FanFic.nl

Temptation - Zouis

OO9

2 - 03 - 2013
Zayn Malik

Mijn hart klopte in mijn keel terwijl ik Louis aandachtig bestudeerde, wachtend op het antwoord. Ondanks het feit dat ik mezelf had voorgenomen om me op het ergste voor te bereiden voelde ik de vlinders in mijn buik hoopvol fladderen, wachtend op het verlossende antwoord.

“Louis.”� Mijn stem klonk gejaagd, de irritatie die ik voelde klonk duidelijk hoorbaar door de zachtheid van mijn stem. Louis schraapte met zijn voet over de grond en zette aarzelend een stap dichterbij.
Zijn ogen flitsten over mijn gezicht en hij opende zijn mond om hem dan weer te sluiten. Zijn wenkbrauwen waren in een lichte frons betrokken en hij keek naar de plek vlak naast me terwijl hij een tweede poging waagde.
“I-ik. Ik denk niet dat ik op jongens val.”� Louis slikte en zijn blik verschoof angstig van de plek vlak naast me naar mijn gezicht. Ik sperde mijn neusgaten lichtjes open en klemde mijn tanden op elkaar terwijl ik diep adem probeerde te halen.
“Maar ik denk dat ik wel iets voel voor jou.”�
Mijn opkomende woede zakte lichtjes terug en ik keek bedenkelijk naar Louis zijn gezicht. Zijn ogen stonden geen seconden stil en flitsten de hele tijd over elk plekje van mijn gezicht. Ik zag de lichte trilling in zijn handen en hoe zijn ademhaling leek te versnellen terwijl hij mijn antwoord afwachtte.
Ik zette de laatste paar stappen zodat we vlak tegenover elkaar stonden en probeerde zijn blik te vangen. Uiteindelijk nam ik zijn hand vast en wreef met mijn duim over de binnenkant en merkte dat Louis eindelijk wat kalmeerde.
De kleine cirkeltjes die mijn duim maakten verschoven naar boven tot ik de hartslag op zijn pols voelde die langzaamaan naar een normaal tempo aan het zakken was.
“En wat nu ?”� Mijn stem was een amper hoorbaar gefluister.
Een flauwe glimlach verscheen op Louis zijn lippen, maar verdween al na enkele seconden toen ik zijn hand losliet.
“Geen idee.”� Zijn hoofd zakte lichtjes en ik legde mijn vinger onder zijn kin zodat ik zijn hoofd wat kon optillen. De emoties op zijn gezicht waren hard te lezen. Ik zag flitsen van angst en onzekerheid en beet op mijn lip terwijl ik Louis zachtjes naar me toetrok en mijn armen om hem sloeg.
Zijn hoofd lag tegen mijn schouder en ik omhelsde hem en versterkte mijn grip.
Ik merkte hoe Louis in een automatische reactie zijn armen om me heen sloeg en zijn gezicht in mijn nek verborg.
We stonden zo voor enkele tellen, in een simpele omhelzing terwijl we beide probeerde om te denken hoe het nu verder zou moeten gaan. Uiteindelijk wrong ik me voorzichtig uit Louis zijn armen en nam zijn kin voorzichtig vast zodat hij zijn hoofd niet kon wegdraaien.
Ik plantte mijn lippen op de zijne en hoorde Louis zijn zachte tegengepruttelde gejammer. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik liet hem voorzichtig los.
“Zayn we moeten…”�
“…voorzichtig zijn.”� Vulde ik zijn zin aan en ik zuchtte.
Louis knikte en nam toen mijn hand vast en ik grinnikte toen ik voelde hoe hij de kleine cirkelachtige bewegingen maakten die ik eerder had gemaakt.
“Dat betekent niet dat we niet af en toe wat plezier kunnen hebben.”�
Ik hoorde de ondeugendheid in zijn stem en voelden de plekken waar zijn vingers mijn huid aanraakten zachtjes tintelen. Louis tilde mijn pols op en ik snakte zachtjes, maar hoorbaar, naar adem toen hij zijn lippen op de plaats van mijn hartslag plantte.
Het tedere gebaar maakte dat ik me warm voelde worden en toen Louis me losliet keek ik hem teleurgesteld aan.
“Misschien moeten we maar teruggaan naar de jongens.”� zei Louis en hij wandelde me voorbij na nog vluchtig zijn lippen op mijn wang te hebben gedrukt.
Meer in de war dan gerustgesteld door zijn gedrag volgde ik hem, en kon het niet laten om mijn ogen te fixeren op de manier waarop Louis zijn heupen bewoog als hij wandelde.

Straks komt het volgende deel, I promise!

Reacties: