Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » The Vampires of Salem » Saturday: Hangover and Regrets
The Vampires of Salem
Saturday: Hangover and Regrets
De volgende ochtend in Salem komt harder aan dan normaal. Het is geen vervelende wekker die de leerlingen elke doordeweekse ochtend wekt, maar een vreselijke kater die ieders binnenste van hun schedel aan gort krabt.
In Zora’s gedachte is een geweer die elke vogel die ze op dit moment hoort fluiten kapot schiet. Ze kreunt luid wanneer haar verbeelding haar voor de zoveelste in de steek laat en draait zich op haar zij. Door haar beweging voelt ze nu pas de warmen handen op haar buik en zij.
Geschrokken spert ze haar ogen open, waar Zora vrijwel meteen spijt van heeft, om te zien wie naast haar ligt. Tussen haar warrige kapsel door spot ze een net zo warrig kapsel die onder de dekens vandaan komt. Met een wat onzekere hand trekt ze deze naar beneden, raakt in shock waardoor ze voor een tweede keer haar ogen openspert.
“Rot op!”¯ Met haar handen beschermend tegen haar hoofd, haar ogen stijf dichtgeknepen, trapt ze met haar rechter been het meisje uit haar bed. Zora hoort een slaperige ‘oef!’.
“Waar sloeg dat op?”¯ Lola komt net met haar ogen boven de bedrand uit, wrijft verward over haar hoofd. Daarna kijkt ze pas om haar heen, ziet Zora die al het beddengoed heeft toegeëigend waardoor het meisje op de koude parketvloer niets heeft. “Oh!”¯ Knalrood en met dezelfde ogen als haar vriendin kruist ze haar armen voor haar naakte borsten.
“Wat doe jij, naakt, in mijn bed?!”¯ De vraag stelt de brunette niet alleen aan Lola maar ook aan zichzelf. Met alle macht probeert ze terug te graven naar wat gisteren is gebeurd, ze komt alleen niet verder dan de knuffel bij het fontein. We hebben toch niet? Nee..Toch? Ah, verdomme!
“Ik..uhm.”¯ De brandende kleur verergert elke seconden. Er is verder geen beweging, omdat ze alleen in haar witte slipjes met roze roosjes is gekleed.
Zora kan ook vrij weinig doen. behalve haar lakens is ze verder vrij naakt. Ze trekt het daarom helemaal over haar hoofd en laat zich op haar hoofdkussen neervallen. Onder haar witte bescherming mompelt ze dat Lola iets moet vinden wat haar kan bedekken en dan alsjeblieft weg kan gaan. De brunette hoort haar opstaan, rommelen, maar dan valt het stil.
“Klaar?”¯ Zora schiet omhoog, verstomd dan door het tafereel voor haar; Lola met haar rug naar de brunette toegekeerd, waardoor ze zicht heeft op haar lieflijke slipje die omhoog is gekropen, naar Pilou die met een grauw gezicht net binnen komt lopen. In haar gedachte is ze weer zo snel onder dekens gedoken als hoe ze omhoog kwam, maar haar lichaam heeft andere plannen. Helemaal niets doen.
“Wat een verwelkoming.”¯ De blondine loopt regelrecht naar haar kledingkast. “Let niet op mij, ga rustig verder waar jullie mee bezig waren, what the fuck dat mag zijn, ik ga alleen douchen.”¯ Met een vers setje kleding loopt ze de badkamer in en smijt de deur achter haar dicht.
“Zo ongemakkelijk,”¯ murmelt Lola met een muizenstem en haar armen nog steeds voor haar borsten. Kou marcheert over haar lichaam, Zora kan de kleine bultjes tellen vanuit haar bed. De leerling weet niet wat ze anders moet doen, ze heeft nog nooit met dit soort emoties moeten dealen, en ze weet die emoties niet eens te benamen. Shit.
“Trek bitte wat aan, anders mag je zo door de schoolgangen lopen.”¯ De nieuwe leerling vervloekt zichzelf door zo’n onstabiele stem te hebben. Hoestend en hopend dat Lola denkt dat het komt door de alcohol en slaap kijkt ze met donkere ogen naar het meisje voor haar, deze heeft zich inmiddels omgedraaid. Verwonderd spot Zora een ongewone litteken boven haar linkerborst. Lola merkt waar haar staar heenleidt.
“Ik heb geen idee hoe ik die heb opgelopen. Pas de volgende ochtend van een feestje als gisteren kwam ik er achter. Het rare is dat het nooit wondjes zijn geweest, maar gelijk een nette litteken.”¯ Hoe ongepast het ook mag zijn, Zora kan haar ogen er niet van afhouden. De vorm heeft iets vreemds.
“En daar heb je vrede mee?”¯
“Wat moet ik anders? En het is echt niet het ergste wat iemand heeft opgelopen na zo’n wilde nacht. Ik heb horen zeggen dat een leerling zijn vinger had afgehakt in een dronken spel. Sinds dien tel ik de mijne na elk feestje, gewoon om zeker te zijn..”¯
Gruwelend schudt Zora haar hoofd om het vieze beeld van een afgehakte vinger met bloed uit haar gedachte te krijgen, het laat haar alleen meer misselijk worden.
“Trek alsjeblieft nou eens wat aan, ik heb het even niet meer.”¯ Er is al weinig kleur te vinden in huid van de brunette, maar nu begint ze echt te verdwijnen in haar lakens. Lola ziet het en grijpt het eerste de beste wat in haar handbereik is. Het blijkt het topje te zijn van Zora van gisternacht. Het dunne stofje glijdt over haar huid. Haar armen verborgen meer bij het zien van haar harde tepels die er doorheen priemen, en een enkele beweging laat haar borsten uit de grote okselgaten pieken.
“Gaat alles goed met je?”¯ Het bezorgde meisje kruipt op bed. Hun gezichten zijn nauwelijks van elkaar verwijderd, alleen de ogen van Zora kijken niet in de ogen van Lola, zoals zij dat wel doen, maar naar de kleine, appelvormige borstjes die naar beneden zijn gericht door de gekromde houding van haar lichaam. Dit noem ik niet bedekken!
Haar ogen zijn deze ochtend weer vertrouwd gesloten en ze mompelt: “Goed, goed.”¯ Haar blik went ze af naar links, ziet in haar afdwaling Pilou in de deuropening van de badkamer staan. De houding van de blondine heeft iets weg van een plank, maar haar verafschuwde gelaatstrekking is te sterk op de voorgrond om voor cellulose uitgemaakt te worden.
Zora weet niet wat ze op het moment moet voelen. Aan de ene kant voelt ze zich beschaamd, ongemakkelijk en een tikkeltje opgewonden door de sfeer die letterlijk over haar heen hangt; Lola. Aan de andere kant steekt er schuld, bedrog en nog steeds die vervelende schaamte in haar lichaam, wanneer ze naar haar kamergenootje kijkt die niet veel beters weet te doen dan met vernauwde ogen terug te staren.
“Volgens mij hebben jullie het bijgelegd,”¯ herpakt de vurige blondine zich weer. Lola, in nog steeds haar gebogen houding over haar vriendin, kijkt nu ook om en strijkt onwetend met een glimlach een lok achter haar oor. “Ik niet. Dus donder op uit mijn kamer!”¯ De lach op de lippen van het gehate meisje ontgaat haar gelijk. Vluchtig krabbelt ze weg van Zora en trekt tijdens het bij elkaar zoeken van kleding het witte topje verder naar beneden zodat niemand haar kinderlijke ondergoed kan zien.
“Zie jullie wel weer,”¯ mompelt het knalrode meisje, rent dan zonder op een reactie te wachten op haar blote voeten en haar hakken in haar rechterhand de deur uit.
“Opgeruimd staat netjes,”¯ mompelt Pilou en gaat onnodig rommelen in haar ladekast, maar dat weet het meisje op het bed niet. Die kijkt verslagen van de netgesloten deur naar haar kamergenootje en slaakt dan een zucht terwijl haar hoofd haar kussen raakt.
“What the fuck..”¯ Waar heb ik mezelf ingewerkt? Dit stond niet in de schoolpapieren die mijn ouders hebben ondertekend.
“Weetje..”¯ Zora breekt uit haar gedachte. “ik probeer je alleen maar te beschermen tegen die backstabber. Ze is niet zo lief als ze lijkt, dat heb ik zelf met eigen ogen mee mogen maken. Maar goed, het maakt niet uit, wie weet is ze veranderd, en je mag zelf kiezen wie je leuk vindt en wie niet.”¯ Pilou haalt nonchalant haar schouders op. “Over leuk gesproken, ik werd vandaag wakker naast een ontzettende hottie!”¯
Zora heeft even nodig om alle snerende woorden van Pilou op een rijtje te zetten. Wanneer alles op de juiste plek valt kleurt ze knalrood en roept: “Ik vind haar niet leuk op de manier die jij bedoelt! En er is niets gebeurd en er gaat ook niets gebeuren!”¯
“Dat is fijn om te horen, heel fijn..”¯ Haar schoolpasje, wat tevens de sleutel is van hun deur, pakt ze van haar bed en loopt naar de deur. “Ik ben weg. Als ik jou was zou ik even gaan douchen, you don’t look so hot.”¯ Met haar pasje tussen haar middel- en wijsvinger maakt ze een ‘see you later’ gebaar en wandelt dan weg.
Eenmaal alleen voelt ze hoe verwrongen haar hart is. Ze heeft geen idee wie die schroef erin heeft gedraaid, wel weet ze dat het haar misselijk maakt. Misschien is het die verdomde kater, gaat door haar gedachte. En die gedachte neemt ze mee naar de badkamer om Pilou’s advies op te volgen. Ze geeft haar dan ook meteen gelijk bij het zien van haar spiegelbeeld; mascara en eyeliner ligt onder haar ogen.
Schoon gespoeld en vrij gestoomd van haar gedachte heeft Zora besloten om wat meer van haar omgeving te zien. In het weekend blijkt de kok Schulz ook weg te zijn en moeten de studenten zelf zorgen voor hun eten. Zora heeft niets in huis is daarom de lokale supermarkt ingestapt. Ze is niet de enige zonder voedsel bij het vaag herkennen van een paar leerlingen met een winkelmandje.
Haar vinger heeft ze tappend op haar lippen gelegd bij het zoeken naar haar favoriete choco puffs. Eindelijk vindt ze herkenbare rode verpakking en wilt er naar grijpen, is het niet dat een andere hand haar voor is en hem weg pakt. Verrast staat de brunette recht om de dief aan te kijken.
“Sorry, neem jij de laatste maar. Je was hier eerder.”¯ De jongen reikt het ochtendontbijt naar haar die dankbaar wordt aangenomen. “Ik ben Georg. Je zit op bij mij op school, niet?”¯
“Blijkbaar? Jij hebt mij wel gezien, maar ik jou niet, dus zeker kan ik nooit zijn.”¯ De jongen lacht om haar gevatte antwoord. Hij pakt een andere cornflakes en legt het in zijn mand. Zora kopieert hem.
“Waar. Maar ik heb deze.”¯ Aan een keycord tussen zijn sleutels hangt zijn schoolpas waar het meisje ‘Salem’ vanaf kan lezen. Ze glimlacht. “En wees gerust, ik ben geen stalker. Je naam gaat de laatste tijd aardig door de schoolgangen. Eerst een roos en nu over je vriendinnetje.”¯ Vriendinnetje?
“Ik hoef je dus niet meer te vertellen dat ik Zora heet? En ik snap niet dat mensen mij zo interessant vinden? Ik praat met 95% van de leerlingen niet eens.. En wat bedoel je met vriendinnetje?”¯ Samen lopen ze verder door de winkel om hun laatste benodigdheden te halen en gaan dan richting de kassa.
“Het is niet zozeer jij als persoon, meer dat De Zeven jou een roos heeft gegeven en dat ze meer aandacht geven aan iemand buiten hun groep, wat nooit eerder is gebeurd. En iedereen weet dat je die donkerblonde chick mee naar je kamer hebt genomen. Wacht maar tot het maandag is!”¯ Een plezierige grijns ligt op het gezicht van de jongen en geeft zijn aandacht even aan de caissière om te kunnen betalen. Zora kan alleen maar hem verslagen aangapen.
“Wat zat er in die punch? Fack! Ik-ik val niet op vrouwen! Niet dat ik er iets op tegen heb, maar het is gewoon niet mijn ding. Nu wil ik helemaal niet meer dat de nieuwe week aanbreekt. En vergeet het dat ik naar die orgie feest ga! Hoe populair ze ook mogen zijn.“ De brunette probeert het staren van de rij achter haar en de caissière te negeren en neemt haar boodschappentas mee naar buiten, Georg rent grinnikend achter haar aan.
“Rustig! Het is fijn om te horen dat ik en de rest van mijn geslacht nog een kans heeft bij jou. En wat bedoel je met orgie? Wie heeft je dat wijsgemaakt? Je kan het niet maken om niet te gaan. Dan gaan de leerlingen helemaal over je praten, en dan waarschijnlijk niet in een goede zin. Hoe denk je dat je overkomt als jij, het meisje die hier nog geen week op school zit, niet gaat waar iedereen heen wilt gaan, maar niet voor wordt uitgenodigd?”¯ Georg vindt een geschrokken uitdrukking op haar gezicht. “Juist, je snapt me.”¯
Reacties:
Hahaha ZORA what did you doooooooooooo? <3 En ik ben echt benieuwd nu! Lola? De Zeven? MEER PLEASE.
Dus... Is het echt gewoon alcohol, of zat er iets anders in? En dat litteken, heeft fat met De Zeven te maken?
Ik vind het super dat Georg er ook in zit! Nu Gusti nog en we zijn compleet. Mwiiiih. (:
oh oh oh... Zora wat heb je toch gedaan! en... Lola is vreeemd.. Pilou trouwens ook.. En wat leuk dat Georg er ook in zit!! en wat grappig dat hij wél mens is en niet zoals Bill en Tom bij de machtige zeven hoort
Ik hoop maar dat Zora wel naar dat feestje gaat, al zou je niet verwachten van niet natuurlijk en ooooohhh!!! dit is zo spannend! Ik hoop snel meer te kunnen lezen
Next?
Groetjes
Ik begin Lola nu toch wel een beetje eng te vinden. (: NICE.
En. Zora wordt nu dus eigenlijk een beetje gedwongen naar dat feestje te gaan, hea. Niet dat dat erg is. Ik wil meer over de zeven leerlingen! =D
Snel verder! <3
Ik ben een kneus! Door m'n tentamens compleet vergeten om op Fanfic te kijken. *facepalm* Forgive me!
En holy shit, wat is er tussen die twee gebeurd? 0.0 Dat ze dronken waren, oké, maar toch... En wordt dat litteken nog iets belangrijks? Ik ga nu achter alles iets zoeken, een verwijzing naar de zeven leerlingen of zo, dat begrijp je wel.
Overigens: Yay, Georg! Die hadden we nog niet, of wel? Gustav trouwens ook niet, if I remember correctly. Hoe dan ook - ik vind het echt leuk dat je alle jongens erin verwerkt, de G's worden al vaak genoeg vergeten (:
Late reactie, sorry daarvoor, maar ik hoop dat de update snel komt! <3