FanFic.nl

Only you.[Eind]

Hoofdstuk 19. Houses.

Ik liep samen met Niall door de stad.
'Weet jij waar we moeten beginnen?' vroeg ik terwijl ik om me heen keek.
'Jazeker.' antwoordde Niall.
'Wat vinden je ouders er eigenlijk van? Dat je nu eindelijk op jezelf gaat wonen?' vroeg ik.
Niall begon te lachen.
'Ik was toch allang het huis uit? Ik woon nu alleen niet meer bij de jongens, maar bij jouw.' zei hij.
'Het is toch anders.' zuchtte ik.
'Maak je niet druk over mij.'
Hij gaf me een kusje op mijn wang.
We liepen een gebouw in.
'Kan ik wat voor jullie doen?'
Er kwam gelijk een vrouw in een net pak en met haar haar in een knotje in haar haar.
'We zoeken een eerste woning.' zei Niall.
'Oh. Ik begrijp het.' zei ze met een blik op mijn buik.
Ik draaide met mijn ogen en zuchtte.
'Goed wat voor een woning zoekt u precies?' vroeg ze.
'Maakt niet uit, als het maar groot genoeg is en als het maar zelfstandig staat.' zei hij.
'Goed, en waar willen jullie precies wonen?' vroeg ze.
'In Londen.' antwoordde ik voor Niall wat kon zeggen.
Hij glimlachte lieflijk naar me.
'Ik denk dat ik wel wat voor jullie weet.' zei de vrouw en ze liep weg.
'Je wilt toch wel in Londen wonen? Ik bedoel. Ja toch?' vroeg ik hem.
Niall glimlachte.
'Tuurlijk wil ik in Londen wonen!' zei hij.
Ik glimlachte terug en legde mijn hoof op zijn schouder.
De vrouw kwam terug. Ze legde haar voorstellen op tafel en we praatte erover.
Ze gaf ons informatie en na een hele dag huizen bekeken te hebben vonden we het tijd om weer naar huis te gaan.
'Dan zie ik jullie morgen' zei de vrouw.
Ik knikte.
'Bedankt, tot morgen.' zei Niall.
De vrouw glimlachte naar ons en we liepen de kamer uit.
'Oh Niall ik heb zo'n zin om met jou in een huisje te gaan wonen.' zei ik vrolijk.
Hij glimlachte.
'Ons eigen huis.' zuchtte ik.
Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en sloot mijn ogen.
Zo liepen we samen terug naar huis.
'Blijf je vannacht bij me?' vroeg ik.
Moeder was nog steeds niet thuis gekomen en ik had geen zin om alleen te blijven.
'Tuurlijk, als jij dat wilt.' antwoordde hij.
Was hij gek? Ik wou hem elke minuut van de dag bij me hebben.
Eenmaal bij mijn huis stak ik de sleutel in het slot en liep ik naar binnen.
Ik schopt mijn schoenen en deed mijn jas uit, Niall deed hetzelfde.
'Heb je zin in pizza?' vroeg hij.
'Lekker' antwoordde ik.
Niall liep gelijk naar de telefoon en begon pizza te bestellen. Ik ging op de bank zitten en deed de tv aan.
'De pizza komt eraan.' zei hij en hij kwam naast me zitten.
Zachtjes drukte hij zijn lippen tegen de mijne aan.
'Weet je al wat meer over jullie album?' vroeg ik.
'Niet veel. Alleen dat we samen zullen werken met Ed Sheran.' zei hij.
Ik ging rechtop zitten en keek hem met een ongelovige blik aan.
'Meen je dat? Oh wat cool Niall!' zei ik enthousiast.
Niall grijnsde.
'Weetje, jullie zijn al zo ver gekomen.' zuchtte ik en ik ging tegen hem aan liggen.
'Een jaar geleden deden jullie nog mee met X-factor.' zei ik.
'En ik ben zo blij dat dit allemaal gebeurd ik Tins.' hij gaf een kusje op mijn kruin.
'Ik ook Nialler. Ik ben nog nooit zo gelukkig met iemand geweest.' zei ik.
Op dat moment ging de bel.
'Ik denk dat dat de pizzakoerier is.' zei Niall en hij stond op om de deur open te doen.
'Geld ligt...' wou ik nog zeggen maar hij was al weg.
Ik haalde mijn schouders op en ging in kleermakerzit zitten.
Niall kwam terug met 2 dozen pizza. De heerlijke geur liet mijn maag rammelen.
'Mmm! Kom hier dat die pizza!' beval ik hem.
Lachend ging hij naast me zitten en opende hij een van de dozen.
Ik pak gulzig een stukje pizza en nam een hap.
Het warme stukje smolt in mijn mond, ik had dit al zolang niet gehad.
'Je geniet ervan.' lachte Niall.
'Op zich is het heel lang geleden dat ik pizza heb gehad Nialler. Laat mij genieten!' ik gaf de nadruk op laat, waardoor Niall in de lach schoot.
'Awh je bent lief hoor.' zei hij overdreven terwijl hij op mijn hoofd klopte alsof ik braaf was geweest.
Ik glimlachte.
Toen we de pizza op hadden leunde ik opnieuw tegen zijn schouder aanliggen en sloot ik mijn ogen.
Niall streelde me door mijn haren zodat ik nog slaperiger werd dan dat ik al was.
Langzaam viel ik in slaap.

