weer werd er niet opgenomen. Als die jongen nou binnenkort eens opnam ging ik eerst eens heel boos worden. Het was verdomme 25 november, we waren een jaar samen. Dan kon hij op zijn minst even opnemen.

Ik zuchtte, propte de telefoon terug en liep naar buiten, dit keer oppassend voor de ober. Met of zonder vol dienblad.

Op het moment dat ik bijna bij de tafel was registreerde ik een achterhoofd wat hier niet hoorde te zitten. En juist op dat moment voelde ik hoe iemand me bij mijn schouder greep. Geschrokken draaide ik om.

‘ZAYN, wat. Hoe. Ik. Wat doe je hier?’

Ik sprong zo ongeveer in zijn armen, knuffelde hem nog net niet dood en wilde toch wel een antwoord op de vraag die ik gesteld had.

Ik zag hem lachen, god die jongen zag er ook altijd goed uit.

‘Ik was op de luchthaven en bedacht me opeens dat ik nog een ver familielid had wat ik wel eens op kon gaan zoeken. Dus vandaar’

Ik gaf hem een duw, wetende dat het antwoord wat hij gaf niet waar was en sleurde hem mee naar de tafel waar Ramon, Mar, Cristina en Ruben zaten.

‘Jongens, dit is Zayn. En wat hij hier nou precies doet dat weet ik nog niet’

Ze stelden zich aan elkaar voor en plots herinnerde ik me het achterhoofd van de persoon die hier niet zat. Nu kon ik hem wel plaatsen, maar waar was hij gebleven.

‘Zat hier net niet nog iemand?’
Alle vijf keken ze me vragend aan.

‘Ik meen het jongens, dit is niet leuk’

Ze schoten in de lach, allemaal. Iedereen wist iets wat ik niet wist, heel fijn dit. Echt.

Een kwartier later stonden we op uit de bar, veel verder dan de voorkant kwamen we niet want weer zag ik de jongen die ik net al gezien dacht te hebben.

‘Hi Haz, fijn dat je deze keer niet weg loopt’

Hij grijnsde en trok me tegen zich aan. ‘Hi love, ik heb jou ook gemist’

Ruben en Cristina namen afscheid, het was 10 uur en ze moesten morgen veel te vroeg werken. Het maakte me niet zo veel uit wat ze deden, ik was vooral benieuwd naar wat ging komen.

We liepen richting Opium, dus toch en vreemd genoeg sloten onderweg Niall en Liam zich bij ons aan. De enige die ontbrak was Louis, en dat was nou juist de persoon die ik wilde zien.

Reacties: