FanFic.nl

killer or boyfriend?

2

(yuki)



daar zie ie, met zijn voeten op de tafel over elkaar heen geslagen, zijn haarkoker verruild voor een grote, ronde zwarte hoed waardoor zijn gezicht niet meer te zien is. zijn cape over de leuning hangend op de grond. zijn handen op zijn knie en zacht mee murmelend met de muziek uit dat en oordopje in zijn oor, het andere bungelend zonder enig doel. dat is nu mijn kamergenoot *zucht* hoe zou hij zijn? zou hij aardig zijn? of is hij juist erger dan dat groepje van zoenet? yuki twijfelt of hij nou wel, of niet naar hem toe moet gaan. voor yuki ook goed en wel het besluit genomen heeft dat hij naar hem toe gaat, loopt hij weg, naar de bagage, reagerend op zijn naam die omgeroepen word: johannes verheaven. zouden ze zijn naam wel goed uitspreken? waarom zou hij hier zijn? waarom zou hij me hebben geholpen? hoe oud zij hij zijn? en wat zijn zijn intresses? waarom vraag ik mezelf dat eigenljk allemaal af?



yuki zit nog als bijna allerlaatste in de aula als hij zijn bagage mag ophalen en naar zijn kamer kan gaan. de deur van hun kamer staat nog op een klein kiertje. de deur gaat moeilijk en stroef open, en yuki moet er veel kracht voor zetten. johannes heeft al zijn kleding al in zijn kast gestopt en is nu bezig zijn bed in eklaar te zetten. dat word wat, ik moet mijn eigen bed inelkaar zetten? en blijkbaar dus ook zelf opmaken? dit word niks. yuki begint ook maar eerst met zijn kleding in de daarvoor bestemde kast te hangen, en zijn schoenen op de daarvoor bestemde plek te zetten.

ik geef het op! zegt yuki verslagen met een overslaande stem, yuki had er even helemaal niet meer aan gedacht dat johannes ook nog hier was. 'lukt het?' zegt johannes koud tegen yuki, maar niet op een gemene toon, zoals johannes dat altijd tegen vreemden doet.

'uh..nee' kluns, als je dat al niet normaal kan zeggen, wat moet dit dan wel niet worden!

binnen een mum van tijd heeft johannes ook yuki's bed inelkaar gezet. 'dankje' murmelt yuki. johannes draait zich weer om, zwiept zijn haar naar achter met zijn hand en beent de badkamer in. hij is zó mooi! yuki, hoor jezelf nou! yuki staat daar nog steeds een beetje naar zijn bed te staren. nu moet ik hem nog opmaken, kan johannes dat niet ook doen? 'waar denk je aan?' komt johannes de kamer weer in. ' dat ik mijn bed nu moet opmaken' 'en daar ben je niet zoe goed in zeker? net als je bed in elkaar zetten?' zegt johannes nu op een wat spottende toon. 'ja' waarom is hij nu zo gemeen? hij was juist zo leuk, en zo knap.. yuki zet zich er slordig over heen en begint zijn bed op te maken. na een tijdje is het bed zelf opgemaakt, nu moeten de kussens en de deken nog in hun hoesen. zodra yuki dat ook klaat heeft, gaat hij op zijn bed zitten en pakt een boek uit een van zijn koffers. dan ga ik maar een boek lezen, wat moet ik anders doen, johannes lijkt me niet echt een figuur voor spelletjes. ja misschien solitaire spelletjes. yuki klapt het boek weer dicht, staat op en gaat naar de wc, daar is hij al de hele dag nog niet geweest.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.