Ik liep zuchtend het huis uit.
We hadden al 5 huizen bezocht, en ik was moe en ik had honger.
Natuurlijk was het fijn om huizen te bekijken waar ik met Niall zou gaan wonen, maar ik was nog steeds ziek.
'Wat vind je ervan?' vroeg Niall met stralende ogen.
Hij vroeg het elke keer als we een van de huizen uitliepen.
'Niall, je moet niet alleen vragen wat ik vind, jij moet het ook leuk vinden! We maken deze beslissing samen he?' maakte ik hem duidelijk.
'Dat weet ik Tinsley, maar...'
Ik onderbrak hem.
'Nialler, wat vind jij van het huis?' vroeg ik en ik sloeg mijn armen over elkaar.
Hij keek me bezorgt aan.
'Nou eigenlijk...' begon hij.
'Ja?' spoorde ik hem aan.
'...heb ik nog niet echt een leuk huis gezien.' gaf hij toe.
Glimlachend pakte ik zijn hand vast.
'Dan zijn we het met elkaar eens.' zei ik en we liepen achter de vrouw aan.
Hij keek me met zijn glinsterende ogen aan een kusje op mijn wang.
'Ik houw van je.' fluisterde hij.
Ik glimlachte.
We hadden nog 1 huis te gaan, voor mijn gevoel werd dat ook niet echt een droomhuis, maar we hadden afgesproken dat we 6 huizen zouden bekijken. In een dag, en dan vond ik het gek dat ik zo moe was.
De buitenkant van het 6e huis zag er beter uit dan de andere 5, het wekte mijn interesse een beetje.
We liepen het huis binnen. Gelijk in de hal zag het er al veel beter uit. De woonkamer was heerlijk ruim en een muur wat helemaal van glas, waar een deur in zat die naar de tuin leidde. Een prachtig mooie tuin.
Ik keek mijn ogen uit in het huis, eindelijk had ik het gevoel dat ik dit echt mijn thuis zou kunnen noemen, het was ruim genoeg, het lag afgelegen van de drukke stad, maar niet te afgelegen.
Het was perfect.
We liepen het huis uit.
'Wat vind j....'
Ik legde mijn vinger op zijn lippen.
'Ik vind het geweldig.' zei ik enthousiast.
Niall glimlachte.
'Jij ook?' vroeg ik hem.
Hij haalde mijn vinger voor zijn mond weg.
'Ik ook Tins.' zei hiij.
'Je bent wel eerlijk he?' vroeg ik ik doordacht.
Hij kuste me op mijn neus.
'Tuurlijk ben ik eerlijk.' zei hij.
De vrouw kwam ook het huis uit.
'Dus, welk huis vinden jullie het beste?' vroeg ze.
'Deze.' zeiden we tergelijk.
'Oke dan.' zei de vrouw.
'We gaan terug naar het kantoor en dan kunnen we het verder regelen.' zei de vrouw.
We gingen terug naar de stad en liepen opnieuw het gebouw heen waar we gister ook waren geweest.
We kregen nog wat informatie en moesten dingen ondertekenen.
'Oke, dat is dan geregeld.' zei de vrouw en ze stapelde de papieren op.
Ik keek glimlachend naar Niall.
'Zaterdag krijgen jullie de sleutel en staat het huis officieel op jullie naam.' zei de vrouw.
Zaterdag, wat leek dat ineens ver weg.
'Is goed.' zei Niall.
'Dan zie ik u zaterdag weer terug.' zei de vrouw en ze glimlachte.
'Dankuwel.' zei Niall.
'Tot zaterdag.' zei ik zachtjes.
We liepen het gebouw uit.
'Ik ben zo blij Nialler! Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest!' zei ik enthousiast.
Hij glimlachte naar me.
'Ik ben gelukkig als ik jouw zo gelukkig zie.' zei hij.
Ik keek hem serieus aan.
'Maar jij vond het huis toch ook mooi? Je moet niet alleen mij laten beslissen!' maakte ik hem duidelijk.
'Ja dat weet ik wel Tins. Natuurlijk geef ik mijn eerlijke mening het huis is prachtig!' zei hij.
Opgelucht zuchtte ik.
We liepen hand in hand terug naar huis.
Eenmaal bij mijn huis werd de deur open gegooid en stond mijn moeder bezorgt in de deuropening.
'Waarom heb je me niet gebeld?' vroeg ze bezorgt.
'MAM!' zei ik geïrriteerd.
'Ik vind dat je eerst toestemming van mij nodig hebt voor je het huis uit mag.' zei ze en ze sloeg haar armen over elkaar.
Ik keek Niall spijtig aan, en keek weer terug naar mijn moeder.
'Hoezo toestemming?' vroeg ik boos.
'Ben jij waar klaar om op jezelf te wonen?' ze keek me streng aan.
Boos maar verbaasd wist ik even niet wat ik moest zeggen.
'Mevrouw Hankin. Ik wil u zeker garanderen dat ik heel goed voor haar zorg.' beloofde Niall.
Ik keek hem eerst verbaasd aan, maar kreeg toen een grote glimlach op mijn gezicht.
'Ik weet het niet hoor. Je bent nog zo jong.'
Moedet haar boze blik verdween en er kwam een bezorgde blik tevoorschijn.
Zuchtend liet ik Niall's hand los en liep ik naar me moeder.
Voorzichtig omhelsde ik haar.
Even liet ik haar uithuilen op mijn schouder, normaal was het altijd andersom, als ik ergens mee zat huilde ik meestal uit op haar schouder.
'Oh meisje, je word gewoon al zo groot.' zei ze en ze keek me aan. Ze was gestopt met huilen.
Ik veegde haar tranen weg.
'Maar mam, daarom hoef je toch nog niet te gaan huilen?' zei ik glimlachend.
Ze liet me los.
'Je hebt ook gelijk, ik ben alleen zo blij voor je. Het spijt me dat ik zo boos werd, je bent voor mij nog steeds mijn kleine meisje.'
Ik glimlachte naar haar en omhelsde haar nog eens.
'Ik hou van je mam.' zei ik.
Ze liet me weer los.
'Zal ik eens iets lekkers voor jullie klaar maken?' zei ze spontaan.
Verbaasd keek ik naar Niall, die zijn schouder ophaalden.
'Lekker.' antwoordde ik.
Moeder liep terug naar binnen en gelijk naar de keuken, vermoedde ik.
'Je moeder is zo lief voor je Tins, ze geeft om je.' zei Niall.
Ik glimlachte.
'Alleen soms is ze irritant als ze zo om me geeft.' zei ik en ik deed mijn schoenen en jas uit.
Niall deed hetzelfde en we liepen de woonkamer binnen waar de geur van macaroni me doordrong.
'Macaroni!' zei ik vrolijk en ik ging op de bank zitten.
Ik had zin in pasta.
Moeder kwam de kamer binnen lopen en gaf 2 borden macaroni aan ons.
'Thanks.' zei ik vrolijk.
'Zeg Niall, wanneer ga je eigenlijk weer op tour?' vroeg ik.
Niall ging ook naast me zitten en begon aan zijn macaroni.
'Over 2 week, als ik me niet vergis.' antwoordde hij.
Ik zag nu al op tegen die tijd, weer zou Niall weg gaan, daar had ik helemaal geen zin in.
Hij zag mijn treurige gezicht.
'Maar ik kom snel weer terug hoor Tinsley' troostte hij me.
Ik glimlachte. Hij gaf me een kusje op mijn voorhoofd.
'Wat doe je nou! Nu heb ik allemaal maceronisaus op me voorhoofd.' lachtte ik terwijl ik het eraf boende. Niall grinnikte en nam nog een hap.
Toen we onze borden hadden leeg gegeten gingen we naar boven.
Ik voelde me vol en een beetje misselijk door het eten en wou eigenlijk mijn bed in kruipen, maar dan zou ik mijn tijd met Niall verliezen en dat wou ik niet.
Plotseling voelde ik me heel duizelig en even moest ik me vasthouden.
'Tinsley?Gaat het wel?' vroeg Niall bezorgt.
'Nee.' zei ik zwak en ik viel op de grond. Op dat moment was alles zwart.

Reacties: